سنگت کچکول ءِ چَندے یات – کمبر بلوچ

سنگت کچکول ءِ چَندے یات

نبشتہ کار: کمبر بلوچ

دی بلوچستان پوسٹ

بازیں وھدے کہ من جیڑگءَ بوتگ آں کہ پہ تئی نمیرانیں ارواہ ءَ چار گِچینی ئیں دانک بہ شکسءَ آں بلے چوشیں لبز منی دریائیں دل ءِ تورگاں نہ گواھیت کہ من ءَ پرتو شات بہ بنت۔ وھدے کہ من تئی مزن پگری ، جزبہ ءُ داتگیں دیمہونی آں گِنداں تہ من ءَ سما بیت کہ منی نبشتگیں گالاں چوشیں ارزشتے نیست بلے دل اِنت کہ نہ سہڑ اِیت چیءَ کہ تئی ھر گپ ءُ گال تئی ھر نند ءُ نیاد چو کلام پاک ءِ ھرپءَ منی دلءَ نکش اَنت۔ مُردنی ئیں پہ من اے پَہرے گپّے کہ منءَ تئی وڑیں بہادُر ءُ زانتکاریں سنگتی ءِ ھمسپری نسیبءَ بوتگ۔
اُپ یار کمانڈو منءَ پہل کن کہ تئی زانگءَ منءَ باز وھد لگ اِت، ترا پہ وھد پجّہ نہ یارت۔ ھنچوش گُش اَنت کہ مہتر آدمءِ اولادانی پجار زوت بیت بہ نسبتءِ دومی سہداراں بلے من گُشاں چوش نہ اِنت، بنی آدم انچو زوت پجّارگ نہ بیت۔ پدا منی وڑین کور پہم وَ گنتر پجّارت نہ کنت۔

تو اُمبر ءَ کسان اِتے بلے تئی پگر مزن اَت۔ تئی پگری لیکہ ءِ تہا منی وڑیں کَش ءُ کِرّی گْوست نہ کن اَنت۔ تئی پِگری سَساۓ تہا مئے وڑیں نہ بزانت گوں سر ءُ پُٹاں گار ءُ بیگواہ بنت۔ من نزانت کہ تو منءَ اے وڑ یلءَ کنئے ءُ روئے ءُ وتی گرانیں ڈُبّہءَ منی سرا دور دئے تئی اے گرانیں بار ءَ منی وڑیں نابود ءُ بےدلیں ھمسپر باریں زرت کن اَنت یا کہ نہ ؟
منءَ تئی ھما گُڈّی ھبر شر یات اَنت کہ تو وھدے چمن جتا بوت ئے یک ءُ دو روچءَ چہ نیٹ ورک ءَ ڈن دراتک ئے۔ یک ءُ دو روچءَ پد وھدے نیٹ ورک اتک تو منءَ ھال کُرت ءُ گُشت چے ھال اِنت سنگت؟
من پَسو دات ءُ گُشت سلامتی اِنت جان تو ھال کن تو ھنچو شُت ءِ کہ من ھچ سرپد نہ بوتاں ؟
ھئو سنگت مئے ھنچیں روگے بوت ما وت سرپد نہ بوتیں شما کجا سرپد بئے ۔ گَلانی ھنچیں کار انت کہ زانگ نہ بنت۔
کچکول جان تو راست گُشت گَلءِ کار زانگ نہ بنت کئے پہ کجام کارءَ کدی در کپیت۔ پدا گَلانی مزنیں چیز راز داری انت، راز داری گَل آنءَ مُھکم کنت۔ تئی ھم میار نہ اِنت تو وتی گَل ءِ سرجم ءَ بندوک اِت ئے تئی پدا ھنچیں کارے اَت کہ ترا گوں رازداریءَ وتی مشن ھر وڑ پیلو کنگی اَت۔ دانکہ رازداری مہ بیت کار جوانیءَ پیلو نہ بنت۔ منی زانت ءُ ھیالءِ تہا آ گَل گَلے نہ اِنت کہ آئیءِ تہا رازدای مہ بیت۔

11 سوچکان 2019 ءِ نیم روچ ساھتءِ چار ءَ ماں رسانکدراں ھالے شنگ بوتگ اَت کہ گوادر پی سی ھوٹل ءَ جنگ ءُ چوپ برجاہ اِنت۔ھما ساھت ءَ منی کُنٹءَ جت کہ اے مجید برگیڈ ءِ سنگت بنت۔ بلے باریں کئے ءُ کئے بنت؟ زھن ءَ الم پرتو گواھی دات بلے دلجمیءَ گوں گُشت نہ کُت۔دیر نہ گوست کہ بلوچ سلاہ بندیں گل بی ایل اےءِ جارکش جیئند بلوچ ءَ جار پرینتگ اَت کہ اے ناشرکار نہ اَنت اے گوادرءِ واھُند اَنت مجیدبرگیڈ ءِ دلیر ءُ پہلوانیں سنگت اَنت۔ تئی دلءِ سرءَ نشتگ اَنت ءُ تئی چمّاں چُنڈگءَ اَنت۔ گونڈیں دمانےءَ پد تئی ءُ تئی ھمدلیں سنگتانی اکس اتک اَنت، تئی ھمبراہ نمیرانیں سنگت مُنسب ، نمیرانیں سنگت مھراب ءُ حمل جان اِتنت۔ تو گوں حمل فتح ءُ آ دگہ سنگتانی ھواری ءَ پدا بلوچ راجدپترءَ حملءِ جیئندءَ را دوبر زندگ کُت ءُ بلوچ راجدپتر ءَ وتی نام نکش کُت اَنت۔

