پَھل کن من تئی نماز جنازه ءَ وت ءَ سر کُت نہ کت
نبشتہ کار: بالاچ بلوچ
دی بلوچستان پوسٹ
برے برے مردم انچیں سنگتاں گوں دچار کپ ایت کہ آیانی مھر هچ بر بیهال کنگ نہ بہ اَنت، شهید گنی جان منی سکّیں نزیکیں سنگتے بیتگ ءُ سکّیں مھروانیں سنگتے بیتگ بازیں وهد ءَ ما یکجاه بیتگیں، منی دیم ءَ وتی گپ ھچبر چیر نداتگ انت ئِے ،من آئی هم رازدار بوتگاں۔
آ روچ من ءَ انگت شر یات اِنت شھید گنی جان، شھید هلیم جان دگہ سے سنگت واجہ شکاری ءِ همراهی ءَ مئے هند ءُ دمگ ءَ اتکگ اِت اَنت،شهید ءِ سر ھر وهدے کہ مئے هند ءُ دمگاں کپتگ گڑا من ءَ الم هال کُتگ ئِے، اے روچ ءَ ھم من ءَ هال ئِے کت کہ” هال کن کجا ئے” ؟
من گشت” لوگ ءَ آں”.
گڑا من ءَ گشت ئِے” پِلاں جاه ءَ بیا لهتے دوگ ءُ کیک بیار گوں ، پد ءَ شھید ءَ را دوگ سک وش بیتگ، بیا موسم هم سک وش اِنت اگاں پکنک ءِ سامان کار ئے گوں چد ءُ وشتر اِنت”۔
گڑا من دوگ ءُ پیکنک ءِ سامان زُرت ءُ شتاں، شھید گوں دگہ سے سنگت ءَ نشتگ ات۔ سلام ءُ دروت بیت گڑا شھید ءَ گشت” منی دوگاں اول سر ءَ بِدئے کہ بازیں مدتی بیت کہ من دوگ نہ وارتگ”.
بزیر تئی دوگ اَنت، من دوگ ٹال کت اَنت ءُ پد ءَ شھید ءَ جواب ترینت” تو وَ کمو آرتگ گوں 8دانگ بلے ھیر.
گڑا گپ تران بیت من گْوشت “هال کن اِت شما اینگو مرچی مئے نیمگ ءَ ھیر اِنت”؟
ھو مارا روگی اِنت مشن ءَ باندا در کپیں” سھید ءَ پسہ دات”.
من گشت” گڑا شما کدی کا اِت”؟
زانگ نہ بیت باز گپ ءُ رپ بوت ، پد ءَ ھَور ء هم بندات کُت داں دیر ءَ هور ءَ گورت دُرستیں کور هار بوت اَنت، موسم سک وش اَت،ما اکس کش اِت، گپ گپ ءَ من گشت تو کدی سیر کن ئے؟
من سیر کناں نی منی گُد ، چیز لوگ ءُ دُرست تیار اَنت بلے آ کہ من ءَ سک دوست اَت، آ منی دست ءَ چہ شت بلے دگرے من پہ وت در گیپتگ، من بس واپس باں تو بِزاں منی سیر اِنت، وتی بجّاری ءَ تیار کن بس۔
سک باز دیراں ما نشتیں پکنیک کُت شپ بیت واجہ ءَ پون کُت شما کجا اِت،بیا اِت کہ بے وهد اِنت، گڑا ما واجہ ءِ لوگ ءَ شُت ایں،بازیں سنگتے واجہ ءَ گون اَت من کمو نِشتاں ءُ پد ءَ سنگتاں اجازت کُت ءُ در کپت اَنت، سے روچ ءَ پد شهید ءَ پون کُت هال اهوال کُت، مزاک ءُ مسکرا باز کُت، شما کدی کا اِت، سے روچ ءَ پد ما در کپیں۔ بازیں گپ ءُ رپ ءَ پد پون بند کت، لھتے سنگت هم منی نیمگ ءَ اتکگ اَت، ھمے سنگتاں چہ شهید ءِ گوهارزتک هم گون اَت گوں۔
ما پتائی لیب ءَ اَتیں پون ءِ شهید ءِ گوهارزتک سر ءَ اتک ڈنّ ءَ شُت ءُ پد ءَ اتک لوگ ءَ گریوگ ءَ لگّ اِت۔ ما چار سنگت نشتگ اَتیں۔ ما هیران بوتیں یاالله ھیر چی بوتگ؟
پسہ ئِے دات”گنی، هلیم ءُ دگہ یک سنگتے بالگتر گوران کنڈگ ءَ شهید کنگ بیتگ اَنت”. ما اے هال اِش کُت پورا یک کوھے مئے سر ءَ کپت۔ انچیں هاموشی یے بیت کس کسی نہ بیت ،پد ءَ شهید ءِ گوهارزتک ءَ گشت کہ من ءَ گوشتگ اِش کہ شما کیچ ءَ بہ رو اِت کہ ما شهید هلیم ءَ لوگ ءَ کار ایں .
