ما انگت مِر اِیں
آزمانکّار: سَسّا رھگْوز
دی بلوچستان پوسٹ
من بان ءِ دروازگ ءَ شوھازگ ءَ آں
من ءَ دیر اِنت کہ اِے تاکانی شم ءَ آں ۔آزمان نہ دیستگ پہ آزمان ءَ زھیر بُوَگ ءَ اوں نہ اِنت ۔ بس پہ وت زھیر بُوَگ ءَ اِنت ۔ من ءَ سما بُوَگ ءَ اِنت کہ نوں من وت ءَ نہ زان آں۔۔۔۔۔۔۔۔
دل ءَ گْوشت بِہ گِریو ، بلے نہ گِریت۔۔۔۔۔۔من گِریوگ ءَ پہ لج نہ کن آں۔۔۔۔۔بلے نہ زان آں چی ءَ دل بَجّ اِت ۔ منی چمّاں اُوں شُونز بستگ ۔ من کہ مرچی گِریوگ ءِ ھُلّ کُت اِے ارس اُوں گیشین اِت اَنت ۔ بلے دل اَت کہ پہ نہ گِریوگ ءَ اُوشتاتگ اَت ۔ من کہ کسان اِت آں ، من اولی بر ءَ مرگ دیستگ اَت ۔ مرگ ۔ بلے آدینک ءِ دیمے مرگ۔۔۔۔۔۔من وتی دُتُّک ءَ سُور ءَ برگ ءَ اِت آں۔ من مروا ءِ کمپان ءِ گُلامچوٹ ءَ سر بیت آں ۔۔۔۔ واہ ءُ زارے مچّ اِت ۔ من وتی دُتُّک دور دات پہ تَگ مروا ءَ شُت آں ، مروا ایوک ءَ گِریوگ ءَ اَت ءُ دُتُّک ءُ آدینک کپتگ اِت اَنت ۔۔۔ گْوات ءَ مروا ءِ گِریوگ انچو باوستی کُتگ اَت مردُم گُمان کُت نہ کنت کہ یک مردمے ایوک ءَ چو گِریت ۔ مروا شکوندیم کپتگ اَت ۔۔۔۔ نوں آئی توار اُوں لبژگ ءَ اَت ۔ آئی چم انگت دُتُّک ءَ سکّ اِت اَنت ءُ بژبژ ورگ ءَ اَت ۔دُتُّک ءِ دوچی ئیں گُد آئی ارساں تر کُتگ اِت اَنت ۔۔۔
مہ گریو مہ گریو۔۔
تو منی دُتُّک ءَ زیر سُور ءَ بِہ رَو ۔۔۔
گُڑا تو۔۔۔۔۔۔۔۔؟
من۔۔۔۔۔۔۔! من تئی دُتُّک ءَ پہ کَل کنگ ءَ جاھے چار آں۔۔۔۔۔۔۔بلے تو کس ءَ ھال مہ دئے کہ تئی دُتُّک مُرتگ۔۔۔۔۔۔۔
نوں من چتور سُور ءَ شُت کن آں۔۔۔۔۔۔۔۔۔من ءَ تئی دُتُّک گون اِنت ۔۔ھرکس زانت منی دُتُّک نہ اِنت ۔ اگاں من ءَ یکّے جُست بہ کنت من چے بِہ گْوش آں ۔۔ کہ من ءَ اَمبر ءَ وتی دُتُّک داتگ ۔۔۔ اُو! تو منی دُتُّک ءَ چون کَل کُت کن ئے ۔
تو پہ اِیشی ءِ اَرداچ ءَ چے کُت کن ئے۔۔۔۔۔۔۔دنیگا تو نہ زان ئے کہ دُتُّکانی مِرگ ءِ دود چے اَنت۔ نے تو مُرتگ ئے نے تئی دُتُّک۔۔۔۔۔۔۔
گُڑا اَمُل ءِ دُتُّک ءِ سُور ءَ نہ رَو ئے۔۔۔۔۔بِلّے اُمل گوں تو زھر بیت۔
اَمبر! منی دُتُّک مُرتگ من چوں سُور ءَ بِہ رو آں ۔
مروا گِلوتگ ءَ اَت ۔۔۔
بلے من انگت وتی گپ جت۔۔۔۔۔۔
تو باریں وتی مَرگ ءَ منی دُتُّک ءِ سور ءَ اَتک ئے ۔ آ روچ ءَ اَمُل ءِ دُتُّک اُوں مُرتگ اَت ۔۔شُما وت من ءَ گْوشت کہ وتی دُتُّک ءِ سور ءَ اَلم بہ کنت ۔ ما کا اِیں۔۔۔۔۔
اَمبر آ تئی دُتُّک ءِ اولی سور اَت ۔ منی باریں چینچومی مرگ ۔
بلے نوں منی دُتُّک ءِ مرگ ءَ من ءَ ارس اُوں نیست کہ دُتُّک ءَ سواب بِہ کن آں۔
تو سور ءَ بِہ رَو من وت تئی دُتُّک ءَ سواب کن آں ۔
اِنّا ۔۔۔۔
من ترا سواب کنگ ءَ نیل آں ۔ اگاں تو وت بِہ مر ئے ۔پہ تئی سواب ءَ کَے وتی ارساں دنت۔
من ءَ سواب کنوکے بیت۔
اِنّا
تئی وتی ارس ترا شرتر سواب کن اَنت۔ تئی جان ءَ نامھرمانی ارس مہ کپات اَنت۔۔۔مروا گلوتگ ءُ وتی دُتُّک ءِ نیمگ ءَ چارگ ءَ اَت ۔ من مُساں مُس مروا ءِ پُشت ءَ اُوشتاتگ اَت آں ءُ وتی گْوست شموشتگ اَت ۔
