آزمانک
بے مراد
نبشتہ کار: بکتیار اھمد بیوس
دی بلوچستان پوسٹ
اللہ رھم بکنت چے بوت کہ ترا تو درک جنان ئے ھیر انت؟ سد گنج ءٙ وتی چُک ءٙ شَدری ءَ را جُست کت.
کمو سبر کن اماں وشیں ھالے ، کمو سارتیں گینے کش اِت ءُ گُشت ئِے ” مرچی پیداگ اِنت انوں کیت، انوں بالی پٹ ءٙ اِنت اُوپ اُوپ من سک دم بُرتگ ۔
سدگنج ءَ پد ءَ جست کت” کے پیداگ انت باریں نام ءَ ئِے بگر دانکہ من سرپد بہ بہ آں؟
شدری ءَ پسّہ دات” اماں تئی برازتک کمبر پیداگ اِنت ءُ کمبر ءِ سُور ھم بیت، نوں من رواں شارولءٙ مستاگے گراں کہ تئی واستار کمبر پیداگ اِنت۔
سدگنج ءَ گُشت” اللہ ئِے پہ وشی بیار اِیت ءُ ما آئی ءِ سور ءِ مراد ءَ بہ گند اِیں، شر شَدری جان تو برو شارول ءَ مستاگ بگر.
شدری چہ لوگ ءَ در آتک دیم پہ وتی ناکو ءِ لوگ ءَ رھادگ بوت، وھدے آ وتی ناکو ءِ کُل ءِ کش ءَ رس اِت داں شارول گوں دگہ بچکے ءَ گپ ءٙ اِنت کہ تو منی ارواہ ئے، بے ترا من ءَ ھچ وڑ ءَ وش نہ بیت، من ترا کدی یل نہ کن آں جان، بِلّے کمبر کیت آروس کنت، بَلے من تئیگ آں۔
ھو شارول من اوں بے تو نہ باں، من اِش کُتگ کمبر ءَ شومُک ءِ نادراھی یے ءَ گُپتگ ءُ چہ ولاھت ءٙ پیداگ اِنت، بچک ءَ شاورل ءَ گشت.
شارول ءٙ پسہ دات” ھو ۔
اللّہ شدری اٙتک، تو برو شنکوں، شارول ءَ بچک موکل دات.
شدری بیا بیا ، شارول ءَ شدری وتی کِرّ ءَ توار جَت.
شَدری ءٙ چہ شاورل ءَ جُست کُت” شارول اے بچک کے اٙت ؟
شارول ءَ دروگیں پسھے دات” اے مَسیت ءِ چندہ ولایے پہ چندہ ءَ اتک ءٙ کہ مَسیت ءِ چات ءِ موٹر ھراب اِنت چندہ ءَ بدے اِت ۔
شدری ءٙ دگہ ھچ نہ گُشت، بَس ھمے گُشت ئِے ” مستاگی ءَ بدے کہ کمبر چہ درانڈیھ ءَ پیداگ اِنت.
شارول ءِ دیم تھار بوت ءُ ھمے گشت ئِے” کدی پیداگ اِنت بَلے من سرپد نہ بوتگ آں.
ھیر نوں ترا من سرپد کتگ، زوت کن منی مستاگ ءَ بدے، شدری ءَ گشت.
شارول ءَ نہ دلکَشی یے، پنجاہ کلدار پہ شدری ءَ شاھار دات.
اررررر انچکیں بلاھیں مستاگ ءِ پنجاہ کلدار! شدری ءَ پنجاہ کلدار دور دات ءُ وتی لوگ ءَ واتر بوت.
مگرب ءِ وھد ءَ کمبر لوگ ءَ اٙتک ءُ مردماں وش اتک کُت، بَلے شارول ءِ مات، پِت کسے کمبر ءِ چارگ ءَ گِندگ نہ بوت، گُڑا کمبر ءِ مات ءَ گُشت” ابا کمبر تئی ترو ءُ ناکو وَ گِندگ نہ بنت تو چوش کن تو کسترین ئے، تو وت وتی ناکو ءِ لوگ ءَ برو.
کمبر ءَ پسہ دات” شر منی اماں جان ، منی دل نہ گُش اِیت بَلے ترا نا کُت نکناں.
کمبر وتی ناکو ءِ لوگ ءَ شت.
دروت ءُ دراہ باتی ءَ رَند ناکو ءَ جُست کت”
کمبرجان تو چون ئے ءُ تئی نادْراھی چون اِنت؟
کمبر ءَ پسہ دات” شُکر انت ناکو ءُ باندا مزن شھر ءَ پہ الاج ءَ روگ ءَ آں ، باریں ڈاکٹر چے بہ گوش اِیت.
اللہ رھم کنت کمبر جان دل ءٙ مزن کن ، ناکو ءَ گشت.
ناکو منی ترو ءُ شارول کُج اَنت؟ کمبر چہ ناکو ءَ جست گپت.
ناکو ءَ پسہ دات” تئی ترو سھتی ءِ لوگ ءٙ پہ چیلیم ءِ کَشّگ ءٙ شُتگ،شومیں جنینے سرپد نہ بیت ءُ شارول چُل ءَ اِنت ءُ من نوں رٙواں کہ منی گوک آپ ءُ کاہ کنگی اَنت، شارول ترا آپ ءُ تام کنت تاکہ تئی تُرو اوں کیت۔
شر ناکو تو برو وتی کاراں بہ کن، کمبر ءَ پسہ دات.
۔ سارا ( کمبر ءِترو ) نیاتک ءُ شارول ءَ اوں کمبر ءَ نہ وش آتک کت ءُ نا آپ ءُ چاھے دات ئِے، کمبر بے آپ ءُ تام ءَ وتی لوگ ءَ اتک.
سھب ءَ مھلہ کمبر دیم پہ مزن شھر ءَ وتی اِلاج ءَ شُت ءُ کمبر مزن شھر ءَ یک ماھے ءُ دہ روچ ءٙ رند اتک داں ڈاکٹر ءَ آئی ءِ یک پادگے گُڈ اتگ ءُ کمبر لوگ ءِ باھوٹ بوت.
یک روچے شارول ءِ مات اتک ءُ کمبر ئِے جست کت” کمبر ڈاکٹر ترا چے گشتگ تئی اِلاج بیت؟
کمبر ءَ دراھنت” جی ھو منی اِلاج بوت ءُ ڈاکٹر ءَ ھمے گشت کہ شومُک ءٙ گور جتگ ءُ پاد ءِ بے گُڈگ ءَ تئی نادراھی شر نہ بیت ءُ ھمیش اِنت ڈاکٹر ءَ پاد گُڈ اِتگ.
من اوں ڈاکٹر ءَ را ھمے گشتگ کہ پادے کہ تاوان دنت گُڑا پہ گُڈگ شر تر انت.
مروچی چار سال اِنت کہ کمبر وتی لوگ ءَ نشتگ ءُ شارول ءَ ھما مَسیت ءِ چندہ والا بچک ءَ گوں سور کتگ ءُ دو چک ءِ مات اِنت ، بَلے کمبر ءَ را شُومک ءَ چہ شارول بے مراد کت.
دی بلوچستان پوسٹ: اے نبشتانک ءِ تہا درشان کُتگیں ھیال ءُ لیکہ نبشتہ کار ئے جِندئیگ اَنت، الّم نہ اِنت کہ دی بلوچستان پوسٹ رسانک نیٹورک ایشانی منّوک بہ بیت یا اگاں اے گل ءِ پالیسیانی درشانی اِنت۔
