اَلی ھلک ءِ ملوریں زھگے اٙت
نبشتہ کار: سنگر بلوچ
دی بلوچستان پوسٹ
اَلی اے کسہ ءَ تو سرپد ئے کہ دْراجیں کسھے وانگ ءٙ چہ ھلاس نہ بیت، ایشی ءٙ ھرچی بوان اے نہ کُٹ اِیت تو دمبر ئے۔
اَلی:نانانا یاروو من ایشی ءٙ الم وان آں، من دم نہ بر آں ءُ دمبرگ ءِ نام ءٙ ھم نہ زان آں، من ایشی ءٙ وان آں دانکہ بہ کُٹ اِیت یا کہ وت دم بہ بارت ءُ بہ کٹ اِیت ۔
یارو: ناں اَلی جان اے نہ کُٹ اِیت.
اَلی: ناں من ترا گُشت من ایشی ءٙ ھلاس کن آں، تو بٙس بچار مٙن چوں ھلاس ئِے کناں۔
یارو: چار آں باریں ترا تو گُش ئے من دم نہ بر آں۔
اَلی:ناں سنگت من چہ دمبروکاں نیا، بلکیں تو من ءَ اُستاد ءِ وڑیں لگورے سمج اِتگ.
یارو: ناں اَلی جان اِنچُک زان آں تو اُستاد ءِ پیم ءٙ نہ کن ئے دگہ ھال کن تئی ھما تُوپک کُج اِنت برے برے تئی بڈّ ءَ اٙت؟
اَلی :کُجام ھما چینی ءٙ گُش ئے؟
یاروو: ھُو
اَلی:ھُو یاروو جُست ءَ مکن آ من پد ءَ واپس کُت.
یارو:تو چو چے ءَ کُتگ، اے وڑ ءٙ تئی جند ءٙ یکے بارت۔
اَلی: ھُو یاروو من ءَ پیسہ در نیا اٙتک اَنت من واپس کُت۔
یارو:گُڑا مرچاں تو بے سِلاہ ئے؟
اَلی:ناں وتاسے گُوں امانتے جند ءِ کُشگ ءٙ شر اِنت۔
یارو: تو سیاست ءٙ شرّی ءَ سرپد ئے ،ترا تُوپکے پرچا گُون اِنت، تو برو ڈن ءَ بَوان منی ھیال ءٙ تئی واستا شرتر اِنت ، تو چے گُش ئے پُل؟
اَلی :بِل یار من ءَ چہ بُنا سیاست ءِ سر ءَ نپرت بُوتگ، من سیاست نہ کناں، من شر آں توپک ءِ بڈّ ءَ کنگ ءٙ۔
یارو:ترا سیاست ءِ سر ءَ پرچا نپرت اِنت؟۔
اَلی :ھُو یار پرچا کہ سیاسی مردم سٙک دروگ بند اَنت، پد ءَ دومی گٙپ ایش اِنت کہ اد ءَ شریں سیاست دان نیست، انگت مردم توپک ءٙ بڈ ءَ کنت اگاں پوجی یے کُشیں نہ کُشیں دل ءٙ چہ مُتمئین بیت، من کوہ ءَ آں پہ ماتیں وتن ءِ واستا یاگی آں۔
یارو:نزان آں گُڑا ،مرچاں سگریٹ سٙک باز کٙش ئے تو پرچا؟
اَلی: ھُو دگہ مردم چے بہ کنت سگریٹے کش اِیت ،سُتکگیں دل ءٙ سوچ اِیت شرتر اِنت۔
یارو:چُو مکن یار.
