بندیں کوٹی ءِ جِنک
(بیست ءُ یکمی بھر )
نبشتہ : اکیل مراد
دی بلوچستان پوسٹ
چَم جھلی ءَ انسان پُرش ایت ءُ زندگی ءِ روچاں نگیگیں رنگے ءَ کَپ اِیت ھَنچُش کہ پونڈ ءَ آپ ءِ تہ ءَ چگل دَے انسان ھم چَہ ھمے پیم ءَ کہ نہ وشیں کارے ءِ کنگ ءَ آئی ءِ سر مدام جھلی ءِ نیمگ ءَ بیت کَسے ءَ وتی دیم ءَ پیش داشت نہ کنت اگاں آئی ءِ اندر ءَ یک گپے ھَست گڑا آ سما کنت اگاں اے نہ وشیں گَپ در بئیت منی سر جھان ءِ دیم ءَ جھل بیت اِنت چرے سوْب ءَ رُزوائی ءَ چَہ پیسر گڑا آئی ءِ چیر دیگ المی اِنت کَس آ اندر ءِ گپ ءَ ایش مہ کَنت
من وتی برات ءِ بے تواریں شَورانی دیمپانی کُت نہ کن آں اگاں گَپ منی کستریں برات ءِ بہ بیت گڑا مردمے ءِ گور ءَ راہ ءُ در بیت کہ چون ءُ چتور بہ کن آں بَلے گپ منی آشک ءِ گَپ انت من وتی بگیری ءَ ھرچی ءِ کنگ ءَ بے وساں وھدیکہ من اے بارو ءَ جیڑاں گڑا منی چھرگ ءَ مُج دابیں ریک گِر اَنت کَسے ءِ بے جوتیں ھیال ءُ چم دومی ءِ نیمگ ءَ چارگ ءَ اَنت کہ آئی ءِ مجگ ءَ دگہ گپ ءُ ھیال ءُ جیڑگ دگر اَنت
بَلے اشاں چَہ ابید آئی ءِ مُرکیں جیڑگاں چَہ سرپدی بیت کہ آ پُرشتگ ءُ آئی ءَ اے اوپار بوگ ءَ نہ اِنت ءُ اشاں درد سما کنگ ءَ اِنت اے زلیلی ءِ کنگ ءَ بس یکیں راہ ءُ در اِنت کہ شر ءُ شوکیں ھوٹلانی ورگ کہ ھمے وڑیں بہ بنت مزن مزنیں مردمانی دپار بہ بنت اے یاتگیری ءِ ھمراھی ءَ شکاری ءِ تھار ءُ تُرسناکیں شپ کہ چِپ چِپانی توار رژنائی ءِ اے تُرسناکیں توار کہ چُکانی گریوْگی بنت شپ وتی اندر ءِ رژنا تُرسین اِیت
لاسور ءَ من ھم ایشی ءِ گونا گَپ نہ کن آں دُراھیں مردم “مارتل پیرے ” لوٹارین اَنت منی دوئیں برات زُوت اشاں ور اَنت ءُ پد ءَ اے دوئیں یکے لوٹارین اَنت منی مات ءُ من وتیگاں دے ایں منی براتاں زُوت نِشہ سر ءَ چَڑ اِیت آ انگت ءَ ایشی ءَ گَپ نہ جَنت گوں بَلے آ دروگیں گَپ ءِ جَنگ ءَ بندات کَنت گیشتر کستریں برات آ زَنگ جَنت کہ اے جاہ وش نہ اِنت گم جتگیں جاھے ءُ اد ءَ مھمانی گِر ءُ داری ءِ کنگ ءَ جنین نیست شمبے ءِ روچ ءَ لاسورس ءَ باز کم مردم کیت من وتی کستریں برات ءِ ھمراھی ءَ ناچ کَن آں ءُ من وتی آشِک ءِ ھمراھی ءَ ھم ناچ کن آں ءُ من وتی مستریں برات ءِ گونا ھِچ ناچ نہ کُتگ ءُ ناچ ھم نہ کن آں یک بیمناکیں تُرسے ءِ تہ ءَ پروشگ اِنت ھرکس کہ من ءَ اے وڑ کنگ ءَ دار ایت یک ترندناک ءُ دردناکیں سمایے ءِ کہ مردمے ءِ اندر ءَ بُران اِنت ءُ دراھیں مردماں یک شَھے ءِ تہ ءَ مُھکم کنت ءُ سرپدی ءِ ھیالاں مَٹینان کَنت کہ مئے رگ رگانی تہ ءَ نیزگاری ءِ ھون پنژار بندان اِنت ما یکے دومیگ ءِ نیمگ ءَ اجگہ ءُ بے وسیں دیمے ءَ چاران کن ایں مئے دُرستانی چَھرگ مِر مِرانکی ءَ ایر بُک اِتگ
چولون ءِ نندوکیں چینی من ءَ گَپ کنت گوں آئی ءِ اَرس رِچگی اَنت ءُ آ گْوش اِیت من اے مردمانی چے کار ھراب کُتگ؟ من آئی ءَ گْوش آں ھِچ وڑیں گپانی سر ءَ دلتپرکھی بوّگی نہ اِنت اے ھر وھد ءَ ھمے وڑ اِنت مئے وتی میان ءَ ھم زندگی ءِ دراھیں جاورانی تہ ءَ ھَنچُش اِنت
وھدیکہ ما واتر “پِلیٹ ” ءَ رو ایں من آئی ءَ سرپد کن آں ءُ گْوش آں کہ منی مستریں برات ءِ مُجتگیں دیم سرد ءُ زلیلی ” آئی ءِ مزنیں رویش ھر وھد ءَ ھما چیز ءِ ھمراہ بیت کہ ھرچی کہ آئی ءِ دیم ءَ بیت مارا گِندگ ءَ کیت ھرچی کہ مئے نیمگ ءَ کیت آئی ءِ بنداتی گام کوشی اِنت زندگی ءَ ھلاس کنگ اِنت، زندگی ءِ دارگ، پروش دیگ، دلرنج کنگ درد دیگ اِنت من آئی ءَ گْوش آں کہ آئی ءَ چَہ تُرسگی نہ اِنت آئی ءَ چَہ ھِچ وڑیں تُرس نیست پرچاکہ آ کجام چیز اِنت کہ آئی ءَ چَہ منی مستریں برات تُرس اِیت، آئی ءِ دیم ءَ اجکھی بیت آئی ءِ سر ءَ بَھ ءُ بکڑ بیت آ من اَنت کہ اَچ منی دیم ءَ آ پُونڈے بیت ءُ آپ ءِ روانی ءَ ایر بُکیت
کِسہ روان اِنت سپر ماں پرانسی جِنک ءَ ـ ـ ـ
دی بلوچستان پوسٹ: اے نبشتانک ءِ تہا درشان کُتگیں ھیال ءُ لیکہ نبشتہ کار ئے جِندئیگ اَنت، الّم نہ اِنت کہ دی بلوچستان پوسٹ رسانک نیٹورک ایشانی منّوک بہ بیت یا اگاں اے گل ءِ پالیسیانی درشانی اِنت۔