شپ سک بہ وهد اَت
گڑا ما سنگتے پون کت مارا تئی گاڑی لازم اِنت ءُ تئی جند هم ،سنگت تیار بیت سنگت ءَ گوں گاڑی ءَ وت ءَ سر کُت، هیران کتگ دکان هم بند اَنت گاڑی ءَ پٹرول هم مان کنگ لوٹیت ،من ءَ یک سنگتے ھست اَت، من پون کُت مارا انی پٹرول در کار اِنت.
سنگت اتک مارا پٹرول دات گڑا ما شپ ءَ دیم پہ کیچ ءِ نیمگ ءَ در کپت ایں،شپ هم بہ وهد اَت ،پوج ءِ ترس هم ھست اَت ھر چیک پوسٹے ءَ مارا جُست ءُ پرس اِش کت ءُ گڑا شپ ءَ ما سنگتے ءِ لوگ ءَ شُتیں، سھب بیت ما شُتیں شهید هلیم ءِ کماش ءِ لوگ ءَ مهلوک سک باز اتکگ ات، ما نشتیں ودار کُت کہ شهیداں کار اَنت کہ ما شهید ءَ دست گِر ایں ، هما مردم کہ شهید ءَ گون ات اَنت ھمایاں چہ یکے مئے سنگت ءَ گوں هال اهوال تہ ءَ اَت کہ ما پیداگ ایں ودار کن اِت۔
شپ بوت هما مردم ءَ هال کُت کہ ڈی بلوچ روڈ ءَ چہ آیاں کن اِت شُما پِلاں رنگیں گاڑی یے گند اِت بزاں گاڑی ھمیش اِنت بلے شهید ءَ را زالبول آرگ ءَ اَنت، پرچاکہ پوج پیداگ بوتگ ما گاڑی یل کُتگ، مئے سنگتاں چہ دو سنگت شُت، چیزے شهید هلیم مردم شُتاں یک ساھتے ءَ چہ پد اتک اَنت، شهید اِش گون اَت، اے مردم دُرست گون اَنت مئے سنگت گون نیاں ما مردم جُست کُت اَنت، مئے سنگت کُج اَنت؟
شُمے سنگت پوج بُرتگ اَنت، ما پد ءَ هُشک ءُ هیران بوتیں یا ھدا اے چونیں مسلھے بوت!
شمے مردم پوج ءَ سک جتگ اَنت گاڑی ءَ سوار کُتگ اَنت،شهیدانی هم سک بہ ھُرمتی کُتگ بلے پوج ءَ گوشتگ باندا یل کنان اِش، گڑا ما شهید گنی جان دست گِپت دگہ لوگے ءَ شُتیں شهید چادر من چِست کُت چمانی ارس رِتک اَنت شیهد پیشانی چُک اِت مارا ایمبولیس هم گیرگ لوٹ اِیت اینچو زّر هم گون نیست اَت۔ سنگتاں نی چون کن اِت، دگہ لھتے مردم ھست اَت همیشاں دراھینت کہ شهید ءَ اگاں شُما بَر اِت بیت کنت پوج ءَ راه بستگ شمارا بہ بارت شهید ءَ ما بَریں۔
شهید کیسگ چاراتاں بیست هزار ءَ بُرز شهید ءَ گون اَت بلے زرّ کمو ٹُنگ ات اَنت کشی کیسگ ءَ بیتگ اَنت، تیرے لگّ اتگ من ءَ انچو سما بوت شهید ءَ وتی تیاری چہ پیسر ءَ کُتگ۔
ایمبولنس گِپت هما مردم یکے مئے سنگتاں چہ شُت گوں من دگہ یک سنگتے ءِ ودار کُت کہ مردم ءَ گُشتگ باندا شُمے سنگتاں یل کنگ بنت،ما باندا در کپیں شپ ءَ ما شُت ایں دگہ سنگتے ءِ لوگ ءَ سھب بوت سنگتانی هال هچ نیست گڑا من سنگت گُشت بہ رویں من تو هم رواں شهید جنازہ ءَ گون کپیں گوں ، ما در کپتیں بازار ءِ نزیک ءَ چاراں مردم پیداک اَنت جنازه بیتگ۔
پَھِل کن من تئی نماز جنازه ءَ وت ءَ سر کُت نہ کُت .
دی بلوچستان پوسٹ: اے نبشتانک ءِ تہا درشان کُتگیں ھیال ءُ لیکہ نبشتہ کار ئے جِندئیگ اَنت، الّم نہ اِنت کہ دی بلوچستان پوسٹ رسانک نیٹورک ایشانی منّوک بہ بیت یا اگاں اے گل ءِ پالیسیانی درشانی اِنت۔
