ناسرپدیں چم
دومی نمدی پہ مِھُرل
نبشتہ کار: سخی ساوڑ بلوچ
دی بلوچستان پوسٹ
روچ: یکشمبے
رَمس25 ساچان 2019
وھد: سُھب ءِ پنچ
دْروت منی مھرانی چراگ مِھرُل، اُمیت اِنت تو چہ گماں دور ئے ءُ وشیانی تہ ءَ لیب کنگ ءَ ئے، منی اوں ھمے دُوا اِنت مدام وشیانی منگیر ءَ بات ئے.
چوناھا من گْوش آں ترا بے ھیال بہ کناں بَلے برے برے انچیں درد ءُ کِسّہ دیم ءَ کاینت کہ مردم لاچار بیت کہ پہ ترا چیزے نبشتہ بہ کنت بَلے مروچی ئیں نمدی کہ من نبشتہ کنگ ءَ آں اے ارسیگیں چمّانی نمدی اِنت کہ آوانی شیپ گِپتگیں ارساں من ءَ لاچار کرتگ کہ من نَد چِست بہ کناں ءُ یک کسانیں کاگدے سیاہ بہ کناں ،بَلے چو اوں من زاناں کہ اے کاگد ءَ من نبشتہ کنگ ءَ آں، اے کاگد ءِ انچوکیں بستارے نیست کہ اے چمّانی ارساں داشت بہ کنت بَلے کم چہ کم من وتی مجگ ءَ اے دلجم کرت کناں کہ من چمّانی درد مار اِتگ ءُ دومی گپ من اے اوں زاناں اے نمدی تئی سںنگیں دل ءَ موم کرت نہ کنت، بَلے ھیر بیا نوں چمّانی کسّہ ءَ کار اِیں.
برے برے تئی جتائی ءِ گماں چم انچو ارس گْوار اَنت کہ بازیں ارس ءِ گْوارگ ءَ دم توس بنت ءُ واب کپ اَنت، بَلے واب ءِ تہ ءَ اوں نہ سھڑ اَنت، مدام تئی ھما دیوان ، مسکرا ءُ گندانی تہ ءَ ندارہ کن اَنت ءُ تئی ندارگ ءَ چم انچو رژن ءَ ءُ بود کن اَنت کس نہ زانت کہ واب ءَ پیسر ءَ اے چمّانی ارساں ھار کرتگ ، بَلے واب ءِ تہ ءَ مدام چم تئی دیدار ءَ کن اَنت ءُ تو مدام چمّانی دیم ءَ ئے.
تئی بچکندگاں چمّاناں انچو بے چاڑ کرتگ کہ وھدے کہ چمّانی ارس چہ انارکانی سر ءَ شیپ گران بنت گُڑا من ءَھمے سما بیت کہ ھمے ارسانی تہ ءَ تئی اکس بچکندگ ءَ اِنت ءُ دیم پہ دِرتگیں جیگ ءِ باھوٹ بوگ ءَ اِنت ءُ مدام من ارسانی تہ ءَ ترا شوھاز کن آں کہ بلکین ءَ ھمے ارسانی تہ ءَ تئی چھرگے منی نسیب ءَ بہ بیت.
