ہندوستانی ادب آن
لانک…… | گُڈیکو بشخ
نوشت: شموئل احمد | مَٹ: عتیق آسکوہ بلوچ
دی بلوچستان پوسٹ
ثاقب تینا مقالہ ٹی اسیکا وا ترمیم کرے۔ ورجینیا وؤلف نا ناول لائن ہاؤس نا اقتباس ءِ مون آ ایس۔ پروفیسر اعجاز اُست جَم اَلو۔ او پارے کہ ”میرے بھی صنم“ و ’عینی‘ نا ناول نا منہ پین مثال تننگے۔ ثاقب ءِ احساس مس کہ اونا مقالہ ایسر مفرو……؟ اونا دامون ایمون آن کُنٹہ رُدانو…… ولے او اوفتے سَاف کننگ کپک۔
ولے ثاقب ءِ اسہ دَک اس پین لگّا۔ دا چُنکو دَک اس اَلو۔ زربہار ہموزدے بھاز نخرہ تون ہِننگ ئس و ساختیات و پس ساختیات نا ہیت آتے کننگ ئس۔ اونا دوتیٹ اسہ رسالہ اس ئس ہراٹی اونا مضمون شینک مسوسُس۔ او تیویٰ غاتے نشان ترسا پیری خلنگ ئس۔
ثاقب خناتے تو……
”اڑے…… اڑے…… دا تو کنا مضمون ءِ۔“
”جدیدیت آن گڈ۔ دادے ای نوشتہ کرینٹ۔ نی تینا پِن آ امر شینک کرفیس تے؟“
”نا مضمون امر مس خواجہ؟“
”اسل دا کنا ءِ۔ نی دُزانس تے۔“
”نا پِن اٹ جاگہ اس شینک مسنے تو پا۔“
”ای ہچ ءُ جاگہ اس شینک کرفتنٹ تے۔ ای داڑان اُست جَم اَلوٹ گڑا اَرّاٹ و خسّاٹ تے۔ و دا نا دوتیا بس۔“
”واہ! انت ءُ دلیل اسے؟“
”ای نے آ کیس کیوہ۔“
”نی کنے تڑی تننگ اُس۔ ای سر ءِ پاوہ۔“
سر ثاقب ءِ خواہفے۔ زربہار ہم تولوک ئس ”نی دادے تڑی انتئے تننگ اُس؟“
”ای ہچ ءُ تڑی اس تننگ افٹ سر۔ ولے دا کنا مضمون ءِ تینا پِن اٹ شینک کرفینے۔“
”انت شاہدی اس ارے نے تون؟ مضمون نا نقل اس نشان ایت۔“
”نقل تے اف۔“
”انتئے؟“
”ای تینا ڈائری ٹی نوشتہ کریسٹ تے ولے ای اُست جَم متوٹ ایان تے گڑا ارّاٹ خسّاٹ تے کہ اسیکا وا نوشتہ کروٹ تے۔“
”دا چُنا بھاز خواری کرینے۔ ای شاہد اُٹ۔ کنا راہشونی ٹی او نوشتہ کرینے تے و نی اوڑا ہیت بِٹنگ اُس؟ ہِن تینا تھیسز ءِ پورو کر۔“
سوختئی اٹ ثاقب نا خن تیٹ خڑینک آک بسر۔ اونا اُست خواہس کہ جُوان بنفے تے کہ نن ہراتم مقالہ اس ایسن نی پام کتویس۔ دا پاریس کہ داسہ مضمون نوشتہ کننگ نا پَکار اَف و دا بہوش آ مسڑ ءِ داخہ کمک……؟
نزور آ بندغ خڑینک کنیک۔
ثاقب خڑینک آتے کُنگ۔ او تینے ملامت کرے۔ ردی اونا ئس۔ مضمون ءِ ارّنگ خسّنگ انت پَکار ئس۔ اِلوسس تے ڈائری ٹی۔ دا چمباز نا دوٹی تو بتوکہ؟
استاد آتا وڑ تیان ثاقب نا اُست کُٹّہ مسوسُس۔ شعبہ ٹی اونا ہننگ بننگ کم مسوسُس۔ او تھیسز اٹ بھاز وار ترمیم کرے ولے پروفیسر اعجاز ہر وار کمبوتی خناکہ اِٹ تے۔
قدرت وخت وخت دَک انا زی آ دَک خلیک۔
دا وار ثاقب جِک مننگ کتو۔ او اسہ دکان اسے آ منہ نوشت نا فوٹو کاپی کننگ کن ہنا۔ اوڑے او زربہار نا تھیسز آتے خنا و اونا نَت تا شیف آن ڈغار پیش تما۔ دکاندار اودے توننگ کن کرے ولے او سیدھا شعبہ ٹی ہنا۔ و گنوک آتیانبار زربہار ءِ پَٹنگ ئس۔ او اودے کوریڈور اٹی خنا۔
”او چمباز…… دا نا تھیسز ءِ؟“
زربہار لڑزہ ٹی تما۔
ثاقب اودے ہڑتوم آ دوتیان ہلسا پرنچا۔
”کنا تھیسسز ءِ دُزی کیسہ۔“
”ادب اٹ ہیت کہ۔“
”ادب اٹ ہیت کیو نے تون……؟ سبک آ بندغ ایلوفتے ادب ہیل ایتسہ……؟“
”یلہ کر کنے……“
ثاقب اودے دیوال تون اوار تورے۔ ”لانک اٹی پٹ و پول کیسہ، کمرہ ٹی بند مریسہ……“
”کنے اِلے کاو۔“
”ساختیات و پس ساختیات……؟“
”ای پاوہ یلہ کر کنے۔“
”یلہ کیو نے……؟ کنا مضمون ءِ دُزاس، کنا تھیسز ءِ دُزاس و نے یلہ کیو……“ گور ءِ تے ترند آن پرنچا۔
زربہار خسکہ اس خلک۔
ثاقب تینا ران ءِ اونا ران اتون اڑیفے۔ ”کنا ساہ…… بیرہ لانک بینوک آتے ایتوس……؟“
مارکوک اونا دامون ایمون آن مُچ مسر۔
”امر کننگ ا‘س ثاقب۔۔۔؟ یلہ کہ دادے۔“
”کنا تھیسز ءِ دُزانے۔“
”دادے بد رد کننگ آن انت فائدہ؟ ہمو پروفیسر ءِ پا ہرا پٹ و پول نا پِن آ بدن تا لُٹ و پُل ءِ کیک، پیسہ ہلیک و تھیسز بہا کیک۔“
شعبہ چُپی آن یخ تفے۔ تیویٰ غاک ہندن مسُر دُنکہ دوشہ کنے تا۔ ثاقب ہم ڈیپارٹمنٹ ءِ یلہ کرے و فوٹو کاپی نا دکان اس ملا۔
او نوشت آتا اسپائرل بائینڈنگ کیک و نزور آ چُنا تیکن تھیسز نوشتہ کیک۔
دی بلوچستان پوسٹ : دا نوشت اٹ ساڑی ہیت و خیال آک نوشتوک نا جند ئنا ءُ، دی بلوچستان پوسٹ میڈیا نیٹ ورک نا دا ہیت آتے مَننگ الّمی اَف و نئے کن دا ادارہ نا پالیسی تا درشانی ءِ کیک۔