امُل ءِ دُتُّک ءِ مَرگ
مروا ءِ مَرگ ۔۔۔من ءَ ھِچّ یات نہ اَت۔وتی دُتُّک یات اَت کہ سھتے ءَ پیش دور داتگ اَت ۔من پدتر اِت آں وتی دُتُّک ءِ نیمگ ءَ ، دُتُّک گُلامچوٹ ءَ کپتگ اَت۔۔۔۔۔۔بلے مور اَت۔
من مور چنڈّ اِت آں ءُ دُتُّک وتی دستانی دل ءَ کُت ۔ دُتُّک ھمے دستان اَت کہ لکیر گونگیں نشانے نزانت اَنت چے اَنت۔ اِیشاں گوں زِندمان ءَ چے سیالی ھست۔ یا نا۔۔۔۔۔
من پد ءَ مروا ءِ کِرّ ءَ اتک آں ۔ داں مروا آدینک ءِ دیم ءَ کپتگ۔مورانی رمے منی ھٹّانی شونگ ءَ چہ رھادگ اَت ۔
من وتی دُتُّک اُوں آدینک ءِ دیم ءَ ایر کُت ءُ چہ کمپان ءَ در اَتک آں ۔۔۔
من ءَ مروا ءِ ھمے گپ مجگان اَت۔۔۔۔۔۔۔۔تئی جان ءَ نامھرمانی ارس مہ کپات اَنت۔ منی در آیگ ءَ گوں ھور ءَ ایر دات۔من
وتی جان ءَ چہ نامھرمانی ارسانی ساٹگ ءَ پہ تگ بانے ءَ پُتِرت آں ۔منی پُتِرگ ءَ گوں بان ءِ دپ بند بوت۔
تْرمپ زمین ءُ دیوالاں لپاشان اِت اَنت ۔ بلے زمین ءَ تْرمپانی لپاشگ دوست بوت ۔ من زانت ھور منی رنداں گار کنت۔ من شموشکار بوت آں اَچ وتی رَنداں کہ ڈنّ پشگیجگی نہ اِت اَنت ۔من نہ لوٹ اِت ۔ اَچ من درکپتگیں شے نامھرمانی دست ءُ دپّی بِہ بَہ اَنت ۔ بان ءِ تہ ءَ من ھیال کُت ۔۔ کہ زمین نامھرم اُوں سواب کنت ، زمین ءَ اُوں نامھرم سواب کُت اَنت ۔
زمین باریں چُنت بر ءَ مِر اِیت ۔۔ من بِہ مر آں پد ءِ زند ءَ چے بَہ آں۔۔۔۔۔ ھاھاھاھا۔ من وتی ھیالانی سر ءَ وت کند اِت ۔۔۔۔
دیراں پد من وت وت ءَ گْوشت ۔۔۔ من مَرگ ءَ پد تْرانگے وَ بَہ آں ۔ دِگہ ھچ مہ بَہ آں ۔من لوٹ اِت کمے ڈَنّ ءَ بِہ چار آں باریں زمین ءِ جْون چون اِنت ۔ بلے بان ءِ تہ ءَ چے ھچ گندگ نہ بوت۔ من جُھد کُت پہ ڈنّ ءَ رَوَگ ءَ بلے بان ءِ دروازگ اُوں منی چمّاں نہ کپت ۔مُدتّے ءَ پد من کتابے دیست۔کتاب ءِ دپ پچ اَت ۔من کتاب ءِ تہ ءَ پُتِرت آں ۔کتاب ءِ تہ ءِ پُتِرگ ءُ لھتیں تاکانی سپر کنگ ءَ پد من ءَ بدبوے سما بوت اِے بدبو ءَ من ءَ سک نگیگ کُت ۔من ھمے گُمان کُت بِہ گند ئے من نامھرمے آں ۔۔ اِے تاکانی سات ءَ پد منی سر ماں لھتیں ھورک تاکاں کپت ۔ اِے ھورکیں تاکانی ھمے جوانی اَت کہ اِد ءَ ھِچ گونگیں موسم نیست اَت۔ من انگت ھمے تاکانی شَم ءَ آں ۔ نہ زان آں من ءَ چُنت وھد اِنت کہ اِے تاکانی شم ءَ آں۔بلے پہ تاھیر اِے بے موسمیں تاکانی شم ءَ نشتگ آں ۔ بلے مرچی وتی زھیراں زُرتگ کہ دل گْوش اِیت نوں چد ءَ بِہ جُنز آں۔ من سر چِست کُت ۔تاک ءِ لمب ءَ آدینکے ایر اَت منی وتی چمّانی جُپتی ءَ مورانی کتارے دیست۔
دی بلوچستان پوسٹ: اے نبشتانک ءِ تہا درشان کُتگیں ھیال ءُ لیکہ نبشتہ کار ئے جِندئیگ اَنت، الّم نہ اِنت کہ دی بلوچستان پوسٹ رسانک نیٹورک ایشانی منّوک بہ بیت یا اگاں اے گل ءِ پالیسیانی درشانی اِنت۔
