دوست
نبشتہ کار : ابرار سمین
دی بلوچستان پوسٹ
زندگی ءِ ھر وڑیں کِشکاں من تھنا سپر کتگ نا اُمیتی، تماہ چمداری گوں اے وڑیں گالاں کدی دوستی نہ کتگ، اے کشکاں ھزاریں مردماں گوں من ھمراھی ءِ کَول کتگ بلے ھمراہ نہ بوتگ اَنت، پمیشکا دیم ءَ سپر ءَ من ءَ تھنا روگ لوٹ ایت کہ کس چہ من ءَ گلگ دار مہ بیت من دیم ءَ کس ءَ گوں وت زُرت نہ کن آں، منی منزل سک دور اِنت چی ءَ کہ چہ گْوستگیں جنجالاں گیش دردناکیں جنجال دیم ءَ ھست، گوں من کس ھمراہ بوت نہ کنت پمیشکا من تھنا روگ لوٹ آں.
تھنائی یک وپاداریں دوستے تو بِہ لوٹ ئے کہ تھنائی ءَ چہ وت ءَ دور ءُ گستا بِہ کن ئے بلے تھنائی کدی ترا تھنا نہ دروہ ایت آ ھر گم ءُ سکی سوری ءَ تئی ھمراہ بیت، ھر وڑیں جنجالاں گوں تو ھوار سینگ ءَ مِک کنت اوشت ایت۔ چیزے مردم من ءَ گْوش ایت کہ تو وت ءَ زانتکارے کن ئے بلے من زانتکارے نیاں بلکیں من یک ناسرپدیں مردمے آں۔
چیزے مردم منی تھنائی، دُوری، ھاموشی ءَ چہ وش اِنت آ وتی دل ءِ بڑاسک گوں من کش ات نہ کن اَنت چی کہ جِن، جِن ءَ دیم ءَ نہ گْوش ایت.
چیزے مردم منی دوری، ھاموشی ءُ تھنائی ءَ سک دل پدرد اِنت کہ ترا چو ایوک ءُ گستا بوگی نہ اِنت،بلے من وتی درد واریں سنگت ءُ دوستاں گْوشگ لوٹ آں کہ چہ شُمئے دل ءِ درد ءَ گیش من ءَ ایدگہ مردمانی دل ءِ وشی دوست بیت، اگاں چہ منی سبب ءَ کَسے وش بِہ بیت اے پہ من یک بلاھیں مھربانی ءِ ھُداوند ءِ، من ءَ ھُداوند ءَ ھمے کچ ءُ کساس داتگ کہ چہ منی دوری ءُ ایوکی، سبب ءَ کَسے وش بیت، من وتی دوست ءُ دژمناں گْوشگ لوٹ آں کہ من ءَ کَسے دوست دار ایت آئی منتوار، اگاں کَسے منی سر ءَ زار گِپت ھم آئی منتوار،
من ءَ اگاں کَسے گوں بدیں چَمّے چار ایت چہ آئی بد نگاھی ءَ من ءَ ھچ کچ ء سوچن ءِ تُک ءَ پروا نیست آ اگاں من ءَ پہ بدیں نگاھیں چار ایت گڑا آ اوں دل ءَ بِہ جزم ایت کہ من اوں پہ آ مردم ءَ نپل نہ وان آں بلے من ھُداوند ءِ ھزاراں وار شگر ءَ گِراں کہ آئی ءَ انچیں یک وڑے کُت کہ منی دوست داروک ءُ بدیں مردم پدر بوت اَنت.
من کَے آں اے دنیا ءَ چہ من شَریں مردمان ءَ بد گْوشتگ؟
من ءَ وَ ھچ ملامتی نیست چی ءَ کہ من یک مردگ پرستیں شھرے ءَ نشتگ آں ءُ اے شھر ءَ مردگ پرست گْوشگ ھم اے (مردگ پرست) گال ءِ کم شرپی اِنت چی ءَ کہ اے شھر ءِ تَہ ءَ مُردگ اوں بادام چم نہ اِنت،پمیشکا چہ اے شھر ءِ مردماں گِلگ کنگ تئی وتی نابودی اِنت من چہ وتی ھمروچی، سنگت، ھمراہ ءُ دوستاں وتی بابت ءَ انچیں ھبر اِشکتگ کہ آیانی نبشتہ کنگ، آیاں دل ءَ دارگ ءَ ھچ نَپ نیست بلے من آیانی ھزار وار منت ءَ گِراں کہ اگاں آیاں من ءَ پہ بدیں نگاھاں مہ چار اتیں من وت ءَ ھچ آیانی دیم ءَ شَر کنگ ءِ جُھد ءَ نہ کُتگ اَت.
اے چندے گال کہ من کاگدے ءِ سینگ ءَ ایر کنگ ءَ آں اے گالاں کاگد ءَ پتایگ ءِ مول ءُ مراد اے نہ اِنت کہ من چہ آیاں گِلگ کنگ ءَ آں نا بلکیں اے گالانی مول ءُ مراد اِش اِنت کہ شُما وتی کار ءَ انچو دیم ءَ ھمے داب ءَ بِہ دار اِت چی ءَ کہ من ءَ انگت باز دور روگی اِنت من ءَ چہ ھمسپر ءَ گیش شُمئے کَھریں نگاھے ءِ لوٹ اِنت۔ یک برے پد ءَ من وتی دوستداریں سنگتاں گْوشگ لوٹ آں کہ چہ شُمئے پریشانی ءَ گیش من ءَ آیانی وشی گیش دوست بیت.
گاں کَسے چہ منی سبب ءَ وش بیت من وش آں اے دنیا ءِ تَہ ءَ کم چُشیں مردم ھست کہ دومی مردم ءِ وشی ءَ لوٹ اَنت بلے اے شھر ءَ کہ من نِشتگ آں اِد ءَ ھچ چُشیں مردم ھچ نیست کہ دومی ءَ وشی ءَ بِہ گند ایت وش بیت بلکیں اد ءَ ھرکس دومی ءِ پد ءَ اِنت کہ کدیں منی وار راست بیت من گوں ایشی ءَ گْورے نرم بِہ کن آں بلے من ءَ چُشیں شھر، چُشیں مردم دوست بیت چی ءَ کہ من، نا اُمیتی، چمداری، تماہ، اے گال نامی چیز کدی گوں وت ھمراہ نہ کتگ۔ من ءَ آیانی بد نگاھی دوست بیت آیانی بد نگاھی منی آتر ءَ پدیانک اَنت_
“منی بدوا سلامت بات اَنت”
دی بلوچستان پوسٹ: اے نبشتانک ءِ تہا درشان کُتگیں ھیال ءُ لیکہ نبشتہ کار ئے جِندئیگ اَنت، الّم نہ اِنت کہ دی بلوچستان پوسٹ رسانک نیٹورک ایشانی منّوک بہ بیت یا اگاں اے گل ءِ پالیسیانی درشانی اِنت۔