برے برے من ءَ اے چمّانی سر ءَ انچو بزگ بیت کہ من واب نہ کپ آں ءُ سرجمیں شپ ءَ گوں چمّاں دیوان کن آں ءُ آواناں سرپد کنگ ءِ جھد کن آں کہ وت ءَ مپت ء ھدا ازابانی دیمپان مہ کن اِت، پرچا شما وت ءَ را پہ بے وپا ءَ ازاب کرتگ،زاناں شما انچو سرپد نہ اِت کہ آ اے وپا ءَ را پہ شما ارمان نہ بیت ءُ آئی ءِ کِرّ ءَ شمئے ارسانی انچوکیں بستارے نیست، کدی شما اے جیڑ اِتگ کہ بے وپائیں مردم کدی وپادار نہ بیت، کدی شما اے جیڑ اِتگ کہ آئی ءَ ھما روچ ءَ شمارا یلہ کرتگ کہ شما پہ آئی ءِ دیدارے ءَ تلوسگ ءَ بوتگ اِت، شما کدی اے جیڑ اِتگ کہ آئی ءَ وتی زند مَٹ کرتگ ءُ پد ءَ کدی واتر نہ کنت، شما کدی اے جیڑ اِتگ کہ پہ ارس ءِ گْوارگ ءَ کس واتر نہ کنت ءُ ھمے رژنائی تھاریں شپانی باھوٹ بیت؟
من گْوش آں، شما یک کترھے اوں نہ جیڑ اِتگ، اگاں بہ جیڑ اِتیں گُڑا اے وڑ نہ بوتگ اِت اِت، پرچا شما پہ وت نوکیں زندے شوھاز نہ کن اِت، پرچا شما وت ءَ پہ آئی ءَ ازاب کرتگ، پرچا شما وت ءَ را نوکیں زندے ءِ امانت نہ کن اِت؟
من گوش آں پہ ارس ءِ گْورگ ءَ نہ شما وتی منزل ءَ سر بوت کن اِت ءُ نہ آ بے وپا واتر کنت ، آ چے زانت کہ وپاداری چی یے، آ چے زانت کہ ارس گْواریں چم پہ آئی ءِدیدارے ءَ بے چاڑ اَنت، آئی ءَرا انچوکیں سرپدی یے بہ بوتین اَت گُڑا آئی ءَ یکبرے شمئے ھالپُرسی ءَ واتر کرتگ اِت ئِے.
زان ئے من مدام گوں ارسیگیں چماں دیوان کن آں ءُ آیانی سرپد کنگ ءِ جھد ءَ کن آں بَلے آ برے منی گپاں گوشدار اَنت ءُ برے برے ھما وھد ءَ ارسانی تاچینگءَ بنا کن اَنت، زان ئے اے چمّانی دگہ نادْراھی یے نہ اِنت کہ اِلاج اِش بہ بیت، بَلے تو انچو نہ زان ئے اے چمّاناں اِشک ءِ نادراھی ءَ گْور جتگ کہ بید ءِ تئیگ ءَ دگہ چُشیں تبیبے نیست کہ درمان اِش بہ کنت.
تو یکبرے واتر کن ءُ بیا اے چمّانی ھالے بُہ پُرس کہ بلکین ءَ اے تُستگیں چم کمو بود بہ کن اَنت ءُ وتی کولنجانانی کسّھاں گون تو بہ کن اَنت، تو یکبرے واتر کن ءُ اے تھاروکیں چماں رژن ءَ بہ کن کہ پہ تئی ودار ءَ، پہ تئی دیدارے ءَ ءُ پہ تئی جتائی ءَ انچو ارس ءِ گْوارگ ءَ دیم پہ تھاروکیں دنیایے ءَ سپر کنان اَنت، بَلے من زاناں ترا انچو ارمان اوں نہ بیت کہ تو یکبرے واتر بہ کن ئے، بَلے اے چمّانی کسّہ اَنت کہ من کنگ ءَ آں، نہ زاناں کہ دل کجام سانکلانی تہ ءَ بندیگ اِنت؟
بَلے چم ناسرپد اَنت کہ سرپد نہ بنت، من باز سرپد کنگ ءِ جھد کرتگ بَلے گُڈی پسّہ اِش ھمے بوتگ کہ مِھرُل کدی واتر کنت ءُ مارا وتی بچکندانی باھوٹ کنت کہ ما نوکیں زندے ءِ تہ ءَ زندے بہ گوازین اِیں؟
مھرُل نوں تو بہ گْوش کہ اے ناسرپدیں چمّاں کے سرپد کرت کنت، اے ناسرپد اَنت، اگاں ایشانی سرپد کنوکے ھست گُڑا آ تو ئے.
دی بلوچستان پوسٹ: اے نبشتانک ءِ تہا درشان کُتگیں ھیال ءُ لیکہ نبشتہ کار ئے جِندئیگ اَنت، الّم نہ اِنت کہ دی بلوچستان پوسٹ رسانک نیٹورک ایشانی منّوک بہ بیت یا اگاں اے گل ءِ پالیسیانی درشانی اِنت۔
