شھیدانی ھمگنگل محبوب جان تئو گیر کائے
بالاچ بلوچ
دی بلوچستان پوسٹ
۰۲ اپریل ۲۰۱۰ جمعہ ءِ رُوچ ءَ من نزانت محبوب جان اے منی آخری ملاقات بیت گُوں شُمارا، من ھچبر نزانتگ کہ مرچیگءَ پد پدا ما ءُ شُما ھچبر ھم دیوان نہ بئیں، ما شمئے وشیں بچکندگاں نی ھچبر نہ گندیں۔ وھدے منا تئی بیگواہی ءِ ھال سر بیت من چوں گنوک ءَ در کپتاں پہ تئی شوھازگ ءَ بلے پدا وتئی دِل ءَ جیڑیت کہ اے زالم ایں ءُ بے انصاف ایں مُلک ءَ کجیں انصاف، یک بلوچ پُسگی ءِ بَرگ، زندان ءَ کنگ، اذیت کنگ ءُ شھید کنگ پہ ایشاں لیب اِنت، دانکہ منا ساہ ءِ است اے ھال ءُ روچ منی دل ءِ سرا ٹَپ ءِ وڑا اِنت، کہ تئی بیگواہی ءِ کِساس ۱۱ ماہ ءُ ۲۱ روچ ءَ پد شُمئے شھادت ئے ھال ۲۳ فروری ۲۰۱۱ ءَ مارا سر بیت۔
محبوب جان ھمک سال ۲۳ فروری گُشے پہ منا یک قیامت ءِ دُروشماں اِنت، اے روچ گُشے منی ٹَپاں پدا یک رندے آزگ کنت ءُ مناء ابیتک کنت، ھما روچ ءَ کہ مناءَ اے ھال سر بیت سہب ءَ ھپت نیم ءَ منی فون ءَ توار کُت من گنداں وش نیوز ءِ یک نمائندہ ایں چہ گوادر ءَ فون کنگ ءَ اِنت۔ وھدے من فون کال چِست کُت۔ پہ من گُشے زمین ؤ آسمان یک بِیت اَنت، روچ ٹِک اَت بلے پہ من گُشے زاناں تہاریں شَپ ءِ بیت۔
اے راست انت کہ شُمئے وڑیں سُہر جَگر، اُستاد ءُ باسک ءِ جتائی پہ من یک سکیں دِل پدردیں ءُ بے اندازگ گِرانیں باری اَت، منی جِند چوناہا سک باز مُحکم نہ اَت، بلے گُشے شُمئے ھمبرائی ءَ گُوستگیں وھدانی یاتاں پدا منی تُستگیں دِل ءَ بُود دات ءُ چُش کہ اے مئے جُنز ءِ بار اَت کہ مارا قبول کنگی اَت ءُ اے نہ اُوشتوکیں جُنز پہ وشنامی ءَ دیما برگی اَت، شُما ھرچ سکیانی دیمپان بیت ءُ وتی فرض ءِ ھاترہ وتئی نُگرھیں جان قُربان کُت پہ وتئی آیوکے پَدریچ ءَ ، پہ آزاد بلوچستان ئے اصول ءِ ھاتر ءَ، شُمئے شھادت منا گُوں ھوار پہ اے دگہ جُہد کاراں، ءُ پہ سنگتاں یک درور اِنت، تئی نمیرانی ءَ مئے جزبگ چوں تلار ءِ کوہءَ مھکم کُتگ اَنت، مرچی ھرچ یک بلوچ فرزندیں ہمے وشنامی ءِ لوٹوک اِنت کہ چوں شُمے قُربانی ءِ رنگ ءَ آہانی جُہد ہم گُوں وشنامی ءَ آسر بہ بیت۔
بلے تئو زانے منی ارواہ من پہ ترا اے روچ ءَ موتک کاراں نہ کہ زھیروک گُشاں ءُ نہ کہ ارسیگ باں پرچہ کہ شُمے جِندے واھگ بیتگ کہ شُمے جُہد گُوں وش نامی ءَ آسر بہ بیت۔ ءُ من اے سرپد باں کہ اے موتک، زھیروک، اَرس مردم پہ مردگاں شل اَنت۔ من سرپد باں کہ شُماں دائما مئے ہمراہ اِت۔
مرچی نہمی سال اِنت کہ ھمک سال ماں اے رُوچ ءَ تئی سالونکی ءِ روچ ءِ وڑا داریں، ءُ راستی ہم ھمے وڑا اِنت کہ ھمے روچ ءَ محبوب جان تئو پہ ماتیں وتن ءَ سالونک بیتگے ءُ سر پہ ماتیں سرڈگار ءَ ندر کُتگ۔ من دل ءَ سدکاں کہ پہ من تئی مَٹ نی منی زند ءَ ھچبر نئیت، ءُ من اے گَپ ءَ پہ پہر گُشاں کہ تئی داتاگیں پَاک ایں ھون پہ منا، ءُ کُل ایں جُہد کاراں یک رُژنائیں چراغ ءِ رنگ ءَ اَنت۔ تئو پہ مارا یک کِشک ءِ گِشینتگ ءُ داتگ کہ مئے سرا کجام کجام ھق ءُ فرض است اَنت پہ ماتیں گُل زمین ءَ یک بلوچ چُک ئے حیثیت ءَ، شُمئے داتگیں قُربانی پہ ھرچ بلوچ فرزند، جُہد کارءَ یک دروریں کہ ماں چے رنگ ءَ وتئ بلوچی زھرگ ءَ کار بہ بندیں ءُ اے جُہد ءِ پِڑاءُ ھمگام بہ بئیں۔
دی بلوچستان پوسٹ: اے نبشتانک ءِ تہا درشان کُتگیں ھیال ءُ لیکہ نبشتہ کار ئے جِندئیگ اَنت، الّم نہ اِنت کہ دی بلوچستان پوسٹ رسانک نیٹورک ایشانی منّوک بہ بیت یا اگاں اے گل ءِ پالیسیانی درشانی اِنت۔
