شھید آباد ءِ شھید
نبشتہ : واجُل دشتی
دی بلوچستان پوسٹ
چوناھا ھم گُش آں کہ ساچان( اگست) پہ بلوچ راج ءَ وشیں ماھے نہ اِنت، اگاں ما بچار اِیں گڑا تھنا ساچان نا بلکیں ھمک ماہ ءُ ھمک روچ ءُ کترہ ءَ یک نہ وشّیں ھالے گوں، 22 ساچان 2019 ھما شومیں روچ اِنت کہ آئی ءَ مئے سَے مھروانیں سنگت چہ ما پُل اِت-
22 ساچان ءِ بیگاہ ءِ ادار ھپت ءُ دہ ءَ آزمان گُش ئے لُمب اِت ءُ پاداں زمین یلہ دات، شھید دُرجان، شھید اسھاک جان ءُ شھید وھید جان جسمانی دروشم ءَ مارا چہ جُتا کنگ بوت اَنت۔
اے مادنیں راہ ءَ ھزارانی کچ ءَ بلوچ راج ءَ کُربانی داتگ ءُ اے کُربانی ءِ رِد انگت برجاہ اِنت، من ءُ شھید اسھاک جان یکیں لوگ ءَ رُستگ ءُ مزن بوتگ اِیں، آ مئے مستریں برات بوتگ، بلے نزاناں آ کجام نزوری بوتگ کہ ما سک نزیک ءُ یکیں تب ءِ مردم نہ بوتگ اِیں، اگاں من بُگشاں کہ آ دگہ سنگت ءُ برات گیشتر گوں اسھاک جان ءَ نزیک بوتگ اَنت، گڑا من رَد نہ باں، بلے وھدیکہ من ءَ چیزے ءِ تلب بوتگ گڑا ھچبر انا نہ کُتگ ئِے-
سکیں وپادار ءُ دورچاریں مردمے اَت، داں گُڈی روچ ءَ وتی مردم ءُ راجی جُنز ءَ گوں وپادار ءُ ایماندار اَت-
من ءَ یات اِنت سک باز مردم ءَ آئی ءَ را گشت کہ بیا سلاھاں دَور دئے، بلے آئی ءِ پسہ بس ھمیش اَت کہ من گوں شھیدانی ھوناں دگاہ کُت نہ کناں-
آئی ءِ اُمبر دو سال ھم سرجم نہ بیت کہ آئی ءِ مات ءُ پت دوئیں بیران بنت ، گڑا منی کماش ءَ آئی ءَ را رودینتگ وتی کرّ ءَ کُتگ، پمیشکا ما گوں ھرکس ءَ گشتگ کہ آ مئے مستریں برات اِنت، مُجّتی آ مئے مستریں برات بوتگ، شھید اسھاک جان ءِ شھیدی ءَ چہ ما وتی مستریں برات ءَ چہ دور بوت اِیں، بلے پہ پھر گُش اِیں کہ آئی ءَ وتی سردات بلے زمین ءِ سودا نہ جت ئِے۔
شھید دُرجان ھم ھچ توسیپ ءُ ستا ءِ مھتاج نہ اِنت، انسانے ناں بلکیں پرشتھے اَت ، آئی ءِ جَنگانی ءُ اوپار کشّی ءِ کسہ ھمک دیوان ءَ تالان اَنت، آئی ءِ دل ءَ ھچ وڑیں کست ءُ کینگ نیست اَت، منی تَب پہ لھتے سنگت ءُ مردم ءَ سکیں گرانیں ءُ نہ وشیں تَبے، گڑا برے برے من ءَ دُرجان ءَ گشتگ کہ وتی تب ءَ اے وڑ مہ کن کہ سنگت دل ءَ کار اَنت، بلے نزاناں من پرچا چو بوتگاں۔
دُرجان ءِ ناگتی شھادت ءَ انچو تَھ پروش کتگ کہ بُود کنگ نو سک گران اِنت، بلے من ءَ ناز اِنت کہ آئی ءِ نزیک تریں سنگت من بوتگاں ءُ داں گُڈی ساھت ءَ وپادار بوتگ آں، آئی ءِ جتائی ءَ پگری دروشم ءَ مارا گیشتر تمرد کتگ-
شھید وھید جان سکّیں تمرد ءُ دلیریں سنگتے اَت گوں جُھد ءَ سکیں ایماندار ءُ اوپار کشّے اَت، بلے من ءُ وھید بِھ نہ ٹَھ اِتگ اِیں، زاتی زِند ءَ گیر زمہ داری وتی جاگہ ءَ بلے گوں گَل ءُ جُنز ءَ سک زمہ دار اَت ،گوں سنگتاں سک مھروان اَت ،اگاں سکی یے اتکگ اَت یا سنگت لشکر ءِ انگر ءَ کپت اَنت، گڑا آ درستاں چہ دیم ءَ بوتگ ءُ وتی سنگت ئِے رکّینتگ اِت اَنت، ریاستی مردماں مدام کُلوہ ءُ کاسد کتگ کہ بیا سرنڈر بو ،آئی ءَ سک باز لب ءُ ملام دَیگ ءِ گپ اِش ھم کُتگ، بلے آئی ءَ وت ءَ را مھکم داشت ءُ ثابت کدم بوت،وھید جان سکّیں نہ تُرسیں ءُ اوپار کشّیں سنگتے اَت۔
جسمانی دروشم ءَ سنگت مروچی مارا چہ سستگ اَنت، بلے آھانی پگر ءُ لیکہ زندگ اَنت ءُ مدام مئے رھشونی ءَ کن اَنت اے ریاست ءُ آئی ءِ چانوگ گرانی کم زانتی اِنت کہ آ گش اَنت ما سنگتاں شھید کن اِیں ءُ جُنز نزور بیت، اے وت گلائی ءَ چہ ریاست ءِ پاکستان ءُ آئی ءِ چانوگ گِر در بیا اَبت۔
مروچی من سدّکاں کہ سنگتانی شھیدی ءَ کہ ھرچ دستے ھوار بوتگ آھانی جند ھم بے تاھیر اِنت کہ ھما مردم مئے لج ءُ ننگ ءِ پھازوک بوتگ اَنت، آ ما وت جتگ اَنت۔
اے کُربانی ءِ راہ اِنت ءُ اے رِد انگت برجاہ اِنت ءُ سرڈگار ءِ آجوئی ءَ داں برجاہ بیت ءُ اے مئے ایمان اِنت کہ شھیدانی ھُون پُل رودین اَنت ءُ سرڈگار الّم آجو بیت ءُ شھیدانی ھونانی مَٹ آجو بلوچستان اِنت۔
دی بلوچستان پوسٹ: اے نبشتانک ءِ تہا درشان کُتگیں ھیال ءُ لیکہ نبشتہ کار ئے جِندئیگ اَنت، الّم نہ اِنت کہ دی بلوچستان پوسٹ رسانک نیٹورک ایشانی منّوک بہ بیت یا اگاں اے گل ءِ پالیسیانی درشانی اِنت۔
