هزراں سلام اِنت پہ وتن مِروکاں
میار دشتی
دی بلوچستان پوسٹ
منی کسانکیں ند ءِ بستار اِنچو نہ انت کہ پہ راج ءِ کربان بیتگیں سرانی بابت ءَ چیزّے نبشتہ بہ کنت بَلے چونکہ هما شهیدانی اَکس ءُ هما شهیدانی مهکمیں پگر منا سکین دیگ ءَ انت کہ تو وتی دست ءِ کسانکیں نَد ءِ سیاهیں مَساں اِسپیتیں تاکدیم ءِ سر ءَ پہ وتن مروک ءِ هاتره بہ ریچ.
پہ زمین ندر بیتگیں سر هجبر شموشگ نہ بنت ءُ نیکہ بیگواه بنت آ مدامی پدّر اَنت ءُ اِے گبار بستگیں گیدی ءِ دیم ءَ زاهر اَنت، آ چو چیدگ ءِ دروشم ءَ آدم زات ءِ دیم ءَ زاهر نہ بنت چیا کہ آهانی کُنٹ منی ءُ تئی دیم ءَ بیگواه اَنت زمین ءِ مسکیں هاکانی باهوٹ اَنت بَلے آهانی پگر چو بنیآدم ءِ داب ءَ همے جهان ءِ تہا زند گْوازینگ ءَ اَنت تو سرپد ءِ مخلصیں ءُ ایمانداریں سر مرگ ءَ چہ پد نی پہ وت زندگی کن اَنت؟
راج مروکیں سر ترا وت جیڑگ ءُ پگر کنگ پرما اِیت ترا سکین دنت ترا انچو لاچار کنت کہ تو الّم ءَ پہ آهاں توار چست بہ کن ئے بَلے اَنچوش کہ تئی زمیر ایماندار ءُ مهکم بہ بیت وهدیکہ تئی زمیر مهکم بیت گڑا بزان تو سوبمند بہ ئے ءُ وتی راستیں ڈسّ ءِ پولگ ءِ جهد ءَ کن ئے.
راج شیداه بیتگیں سر، پہ راج کربان بیتگیں سر، پہ مات مروکیں سر، هجبر گار نہ بنت آ نہ مر اَنت داں بنی آدم اِے جهان ءِ تہا هست آ وتن مروک هم هست ءُ هیات اِنت انچوشکہ بَلے تو آئی ءَ را همک سهت یات بہ کن ئے آئی ءَ را مہ شموش ئے اگاں تو آ زمین مروک شموش اِت گڑا تئی راج هم بیگواهی ءِ نیمگ ءَ رَوت، داں ترا وسے هست آ لجّ مروک ءَ را یات بہ کن.
هزار آپرین بات آ شهیداناں کہ آهاں وتی باتن ءِ سرجمیں واهِشت آس ءَ پہ مستاگی داتگ اَنت آهاں پہ وتن ءُ پہ راج کربان بیگ ءِ بس همے یکّیں واهگ ءِ پاسداری کُتگ،، سلام اِنت هزاراں سلام اِنت پہ وتن مِروکاں.
دی بلوچستان پوسٹ: اے نبشتانک ءِ تہا درشان کُتگیں ھیال ءُ لیکہ نبشتہ کار ئے جِندئیگ اَنت، الّم نہ اِنت کہ دی بلوچستان پوسٹ رسانک نیٹورک ایشانی منّوک بہ بیت یا اگاں اے گل ءِ پالیسیانی درشانی اِنت۔
