منی بزگیں کپوت
نبشتہ کار: کلیم اللہ اکبر
دی بلوچستان پوسٹ
یک وھدے ات کہ من ءَ باز باز جناور ءُ مرگانی شوک ھست ات، بلے پِت ءَ گوْشت ناں منی چک ترا من مُرگ ءُ جِناور ءِ دارگ ءَ نیلاں ،گُڑا من زار کُت ءُ شپ روچ نان نہ وارت، من وتی وت نہ بُوتاں بس ھمُک روچ گِریت ءُ زاری کُت،لھتیں روچ ءَ چہ پد من یک کسانکیں کپُوتے دیست سک مُلور اَت، بزگ اَت گُڑا منی دل ءَ واھگ داشت کہ من اے کپُوت ءَ وتی زند ءِ واھشت بہ کناں گُڑا من دُمبا ئِے کپتاں تاکہ من ءَ پاد ءِ نادوراہ ئِے کُت ءُ پد ءَ من گِپت،من سک باز گلّ بُوتاں کہ من بزگیں کپُوت گِپت۔
بلے پِت ءِ دل وش نہ ات گوں من ءَ ھبر ئِے کُت ءُ باز جت ئِے بلے من گوشت من بہ مراں من وتی بزگیں کپُوت ءَ چہ وت ءَ جُتا نہ کناں،گُڑا پِت ءَ من ءَ وانگجاہ ءَ داھل کُت اولی تبک ءَ من وتی وانگ ھم سرجم داشت ءُ منی بزگیں کپوت ھم مزن بیت کم کم ءَ ءُ پد ءَ مزن بیت لھتیں روچ ءَ پد من ءَ باز دوست ات من سک ءَ لامو / رامگ کُتگ، من ھمُک روچ بال دات ءُ آتک منی کُوپگ ءِ سر ءَ نشت۔
لھتیں روچ ءَ پد یک پشی یے ءَ منی چمّ کپت من ءَ باز دوست بیت گُڑا من ھمیں پشی زرت ءُ وتی لُوگ ءَ داشت ءُ بزگیں کپُوت ءِ سنگت کُت بلے ھبر چے بیت پِت وش نہ بُوت کہ من پشی یے داشتگ ات،گُڑا من بازار ءَ شوتاں پد ءَ اتکاں بلے لھتیں ساھت ءَ چہ رند بزگیں کپُوت ءَ زھر کُتگ ءُ شُتگ ،پشی ھم بزگ بیت گُڑا من دراتکاں پہ وتی بزگیں کپُوت ءِ شُوھاز ءَ من اے سر ءُ آسر چار ات بلے من ءَ دست نہ کپت،من گِریوان بُوتاں ءُ لُوگ ءَ اَتکاں، پِت ءَ منی پشی ھم یل ءَ داتگ اَت گُڑا من چوں نُوں واناں منی دل ءِ واھگ سرجَم نہ بُوت،من وتی وانگ یل دات یک سالے من ھچ نہ وانت ،سال ھراب بُوت ءُ دومی سال ءَ پِت ءَ من ءَ داھل کُت ءُ من وتی وانگ ءِ بندات کُت ءُ شر وانت دل منی چہ بزگیں کپُوت ءَ بے ھیال بُوت۔
من نُھمی تبک ءَ اتاں گُڑا من یک کسانیں چکے دیست سک مُلور ات ءُ چُو منی بزگیں کپُوت ءِ وڑ ءِ منی دل ءَ را اوپار نہ بُوت من جُست کُت ،او منی بزگیں برات ترا چون اِنت کہ تو اے بزگیں جھان ءَ چو ملور ئے؟
چک ءَ پَسو دات”من بزگ نہ آں من ءَ ھُدا ءَ بزگ کُتگ،منی مات ءُ پِت منی سنگت ءُ یار دوراہ چہ من دور کنگ بُوت انت، من ءَ نُوں ھچ نیست بلے ھُدا ءِ شُکر اِنت من زندگاں ءُ من ودار ءَ آں کہ من کدی مزن باں ءُ وتی کار ءُ بارے بہ کناں ءُ اے دوزھیں لاپ لُوٹ ایت”۔
من چوں کناں زند ءِ سپر الّم تا گُڈی ءَ آسر کنگی اِنت۔
دومی بچکاں! اے چی یے چُو بال ات ءُ شُت؟
من نزاناں بلے وشیں مرگے ات مئے لُوگ ءِ نیمگ ءَ شُت، بیا رو ایں باریں چارن ئِے چی یے؟
من چارت کہ منی بزگیں کپُوت اِنت ءُ پد ءَ واتر اتک ءَ منی پِت ءَ دیست کہ اے مُرگ پد ءَ اتک ءَ آئی ءِ سر ءِ ھُوش شُت گُشت ئِے” من نزانتگ کہ اے بزگیں کپُوت پد ءَ واتر کنت ءُ کیت،من چشیں وپا نہ دیستگ بلے من نُو زاناں کہ مئے بزگیں کپُوت اتک منی چک ترا ءُ تئی کپُوت ءَ را سلام اِنت، منی چک من ءَ پھل کن کہ من نہ زانتگ کہ وپا چونیں چیزے ءُ اے کُل جھان بہ زانت کہ وپا ھما زند ءِ رژن اِنت کہ ھُدا ءِ بنی آدم ءَ ھُدا ءِ دلی دوست کنت”۔
من گّل ءَ بال بُوت آں ءُ وتی وانگ سرجم کُت ،باز جناور، داشت چوکہ مُرگ،پس، شادو، مِٹّو،کپُوت ءُ کرگوش۔
مردم بزانت کہ چہ کسانی ءَ چک چے واھگ کنت ءُ آئی ءِ واھگ الّم پورہ کنگ لُٹ ایت اگاں نہ کُت اَنت گُڑا چک ھراب بیت، مات ءُ پِت ءِ ھبر ءَ نہ زور ایت چوکہ مئے چک اے بزگیں کپُوت ءِ ڈول ءَ بہ بنت ءُ گوں وتی مات ءُ پِتاں وپا بہ کن اَنت۔
دی بلوچستان پوسٹ: اے نبشتانک ءِ تہا درشان کُتگیں ھیال ءُ لیکہ نبشتہ کار ئے جِندئیگ اَنت، الّم نہ اِنت کہ دی بلوچستان پوسٹ رسانک نیٹورک ایشانی منّوک بہ بیت یا اگاں اے گل ءِ پالیسیانی درشانی اِنت۔
