جُست بے مُز نہ بیت
نبشتہ کار: سرباز وفا
دی بلوچستان پوسٹ
زندگی یک کِسّھے، ایشی ءِ تہ ءَ مردُم ھر وڑیں نِدارگ گند اِیت ھمے زندگی ءِ تہ ءَ ھر داب اِیں مردُم گندگ ءَ کیت۔ ھمے زندگی ءِ تہ ءَ ما دیستگ بازیں مردُم کسانیں مدتّے ءِ تہ ءَ شریں کِردانی واھند بوتگ آں ءُ سوبمندی ءِ نیمگ ءَ جنزاں اَنت۔ بازیں مردُم پد منتگ ءُ روچ پہ روچ گیشتر ھلاس بُوھان اَنت اگاں مردُم پہ وتی زند ءِ دیمروئی ءِ ھاتر ءَ بُہ جنز اِیت سوبمند نہ بیت پرچا نہ بیت؟ چون نہ بیت؟ ادا یک جُستے مردُم ءِ زھن ءَ ودی بیت ۔ مردُم سوبمند چون بیت ، بلے پہ سوبمندی ءِ ھاتر ءَ جھد کنگ لوٹ اِیت۔ اے زندگی ءِ تہ ءَ ھر مردُم پہ وتی وس ءُ واک ءَ جھد کنگ ءَ اِنت، بلے بازیں مردُم چہ جھد ءَ سوبمند بیت ءُ بازیں مردم نا اُمیتی ءِ شکار بیت ، ھما روچ ءَ مردُم وتی جند ءِ زھن ءَ گوں ھمے جُست ءَ بِہ کنت ۔
یک رندے من تروتابے ءَ شُت آں یک میتگے ءَ کہ اُود ءَ وانگجاھے ھست اَت، گڑا من شُت آں وانگجاہ ءَ گوں رھدربر ( ماسٹر ) ءَ نند ءُ نیاد کُرت۔ چہ نِند ءُ نیاد ءَ پد من جُست کُرت واجہ ترا چُنت وھد اِنت تو زھگ وانینگ ءَئے ؟ آئی ءَ پسّو دات من ءَ بیست سال بیت کہ من ماسٹر آں ۔من پدا جست کرت تو انچو وھدیں زھگ وانینتگ تئی باز شاگرد چہ وانگ ءَ سوبیں بوتگ؟ آئی ءَ پسّو دات منی دہ شاگرد وانگ ءَ سوبیں بوتگ ۔من گْوشت ھر سال ءَ تئی وانگجاہ ءَ پانزدہ یا بیست زھگ بوت ءَ تئی بیست سال ءِ جھد ءِ تہ ءَ دہ زھگ سوبیں بوتگ، آدگہ زھگ چون بوتگ آں؟ آئی ءَ ھمے گْوشت کہ آدگہ زھگاں وانگ یلہ داتگ۔ من جُست کرت کہ آھانی مجبوری چے بوتگ آں ؟ رھدربر ءَ ( ماسٹر ءَ ) ھمے گْوشت کہ لھتیں زھگ چہ گریبی ءُ نادزرسی ءَ دیم ءَ ونت اِش نہ کرتگ لہتیں نابود بوتگ ءُ نہ ونتگ اِش پمیشکا وانگ اِش یلہ داتہ۔
من گْوشت کہ واجہ ترا دگہ جُستے گِراں تو اِنچو وھدیں رہدربری ( ماسٹری ) کنگائے تو الّم انچو سرپد بَہ ئے تئی کُجام شاگرد شر بیت ءُ کجام نابود بیت ،ایشانی پرک ءَ تو چون زانے ؟ آئی ءَ پسّو دات ءُ گْوشت کہ اے شریں جستے تو کرت، شریں زھگ ءِ نشانی ھمیش اِنت آ گوں وتی وانگ ءَ مھر کنت۔ کُجام گپّے کہ نزانت ا جُست کنت۔ اگاں کجام زھگ ءَ جُست کنگ بندات کُرت گُڑا من ھمے سرپد باں اے زھگ ءِ باندات روشن اِنت۔ دومی گپ ایش اِنت کہ نابزانتی میارے نہ اِنت، پہ اِلم ءِ دربرگ ءَ جُست ءُ پُرس کنگ اَلمی اِنت ۔ھما زھگ ءِ تہ ءَ جُست کنگ ءِ ھاٹیگ بیت گُڑا آ زند ءِ ھر گام ءَ سوبین بیت ءُ شریں کردے ءِ واھُند بیت ۔
من اے گپ ءَ رد نباں مردُم چہ وانگجاہ ءَ ابید چہ چاگرد ءَ ھم بازیں زانت ءُ زانگ در بارت، چیاکہ زانت ھما وھد ءَ مردم زور اِیت جُست کنگ ئے ھاٹیگ ءَ وتی تہ ءَ پیداک کنت۔ کُجام گپ ءُ کار ءَ تو سرپد نہ بوت ئے الم جست بگر کہ آ ترا شرّیں دابے ءَ ڈسّیت ءُ سرپد کنت ۔ بازیں رند ءَ ما دیوان ءَ نِنداں کسے گْوشیت پلاں مردُم ھراب اِنت ،بازیں مردُم گوں آئی ءِ گپ ءَ تپاک کنت ءُ گْوش اِیت ھو ھراب اِنت۔ بلے اے جُست ءَ نہ کنت پرچا ھراب اِنت؟ چون ھراب اِنت ،آئی ھرابی چی اِنت؟ اگاں ھما مردُم دومی مردُم ءَ ھراب گْوشگ ءَ اِنت بلکیں گوں آئی ءَ زھر اِنت یا ھنچیں گپ ءُ کارے ءَ اے مردُم سرپد نہ اِنت یا تو یک مردمے ءِ تب ءَ سرپد نَہ بَہ ئے، آئی ءِ کاراں تیئ سر پِر نہ بیت۔ پمیشکا پہ ترا ھژدری بیت کہ جست بکن۔ بِہ گند ئے آ مردم تئی جُست ءَ چہ ھچ سرپد مہ بیت ءُ ھچ پسّو مہ دنت ،بلے تئی جند سرپد بیت کہ آ چونیں مردمے ءُ کُجام تب ءِ مردُم ئے۔
چہ جُست ءُ پد کنگ ءَ مردُم ءِ تہ ءَ تب زانتی کیت، پہ چاگر ءُ راج ءِ دیمروئی ءِ ھاتر ءَ ھرمردُم ءَ را جُست کنگ ءِ ھیل وتی تہ ءَ آرگی اِنت۔ چیاکہ پہ چاگرد ءُ راجی جیڑھانی ھاتر ءَ جُست کنگ المی اِنت، چہ جست کنگ ءَ مردُمانی ءُ چاگرد ءِ جیڑہ گیش ءُ گیوار بنت۔ تئی راج ءُ چاگرد ءِ دیمروئی شریں وڑے ءَ بیت۔ چہ ھاموشی ءُ بے توار بُوَگ ءَ نہ مردُم وت سوبیں بیت نہ وتی چاگرد ءِ نزوی آں گِر ءُ بند کُت کنت، نہ تئی راج اے مانگیشتگ اِیں باریگ ءَ وشیں بانداتے ءِ واھُند بوت کنت۔پمیشکا اے ھبر ارزِشت کرز اِیت کہ جُست بے مُز نہ بیت۔
دی بلوچستان پوسٹ: اے نبشتانک ءِ تہا درشان کُتگیں ھیال ءُ لیکہ نبشتہ کار ئے جِندئیگ اَنت، الّم نہ اِنت کہ دی بلوچستان پوسٹ رسانک نیٹورک ایشانی منّوک بہ بیت یا اگاں اے گل ءِ پالیسیانی درشانی اِنت۔
