آس ءُ انگریں زند
نبشتہ کار : پُھلان بلوچ
دی بلوچستان پوسٹ
مهُرل منی پیرک ءِ جنک بزاں کہ منی مات ءُ پت ءِ ناکو زتک اَت، مهرل منی پیرک ءِ ششمی ءُ درستیں گهاراں چہ کستریں گھار اَت، آئی ءِ گس مئے گس ءِ جھل گواتی نیمگ ءَ ات ءُ رنگ ءَ باز وش رنگ ءُ ڈولداریں جنکے اَت،چہ من ءَ امبر ءَ دو سال کستر اَت،بالاد ئِے برزی ءَ چہ من ءَ مستر زانگ بوتگ، باز لج کنوکیں جنکے اَت، هر وهد ءَ من ءَ ئِے دیست سک لج ئِے کتگ.
من ءَ یات اِنت کہ من ششمی تبک ءَ وانگ ءَ ات آں کہ منی پت ءُ مات ءَ من ءَ گْوشت کہ ما ترا گوں وتی ناکو(ماما) ءِ جنک ءَ گوں سانگ کنائین ایں ءُ سک لائک ءُ بودی ئیں جنکے ءُ رنگ ءَ هم ڈوالدار اِنت ءُ ناکو ترا الّم سانگ کنت پرچاکہ ناکو ءَ شش جنک دگہ جاگھاں داتگ گڑا یکے وَ مارا الّم ءَ دنت.
من مهرل ءَ دیر اِنت نہ دیستگ ات پرچا کہ من اُمر ءَ کسان ات آں سانگ ءِ هچ هیال ءَ نہ ات آں ،من پہ وانگ ءِ واستا وتی میتگ یل کتگ ءُ دگہ میتگے ءَ شتگ ات آں، پرچاکہ مئے میتگ ءَ پنچمی تبک ءَ رند وانگ نیست ات،من گیشتر وتی میتگ ءَ ساڑی نہ ات آں، پمیشکا دیر اَت کہ من مهرل نہ دیستگ اَت،گڑا من جیڑ ات کہ مهرل باریں چونیں اِنت کہ پت من ءَ گوشگ ءَ اِنت کہ من ترا گوں آئی سانگ ءُ سیر دے آں.
گُڑا من پت ءَ را هچ نہ گوشت ءُ من وتی وانگ ءَ شت آں ، یکشمبے ءِ روچ ءَ من وتی میتگ ءَ واتر آتک آں ءُ منی ناکو ءَ پسے کشتگ ات، گوشت ئِے هیرات کنگ ءَ ات، من شت آں هیرات ءِ گرک ءَ من هیرات ءِ جاگہ نندوک ات آں من چارت ءُ منی مهرل آتک منی چماں آرا دیست منی هوش شت کہ مهرل چنچو زیبداریں جنکے، اگاں من ءُ بہ رس ایت گڑا من بزاں سک نگبهتیں مردمے بہ آں۔
وهد روان ات منی پت منی واستا سانگ لوٹگ ءَ اَت ءُ من دلمانگ ات آں کہ منی سانگ بیت گُڑا من زیت سیر کن آں ءُ گوں مهرل ءَ وش شادان بَہ آں۔
منی پت ءَ هر کس ءَ را پہ سانگ ءَ را دات آ مردم واتر آتک همیش گُشت اش کہ من وتی جن ءِ برات ءِ چُک سانگ داتگ ،من اے وڑیں گپ اِشکت گڑا سک پریشاں بوت آں، منی پت ءَ هم روچ یک مردمے پہ سانگ ءِ لوٹگ ءَ راه دات، آ مردم واتر آتک همیش گْوشت ئِے کہ سانگ جواب کنگ بوتگ ءُ ناکو ءَ ھمے گوشتگ کہ من سانگ نہ دے آں.
من ءَ مهرل گوں وتی بالاد ءَ سک پریشان کتگ ات ءُ من شپ پہ ارس ءُ روچ پہ جیڑگ هلاس کتگ اَنت ، بلے مهرل ءِ پت ءَ را پہ من هچ رهم نیاتک ءُ سے سال منی پت ءَ پہ منی واستا مهرل ءِ لوٹگ هلاس کت.