اَلی: دل گُش اِیت بہ کن پرچا کہ منی دل اگاں پیسلہ بہ کنت من ھرچی کن آں۔
یارو:اگاں تئی دل بہ گش اِیت سرنڈر بہ کن تو کن ئے۔
اَلی :ناں ناں منی دل اے وڑ نہ گُش اِیت پرچا کہ آ روچ ءَ من اے راہ ءٙ اتکگ آں، وتی دل جُست کُتگ دل ءٙ من ءَ اجازت داتگ۔
یارو:ھو ھاں گُڑا تو مر ئے ترا چِہ پد چے بیت؟
اَلی:ھچ نہ بیت چے بیت، اے جُنز روان کنت۔
یارو :تئی مرگ ءٙ پد تئی نشانی چے بیت؟
اَلی۔:منی نام بیت۔
یارو :اگاں تئی نام گار بہ بیت؟
اَلی: ھچ پرک نہ کنت ،نام گار بیت، بِلّے بیت من زمین ءِ چُکے آں، زمین ءِ دلبند ءِ سر ءَ وتی گام ایر کُتگ اَنت، اے زانت کہ پہ لج ءٙ مُرتگ۔
یارو:واہ اَلی تئی مھکمیں ارادہ جوان اِنت،باریں تو دیم ءٙ چُون کن ئے ؟
اَلی: ترا چون لگّ اِیت ؟
یارو:من گُش آں تو اُستاد ءِ وڑ ءَ لگور مہ بہ ئے۔
اَلی: منی جند ءِ ارادہ ھمے وڑ اِنت کہ من لگور مہ باں۔
یارو:ھُو باید ھمیش اِنت، تو سانگ کن ئے؟
اَلی: ناں۔
یار: پرچا؟
اَلی: بس وت نہ کن آں، من ھمے ھساب ءٙ شر آں، اگاں تُو کن ئے،گُڑا ترا وڑے کن اِیں.
یاروو :ناں منی ھیر بیت من تئی واستا پریشان آں.
اَلی: منی واستا دلجم بُو
یارو:نہ زان آں گُڑا تو کسہ ءٙ پکا وان ئے۔
اَلی: ترا زاناں منی سر ءَ باور نہ کنت؟
یارو: ناں باور اِنت۔
اَلی:گُڑا پرچا دمپاسات کسہ ءِ جُست ءٙ کن ئے؟
یارو:دل ءٙ گُشت جُست کن۔
اَلی :جْوان اِنت ترا واب نئیتیں؟ ۔
یارو:من ءَ واب کیت اِنت، بَلے من تئی واستا آگاہ آں کہ تو تھنا نِند ئے نہ وپس ئے، من پمیشکا نہ وپس آں۔
اَلی : من ءَ بل تو وپس منی آدت اِنت، من ھنچو آدت کُتگ آگاھی۔
یارو:شر تو من ءَ بہ گْوش تو مُدام تھنا گرد ئے دگہ کس ھمراہ نہ کن ئے ءُ پد ءَ کسی گُوما گٙپ نجن ئے ،برے برے بس منی کِر ءَ کا ئے۔؟
اَلی۔: ھو من تھنائی آدت کُتگ، بس ھنچو وتی زند ءٙ گْوازین آں ،منی مھر منی سر ڈگار ءُ منی راج ءِ گُوما اِنت ،تو من ءَ دوست بہ ئے منی دل لوٹ اِیت کہ من گوں کُلاں نزدیکی بہ کن آں من گُشاں لھتیں وش نہ بیت۔۔
یاروو: جوان من وپت آں۔
اَلی: جوان پُل۔
شٙپ گوست سُھب ءٙ ھشت ءِ ساھت ءٙ یارو چہ واب ءٙ پاد اٙتک ءُ اَلی ءَ را چہ واب ءٙ پاد کُت ءُ یارو ءُ اَلی پد ءَ گٙپ ءُ تران ءٙ لگ اِت اَنت،یک ساتے ءَ پٙد اَلی ءٙ یاروو موکل کُت ءُ دیم پہ وتی ھلک ءٙ شُت .
وھد گوزان بُوت یارو ءٙ اَلی ھچ مالوم نہ بوت ،یارو ھرکس ءٙ را جُست کُت، آھاں گُشت ما نہ زان ایں، یک روچے یارو چہ واب ءٙ پاد اتک وتی گوانکو ئِے چار اِت داں کلوھے اٙتکگ اَلی شھید بُوت۔
دی بلوچستان پوسٹ: اے نبشتانک ءِ تہا درشان کُتگیں ھیال ءُ لیکہ نبشتہ کار ئے جِندئیگ اَنت، الّم نہ اِنت کہ دی بلوچستان پوسٹ رسانک نیٹورک ایشانی منّوک بہ بیت یا اگاں اے گل ءِ پالیسیانی درشانی اِنت۔
