کد کدی بیت ءُ کد ھما باندات
نبشتہ کار: شیرین بلوچ
دی بلوچستان پوسٹ
نیمروچ ءِ وھد ات ءُ ما لوگ ءَ نشتگ اِت اَنت کہ پرپٹ ءِ توار گوشاں کپت من جبزو کُت، کہ لالائیں لالائیں دیم پہ در ءَ لوگ ءِ ڈن چاریت ھو لالائے پرپٹ شریش ئے چیر ءَ اوشتارینت گوں دگہ کسانیں بچک ءَ کہ آئی مود مزن تاں، (لالائے مود ھر وھدے کہ مزن بوتگ انت گڈا پت ءَ گُشتگ وکشیگ) اے ھم چو وکشیگ ءَ ات. اشتاپ اشتاپ ءَ گوالگ بڈا کُت چادر چیزے پتاتگ تے دیم پہ آ دیم ءِ لوگ ءَ لالا مدامی کہ چہ گس در اتکگ سہ چار روچ ءَ پد واتر بوتگ مات مدامی ھمائی ھیال بوتگ ما مدامی آئی راہ چاروک بوتگ انت داں کد بہ ایت، مارا وتی مھرانی امباز بزور ایت، ھردے کہ پرپٹ ءَ توار کتگ ما دُور کتگ، بلے آ نبوتگ، اے بری ھما ات ءُ من در ءَ سرُک ءَ تاں ءُ منی چم لالائے ھمراہ سک تاں، مات جُست کُت کہ کئیں زاناں تو دیم ءَ نسُرے ءُ من گُشت لالائے بلے دگرے گون انت لالا گوں ھمراہ شُت لوگ ءَ وت واتر اتک پہ آپ چاہ ءِ برگ ءَ من جُست گپت لالا آء وکشیگ کہ ات؟
آئی گوں بچکنداں پسو ترینت کہ منی سنگت ءِ آ نہ جل اِت کہ دگے جست بگراں آپ زرت شُت. من بیوار تاں لالا مدامی اتکگ پرپٹ ایر اتکگ مناں وتی مھرانی امبازاں زرتگ بلے اے رند ءَ آ گوں ھمائی دلگوش ات، من شُتاں کُل ءَ چاراں گھار پہ آھاں ورگ اڈ کنگ ءَ انت، من گُشت سبارگ اڈ کنگ ءِ شریں اے کئیں لالائے ھمراہ انت ؟
گُشت ئی مئے برات انت. من ھبکہ ھیران بوتاں کہ اے مئے مات ءِ چُک نہ اِنت چوں مئے برات بیت، آ گوں سبارگ اڈ کنگ ءَ دلگوش ات بلے من گپ سرگوز کُت دگے جست نہ کُت.
روزرد ءِ وھد بوت آء چہ گس ءَ دراتک ءُ شُتاں دیم پہ بازار ءَ من شتاں ھماں لوگ ءَ گوالگ پٹیت ءُ چاراں کتار گوں کلیگ ءَ ایریں چادر چست کُت چاریں توپک ءِ من پدا چادر پر دات زوت ءَ زوت لوگ ءَ چہ در اتکاں. شپ بیت لالا گوں ھما سنگت اتکگ من شُت لالائے کش ءَ نشت ءَ جست گپت، لالا اے کئیں؟ پسو دات تئی برات ئے من گُشت شریں اشی توپک پرچا گوں؟ آ کندگ ءَ لگیت گُشت ءِ ترا ھر چیز ءَ کار انت، من گُشت اشی بلے توپک چیا بڈا اِنت، گُشی مئے دژمنانی پروش دئیگ ءَ من ھیراں بوتاں مئے دژمن کئیں، گڈا لالا ءَ پرچا تپنگ بڈا نہ انت. من ھمئے جیڑگانی تھا اتنت لالا شُت پہ وپسگ ءَ من ھم گندلاں تچک بوتاں ءُ چم آزمان اَت اَنت برے ھیال کُت برے استال ھساب کنان ءَ واب کپتاں،
سھب بانگواہ ءَ من دنیگتہ واب تاں ماتی پہ نماز پاد اتکگ ات، بازار ءَ آہ سلات بوت من بُست کُت، دراھ مزن تا کسان بابمبرتگ انت یکے انگر روت یک ءِ آنگر کہ بازار لشکر ءَ انگر کُتگ ءُ ماتی گُشاد گشاد دیم پہ لالائے لوگ نیمگ ءُ من گندالانی سرا نشتگ ھیرانی مات چارگ تاں، مات لوگ ٹکیت توار جت کہ پادئے کہ لشکر بازار ءَ مان رتکگ، آھاں گُشاد گشاد لالا ءُ لالائے سنگت وتی توپک کتار زرت دیم پہ بازار ءِ دراجی ءَ رھادگ گپتاں، ءُ ماتی ءَ ھماھانی دو کتاب دست ات دیم پہ ما اتک، من ماتی جست کُت اما زاناں لشکر لالائے ءُ آئی سنگت ءَ چی کناں تو پاد کُتگ راہ داتگ انت، اے کتاب تو چیا آورتگ انت گوں. ماتی پسو دات لشکر مئے ھون ئے تُنیگ انت مئے چکاں ھر کجا بگندیت بارت جنت چگل داں، من گُشت کتاب ھم بارت، گُشتی ھو کتاب ھم آئی دژمن انت، اشاں بگندیت کُڈکاں گوں کتاباں مانداریت، ھمے کتاب انت کہ مئے چکاں تچکیں راہ پیشدار انت، ھک ئے توار چست کن انت. اے کتاب پہ لشکر ءَ تاوان انت کہ اشانی تھا راستی نبشتہ انت، تئی لالا پہ آھاں تاوان انت کہ ھمے کتاباں وانیت. ماتی لالا ءِ سنگت ءِ کتاب چیر دات انت ءُ ساھت رند تیرانی توار بندات بوت کسانیں ساھت تاں تیر برجاہ تاں پدا ھاموشی بوت. ھر کسی چُک چہ گس دراتکگ تاں واتر نبوتگ تاں آء وڈ وڈا جیڑگ اتاں، کس زانگ نہ انت کہ کئے انت کہ مرچی لشکر تیرانی دیمپانی بیتگ ءُ باریں رکیتگ یا ناں. ھمے وڈ ما ھم لالائے ودار تاں ساھگ تریت روچ نیمروچ بیت ، لشکر چہ بازار دراتک ءُ ھمے دمان ءَ بازار ھال شنگ اِت کہ لشکر ئے تیرانی دیمپان بوتگیں ناکو شمبے ءِ چُک بیتگ، گوں لشکر ءَ جنگ ئے داتگ ءُ شھید بوتگ، لشکر ءَ بازیں مردم دزگیر کتگ گوں وت برتگ. مگرب کزا بوت لالا ھم گوں سنگت اتک لوگ ءَ سر بوت من شُتاں دیم پہ لالائے لوگ ءَ من گُشت لالا ناکو شمبئے چُک لشکر ءَ جتگ شھید کتگ، بازار ئے دگے مردم اِش ھم برتگ گوں. لالا گُشت ھمے دژمن ئے پروش دئیگ ءَ دژمن چہ ادا درکنگ ءِ ھاتر ءَ گلینگ ھاتر ءَ اے تُپنگ بڈا انت.
لشکر ناکو شمبے ئے ھوں دژمن بیتگ؟ ھو اے مئے درستانی دژمن انت. سرجمیں بلوچ راج ءِ دژمن اِنت اے نلوٹیت ما بلوچ ھست بہ ایں او اے زمین واجہ بہ بئیں، آ لوٹیت من ادے دراھیں بلوچاں گار کناں ءُ اے زمین واجہ بہ باں، مرچی ناکو شمبے ءِ چُک جتگ شھید کُتگ اے زالماں زوراکی اشانی کار اِنت، اے زالم ئے زوراکی روچ پہ روچ گیش بوھان انت ـاشانی دیما اوشتگ ءِ ھاترا اشاں گوں جنگ دئیگ چہ سرزمین سرا گلینگ ئے ھاترا اے توپک بڈا کُتگ. گندے تو جُست کُت اے وکشی کہ انت، دیمے سنگت ھم کندگ ءَ لگیت لالا ءَ گُشت اے وکشی نہ انت اے یاگی اِنت اے سرمچار اِنت مئے ماتیں سرزمین ئے رکینگ ءِ ھاتر ءَ باگی بوتگ تئی باندات ءِ رژناہ کنگ ءِ واستہ ترا نوکیں زند ءِ بکشائیگ ھاتر ءَ وتی سرجمیں وشی بیھال کُتگ ءُ ھر وڈیں سکی ءُ سوری سگگ ءَ اِنت. لالا یاگی کسہ آران ات گُشے لوگ رژناہ بوھان بوت دگے زیبائی ءِ اتک. من جست گپت لالا زاناں ماتیں سرڈگار ئے رکینگ زمہ واری زاناں بس ھمیشی کوپگان انت؟ گُشتی ناں اے تھنا نہ انت دگے ھزاراں ماتانی بچ کوھاں وپتگ انت، پہ ماتیں سرڈگار ءَ جنگ ءَ اَنت. ساھت ئے پد لالا ءَ شام آرت شام کُت سنگت ءَ گُشت نوں مارا جُنزگی اِنت دیم پہ منزل ءَ، آ دیم پہ وتی منزل رھادگ بوتاں، آھانی رؤگ ءَ گُشے لوگ ابیتک بیت ءُ من پہ ھماھاں وداریگ۔
کد کدی بیت کد ھما باندات من ھما باندات ئے وداریگ آں.
دی بلوچستان پوسٹ: اے نبشتانک ءِ تہا درشان کُتگیں ھیال ءُ لیکہ نبشتہ کار ئے جِندئیگ اَنت، الّم نہ اِنت کہ دی بلوچستان پوسٹ رسانک نیٹورک ایشانی منّوک بہ بیت یا اگاں اے گل ءِ پالیسیانی درشانی اِنت۔