یک روچے مهرل گوں دگہ یک مردمے ءَ هور مئے لوگ ءِ دپ ءَ گْوست من هم پہ مهرل ءِ چارگ ءَ لوگ ءِ دپ ءَ اوشتات آں ءُ چار ات، مهرل ءَ وتی گون ءِ مردم منی کِر ءَ راه دات من جیڑگ ءَ لگ ات آں کہ باریں چے گوشگ لوٹ ایت؟ آ مردم منی کِر ءَ آتک من ءَ جُست ئِے کت کہ “ترا مهرل دوست بیت”؟
من پسو دات “من ءَ سک دوست بیت اگاں دوست مہ بوتیں من سے سال سانگ لوٹگ ءَ مردم چوں راه داتگ اَت”؟
سے سال پیلو بوت گڑا من ءَ پت ءَ گوشت” منی ناکو ترا سانگ نہ دنت، من پہ سانگ ءِ لوٹگ ءَ دم برتگ ءُ تو دگہ هرجاگہ گوش ئے من رو آں پَتو لوٹ آں”۔
گڑا من پت ءَ را هچ پسو نہ کت ءُ نوں بس ھمے جیڑ اِت داں گْوش آں گوں هچ کَس ءَ سیر نہ کن آں پرچاکہ مھرل منی زر ءِ باھوت اِنت ءُ منی وابانی بانور اِنت۔
مهرل ءِ پت ءَ گوں سانگ ءِ لوٹگ ءَ آئی ءَ من ءَ سک باز ایب دات ءُ برے گْوشت ئِے من چوشیں گنوک ءَ سانگ نہ دے آں ءُ اے گنوکے کار ءُ روزگار نہ کنت، برے گوشتگ ئِے اے منی جنک ءِ لائکے نہ انت ءُ چہ بازیں سانگ لوٹگ ءُ جواب بیگ ءَ پد منی دل چہ اے دگنیا ءَ هراب بوت،من گوشت وتکشی کن آں، برے جیڑ ات اے ملک ءَ یل کن آں ءُ دور رو آں، برے جیڑ ات هچ گوں کس ءَ سانگ ءُ سور نہ کن آں۔
من ءَ مهرل سک دوست ات ،من باریں مهرل ءَ دوست ات آں اگاں نا، بلے منی کر ءَ سک لج ئِے کت .
یک دو چکر من مهرل ءَ ابیتجاه ءَ ڈک وارت من گْوشت” تو پت ءُ مات ءَ زهر بواریں پرچاکہ آواں منی زندگی ستکگ، من چہ شما شتگ آں” ۔
گڑا مهرل ءَ کند ات ءُ هچ نہ گْوشت ئِے،مهرل پهم ات کہ من آئی ءَ دوست دار آں.
گڑا منی دل ستکگ ات ءُ من جیڑ ات هچ نہ ببت گڑا من چہ وتی شهر ءَ دور دگہ شهرے ءَ آتک آں ءُ پردیسی زند گوازینگ بندات کت ءُ پیرک ءَ مهرل گوں وتی جن ءِ برازک سور دات ۔
مهرل نوں وش ءُ شادانیں زندے گوازینگ ءَ انت ءُ من پہ مهرل ءَ ستک ءُ کباب آں ءُ چو گنوک ءِ پیم ءَ مهرل ءِ ودار ءَ نشتگ آں.
برے برے من وتی میتگ ءَ رو آں گڑا مهرل منی نیمگ ءَ نئیت ءُ دپی جستے هم نہ کنت کہ تو چون ئے ءُ چونیں زندے گْوازینگ ءَ ئے؟
دی بلوچستان پوسٹ: اے نبشتانک ءِ تہا درشان کُتگیں ھیال ءُ لیکہ نبشتہ کار ئے جِندئیگ اَنت، الّم نہ اِنت کہ دی بلوچستان پوسٹ رسانک نیٹورک ایشانی منّوک بہ بیت یا اگاں اے گل ءِ پالیسیانی درشانی اِنت۔
