شکّ
نبشتکار : ماهل بلوچ
دی بلوچستان پوسٹ
شکّ ھما سِلیں نادراهی اِنت کہ مردم ءَ چہ اَندر ءَ وران کنت ۔ شکّ ءِ توجیلّ ءُ ھلاج ھچ مردم ءَ گوں نیست۔ ابید هما شکّ کنوکیں مردُم ءِ جند ءَ ۔ اگاں کسے ءِ سر ءَ شکّ کُت آ چہ انسانیت ءِ کِشک ءُ راه ءَ دَر بیت آئی تہ ءَ انسانیت نامیں چیز پشت نہ کپیت ۔پرچا کہ شکّ کن ءُ شک کنوکیں مردم وَهمی جوڑ بیت ۔ ءُ وَهمی انسان ءِ وهم ءَ کسّ دور کُرت نہ کنت ابید کہ آ وت وت ءَ چہ وَهم مہ رکینیت وت مہ جیڑیت۔ وت وتی زِهن ءُ هیال ءُ وتی مارِشتاں مہ پَهمت اِیت۔ وت وت ءَ چہ وهم ءُ شکّ ءِ نادراهی ءَ مہ رکینیت۔آ کہ اَے اڑ ءُ جنجالاں وت جوڑ کنت ایشانی دور کنوک ھم آئی جند اِنت ۔
شکّ مردم ءَ آئی هَمگنگل، دوست ءُ دوزواھاں گِسر کنّت۔ شکّ سندیت ءُ چگل دَنت چہ مردُماں ھرچ وشی ءُ لزد ءَ چہ گِستا کنت ۔دِلکہری ءُ دلرنجی ءَ گیش رودین اِیت۔ هَرکس آئی چہ شِزار بیت ءُ چہ آئی دور بوھگ لوٹ اِیت۔
اگاں کسے چہ چاگِرد ءُ مردماں سستگ ۔آئی ءَ اِے سند ءُ سیل جیڑ اِتگ کہ اے دُرستیں اڑ ءُ جنجال چہ کُجا ودی بوتگ اَنت یا چوں مار اِتگ ئِے؟ ایشانی نیمون چے اِنت؟۔ مردُم انچو لاچار اَنت کہ چہ دِل ءَ گوں آئی زِد ءُ کُنّتاَنت ۔ شکّی ئیں مردم تب نادراھی ءِ آماچ بنت۔ شکّ اِنسان ءَ اَچ وت ءَ ءُ اَچ وتی چاگِرد ءَ گِستا کنت .شک کنگ ءَ پہ اِنسان هِچ کٹ اِت نہ کنت آسر ھال وت ءَ تاوان دنت ۔
بائِد همیش اِنت کہ انسان بے دردیں سر ءَ دردی مہ کنت ۔ چوناھا هرکس وتی شَرّ ءُ گندگ ءَ گِهتر زانت هرکس وتی زِندمان ءِ موسماں گھتر زانت هَرکس ءَ وتی زِند گوازینگ ءِ هکّ گوں وت اِنت ۔ تئی زند تئیگ اِنت۔ اِے ھک کس ءَ نیست کہ دومی مردُم ءِ زِند ءَ وتی تب ءَ بِہ کنت یا آئی واهشت ءُ واهگانی تہ ءَ دور بِکنت همے پیم آیاناں هَم وش نہ بیت کہ دِگہ یک آئی زِند ءِ تہ ءَ دور بِکن ۔ آئی زند ءِ چُست ءُ ایراں دزمانجاھی بِکن ۔
آ مردُم تئی برات بہ بیت گُهار یا دِگہے کَسّ ءُ ورسے۔ھاں! تو چوں کُت کنئے کہ آئرا مادنیں راہ ءِ ھارگ ءَ پہ سر ءُ سوج بِہ کن ئے۔ نبا کہ شَک بِکن ئے ۔
اِنسان ءِ تها بائِد اِنت اِینچو زانشت بہ بیت کہ آ هَرچ گپ ءُ کار ءَ شکّ مہ لیک اِیت آ هَر جیڑه ءَ پَهمگ ءِ جُہد بِکنّت آ جیڑه ءِ جُهلانکی ءَ تا بروت ءُ بہ زانت کہ جیڑه چے یے۔ چوں اِنت۔ چوں بوتگ ۔
اے جیڑه ءِ توجیلّ چے اِنت . هَرچ جیڑه ءِ دور کنگ ءَ پہ مردم جیڑه ءِ اندر ءَ تا سَر بہ بیت ۔ ءُ بازیں اَنچیں جیڑه بنت کہ آ پہ گَپ ءُ تران هَم نہ گیش اَنت۔ پہ آیاں شک ھم کنگی نہ اِنت ۔
اگاں بِچار ئے ۔ اِے پیمیں جیڑہ ءَ مئے چاگِرد ءِ تہ گیش گندگ ءَ کیت۔
لوگانی پُرشگ،گِسر بوهَگ،لَٹ ءُ کٹ ، ءُ زالبول ءِ جَنگ ءُ گِس ءِ تہ ءَ بند کنگ ۔ایشانی مستریں نیمون همے شکّ اِنت ۔
زالبول ءِ سرا اُوست نہ کنت۔
جیڑه اِش نہ اِنت کہ آ چیا زالبول ءِ سرا شکّ کن اَنت۔ بلکیں جیڑه اِش اِنت کہ آ بِھ زالبول ءِ کدّ ءُ بستار ءَ سرپد بوتگ اَنت ؟مئے راج ءَ زالبول بِھ نہ پهمتگ آ مردُم کہ کسے ءَ سرپد بوت نہ کنّت ۔ زیان بیت آیانی سرا شک کنگ ءُ آیاناں بدیں نِگاھاں چارگ اے درُست اڑ ءُ جیڑہ اَنت بُن نہ بزانتی اِنت اے نہ بزانتی ءُ بے زانشتی ءَ آیاناں آپی سِنگ ءَ ھم رسینتگ ۔
بازیں کهول ءَ وتی جِنکیں چُک چہ وانگجاهانی راوگ ءَ مکن کُتگ اَنت آیاناں تُرسین اِتگ ۔ لوگ ءَ چہ ڈن در آیگ ءَ نہ اِشتگ ۔ اے دُرستیں جیڑهانی نیمون هَمے شَکّ اِنت۔ بے اُوستی اِنت۔ کسّے کہ دومی ءِ سرا اُوست مہ بیت آ الّم شک کنت .
چم دیستاں ھم باور مہ کن۔ پرچا کہ چَمّ هَم برے برے رد ورنت ۔
بلوچستان آجو بات
بلوچ میزراں بات اَنت شالا۔
دی بلوچستان پوسٹ: اے نبشتانک ءِ تہا درشان کُتگیں ھیال ءُ لیکہ نبشتہ کار ئے جِندئیگ اَنت، الّم نہ اِنت کہ دی بلوچستان پوسٹ رسانک نیٹورک ایشانی منّوک بہ بیت یا اگاں اے گل ءِ پالیسیانی درشانی اِنت۔