شَہزانتاں راست گوشتگ کہ ھر مردم آ نہ اِنت کہ گندگ بیت، بازیں مردم زاھر ءَ دگہ وڑ درا بیت ءُ اندر ءَ دگر اَنت۔ھنچوش کہ شہید کمانڈو جان تو گندگءَ ھنچو ماسوم ءُ بے توار اِتے تئی دپ ءَ ھچ گپ مان نیست اَت۔ بلے بے تواریءِ تہا یک مزنیں پگر ءُ دردانی واھندے اِت ئے۔ مئے وڑیں کور پہماں ترا پہم اِت نہ کُت۔ تئی روگءَ رند ھما اِنت ھر شہر ءُ میتگاں ھر کوہ ءُ کوچگاں نہ کہ تہنا بلوچ بگندئے گیدیءِ ھر دمک ءُ دراں تئی سِپت ءُ ثناء انت کہ زِر پہازاں وتی زرءِ پہازگءَ وتی نُگرہیں جان ندر کُت اَنت۔ بلے وتی زِر بے وارس نہ کُت ءُ گیدیءَ ھمے جار پرّینت کہ اے زر بے واجہ نہ اِنت اگاں ھرکسءَ وتی چم پہ مئے زر ءِ سرا جتگ اَنت ابید چہ مئے رزا ءَ آ وتی زَر ءُ مالاں گوں ادا کاروبار کرت نہ کنت۔

کمانڈو جان تئی روگءَ چہ رند تل سر ءِ کْوش مرچاں تب اِنت، پُلیں ہوشاپ ھونءِ اَرس گْوارگءَ اِنت، پُلیں بالگتر ویران اِنت، گُلیں کیلکور ھپتگے یک رندےءَ ھون ءِ ھارے کار ایت۔ کُلبر ءَ دازے نہ گْواھیت گرک اِش چہ ءَ گمان گیمُرتگ انت نہ کہ گچکءَ تَلی کَرگوشے گندگءَ کیت دُرست چہ گمانءَ تئی نادراہ انت۔ ساہ لک ءُ گورانءِ کوہاں وتی بالاد دور داتگ انت ءُ ھچّیگی نہ اَنت۔ بلے تئی پگری سنگت انگت چو ساجی ءُ بولانءِ کوہءَ مھکم انت تئی پگرءَ دیم جُنزینگءَ انت۔من دلءَ جزم آں کہ کئیت انت وژدلیں باندات پہ بلوچ راجءَ آ شات ءُ شاتکامی بیت بلوچ راج ھر زھگءِ دپءَ تئی نام بیت۔ تئی ءُ بلوچستانءِ کُلیں نمیرانیں سرانی ھون اے مَلپداں مَلّان بنت اے مَلپد یک روچے سبز اِیت ادا دُگنیا ءُ جہانءِ ندارہی پہ سیل ءُ گردشءَ کاینت۔ دُگنیا ءُ جہانءِ کپوت ءُ شانتُل ادا کاینت کوکو کن اَنت کس اِش بال ھم نہ دنت پرچیءَ کہ اے ڈگار پہ ھون سبزینتگ اے ڈگارءِ واھند ھمیش اَنت۔ تئی راجءِ آؤکیں پدریچ پہ شان سرا چَنڈین ایت ءُ گُشیت کہ ادا مئے پیر ءُ کماش ءُ ورنا آں ماس ءُ گْھاراں وتی نُگرہیں ھون پہ شات ءُ گل ریتکگ انت ءُ ھونءِشھجو تاچینتگ انت ءُ اے ڈگار سبزینتگ۔

آہ یار کچکول جان منءَ شر یات اِنت ھما وھد کہ من وتی دوکانءَ نشتگ اِتاں تو گوں بارگیں ڈیل ءُ بالادءَ منی دوکانءِ دپءَ چہ گوست ئے ءُ سلامے دات ءُ دیم پہ بازار ءَ گوں سنگتاں پہ لیب گوازیءَ شُت ئے، مگربءَ پدا واتر بوت ئے پدا چہ منی دوکانءِ دپءَ گْوستءِ ءُ پہ سلامءَ دست چست کرت ءُ گسءَ شُت ئے۔
کمانڈو جان منءَ شر یات انت ھما روچ کہ من ءُ تو ھردو بی ایس او آزادءِ تہءَ کارءَ اِتاں، برے مئے سرکَل بچکانی وانگ جاہءِ دپءَ اَت ءُ برے جنکانی وانگ جاہءَ اَت، برے برے نادراہ جاہ ئے ڈُرتگیں چار دیوالیءِ تہا اَت۔

کمانڈو جان 2010 ءَ کہ وھد ءُ جاورھال پمنءَ نگیگ بوتاں ءُ من زیر زمین بوت آں گڑاں نہ منی ءُ تئی گند ءُ نندے بوت ءُ نئیکہ ھال ءُ اھوالے من چہ دور ءَ ھر وھد ترا جُست ءُ پرس کُت کہ تو انگت چیروکائی سیاست کنگءَ ئے بلے جاور روچ پہ روچ گنتریءَ گوں دیمءَ روان اتاں ھر روچ دومی روچ ءَ گنتِر بوئگءَ اتاں۔ پہ تئی واستہ ھم سیاستءِ پڑ بند بوت۔
ساہ ءِ کپ منءَ شر یات انت اکتوبر 2014ءَ من گوں سنگتےءَ ھال کُت کہ سنگت من شہر ءَ اتکگ آں جاور شر نہ انت منءَ دزبگر اِت ءُ اوتاکءَ بر اِت گوں۔ گڑاں سنگتان ھال کُت کہ تو ودار کن ما نزدیکءَ پیداک ایں ما ھم اوتاکءَ روگءَ ایں ترا بر ایں گوں منی دل ٹُپّ ءُ ٹاپ کنگءَ ات کہ سنگتاں دیر کُت۔کمو دیرءَ پد سنگت منی ھندءَ سر بوتاں یک موٹر سائیکل ے ءُ سئے مردم انت بلے یکے دبوکہ اِنت۔ سنگت اتک ءُ منی ھندءَ سر بوتاں سلام ءُ دعا بوت انت سیمی سنگتءَ دبوکہءَ را پچ کُت ، من چار اِت داں توۓ منی چم چہ گلّہ چار بوت انت کہ اے ھم ھمے پڑا اتک ءُ وتءَ سر کُرتے گوں۔ تئی اولی رند اَت تو ٹریننگءَ پیداک اَت ئے چہ ادا ما ءُ شما ھوارےءَ شتاں کُلبرءِ اوتاکءَ دہ ءُ بیست روچءَ ما ءُ شما گوں ایدگہ سنگتانی ھوارےءَ گوازینت دہ ءُ بیست روچءَ پد سنگت منءَ کلات شُوّرءَ لوٹگءَ اتاں من گوں چیزے سنگتاں درکپت آں پدا من ءُ تو جُدا بوت ایں تو ھمدا کُلبرءَ سنگتانی ھندا نشتءِ ءُ من کلاتءَ شت آں۔

کچکول جان سرجمیں دو سالءَ تو ھمینگو بوت ئے ءُ من ھمانگو، دو سالءَ پد من پدا مکُرانءَ اتک آں سنگتانی سَلاہ اَت کہ کیلکور نیمگءَ اوتاکے پچ کن ایں۔وھدے کہ ما سنگتاں اوتاکے پچ کُت ما سنگت کم اتیں چہ کُلبرءَ دو ءُ سئے سنگت لوٹائینت ھما سنگتاں گوں تو ھم گون اَت ئے من کہ ترا دیست منی چم روژناہ بوت انت۔ پدا چار سال من ءُ تو یکجاہ بوتیں۔ سداں سپراں ھمسپر بوتگیں۔ اوتاکءَ یکجاہ بوتگیں بلے من انگت نزانت تو چوش بےوپائی کنئے تہنا روئے ءُ منءَ تہنا یلءَ کنئے۔ زھیر ءُ یاتانی گَنجاں پمّن پشت گیج ئے۔گُڈّی دیدار ءِ ھما آگہیں شپ چاردہ یا پانزدہ کرّا ءِ شپءِ ساھت یک اَت یا کہ دو اَت۔من پہ کَلہے دیست کہ ترا وتی گُدانی پلاسٹک دستءَ اَت ءُ چہ کوٹیءَ لھم لھم ءَ دراھگءَ اِت ئے۔ منءَ ھمے شُمّیں واب سر ءَ اَت من اوں ھچ نہ گشت۔چونائیءَ من گوں کوریں پہم ءَ نزانت کہ اے منی ءُ تئی گُڈّی دیدار اِنت ءُ چِد ءُ پد نوں من ترا نہ گنداں۔ بلے راہ ھمے یکین انت کمانڈو جان کسے ساریءَ ءُ کسے رندءَ من نزان آں کہ منی شُمّیں بھتءَ اے راہ نسیبءَ بیت اگاں نہ بیت۔ اگاں منی ءُ تئی دوئینانی نیت ساپ انت گڑا منءَ ترا کس جتا کُت نہ کنت اے منی ایمان انت کہ من الم یک روچے پدا ترا شوہاز کناں ءُ پدا یکجاہ بئیں پدا ھما کسّہاں کن ایں۔ کمانڈو جان اگاں من تئی سرا ھرچی نبشتہ بکن آں باز کم انت منی وسءَ ھمینکس باز انت۔
منءَ پہل کن ارواہ۔
گُڈسرءَ گوں اے شعرءَ بس کناں۔
کندیل توامیں شہر ءِ مِران اَنت یک یکءَ
نازاکیں منی ھمبراہ روان اَنت یک یکءَ