کُمپیں داؤد – سادک ھدایت | انام رزا

آزمانک
کُمپیں داؤد

سادک ھدایت | رجانک: انام رزا

دی بلوچستان پوسٹ

ناں ‘ناں اے کارءَ من ھچ وڑءَ نہ کناں ‘اے بابت ءَ جیڑگی ھم نہ ایں ۔
پہ دگراں شادمانی یے بلے پہ من رنج ءُ اندوہ ئِے۔ناں۔۔۔۔ ناں۔۔۔۔ داؤد گوں وت ءَ نرنڈان ات ءُ وتی کسانیں زردیں دزلٹ ءَ را زمین ءَ جِک دیان ءَ پہ واری جزاھے روگ ءَات، گوش ئے زاناں آئی ءَ وت ءَ چہ مزنیں جنجالے ءَ رکینتگ۔ آئی ءِ دْراجیں دیم آئی ءِ نّز اتکگیں دلبند’ ھڈّءُ پوستیں کوپگانی تہ ءَ ایر بک اتگ ات۔ دیم پہ دیم ءَ زْرنگ ءُ ڈڈ ءُ توانا گندگ بوت۔ تنکیں لونس،دْراجیں بروان ءُ بُنڈیں مچاچ’ زردیں دروشم، انارکانی پدریں ھڈّ ‘ چہ دورءَ زائریں آئی ءِ تنکیں پشک’ آئی ءِ کُمپیں بڈّ’ دْراجیں باسک’ مزنیں کلاھے ماں سرئے’ گوں دلپھکیں دْروشمے ءَ وھدے آ وتی دزلٹ ءَ تْرند ءَ تْرند زمین ءَ جِک دنت گڑا آ گیشتر کندینیت۔
آ چہ خیابان پھلوی ءِ چپ ءَشھر ءَ ڈن درکپوکیں دگّ’ “دروازہ ءِ دولت “ءِ نیمگا روگ ءَ ات۔
پشیم ءِ وھد ات ءُ موسم کمے گرم ات’ چپیں دست ءَ رولہ ءِ رژناھی ءَ گِل ءِ دیوال آیانی ھِشتاں چہ جوڑ بوتگیں بتانہ گوں ھاموشی ءَ دیم ئِے گوں آزمان ءَ کتگ ات ءُ اوشتاتگ ات انت۔
راستیں نیمگ ءَ ھما کنڈ ات کہ آ مرچی پُر کنگ بیتگ ات۔ آئی ءِ نزیک ءَ کمے گستا ھِشتانی ناسرجمیں بان زائر ات انت۔اے جاگہ تاھیر بکش ات۔ البت یک یک موٹل ءُ ھر گاڈی یے ءِ گْوزگ ءِ وھدءَ کمے دنزءُ ھاک چست بوت۔
دگّ ءِ دویں نیمگاں تچوکیں جوھانی کش ءَ دْرچک ءُ نھال کشتگ ات۔
آ جیڑگ ءَ ات کہ کسانی ءَ بہ گر داں اے وھدءَ مردماں من ءَ کُنت ءُ کلاگ یا پہ بزگی چاراتگ۔ آئی ءَ گیر اتک کہ اولی رندءَ وھدے استاد ءَ گْوستانک ءِ بابت ءَ گْوشتانک دیان ءَ گْوشتگ ات کہ (اسپارٹ) ءِ مردماں وتی لنگ ءُلوچیں چک کُشتگ انت گڑا درستیں نودربراں ھمائی ءِنیمگ ءَ چاراتگ ات۔ آئی ءِ جاور دگہ دابے ءَ بیتگ ات انت۔
بلے نوں آئی ءِ واھش ات کہ درستیں دنیا ھمے راھبندءِ سرءَ کار بہ کنت۔ یا کم چہ کم لھتے ملکانی وڑءَ پابندی بہ بیت کہ لنگ ءُ لوچیں مردم آروس کت نہ کن انت ۔ پرچا کہ آئی ءَ زانتگ کہ اے درست آئی ءِ پت ءِ میار انت۔ بدرنگیں دیم ‘ انارکانی ھڈّ’ کنڈءَ کپتگیں چم ءُ آئی ءِ کش ءَ سبزیں ٹک ‘ نیم پچیں دپ’ آئی ءَ وتی پت مرگ ءِ وھدءَ دیستگ ات۔ آ درستیں ندارگ چمانی دیم ءَ پرترات انت۔ کماش ءُ نزوریں مرد کہ آئی ءَ گوں ورنائیں جنینے ءَ سیر کتگ ات۔ آسر ھمے بوت کہ آئی ءِ درستیں چک کور بیت انت یا لنگ ءُلوچ بیت ءُ ودی بیت انت۔ آئی ءِ یک براتے کہ زندگ بیتگ ات آ ھم گنگے ات ءُ نیم گنوکے ات کہ دو سال پیش بیران بوت۔
بلے آ زندگ ات چہ وت ءَ ءُ چہ ایدگراں بیزاریگ ات ءُ ایدگر ھم چہ آئی ءَ شزار ات انت۔ بلے آئی ءَ ایوک ءَ زندگ بوگ ھیل کتگ ات۔
کسانی ءَ چہ وانگ جاہ ءَ ورزش ‘ لیب ءُگوازی ‘ تچ ءُ تاگ ‘ پٹ بالی لیب ءُ دگہ ھرچ ھما کار کہ آئی ءِ ھمسرواں دوست داشت انت آ چہ آیاں گستا ات۔
لیب ءُ گوازیانی وھد ءَ وانگ جاہ ءِ یک کرے ءَ کتاب ئِے بگل ءَ کتگ انت ءُ چیر ءُکائی چوریگانی ندارگ ئِے چاراتگ۔ بلے آئی ءَ ھم ھُج کتگ ات کہ من چہ زانت ءُ زانگ ءِ پڈءَ چہ ایدگراں دستے گْوزاں۔
شپ ءُ روچ ونت ئے ‘ ھمے ھاترءَ دو آڈالیں نودربراں گوں آئی ءَ دوستی کت کہ ریاضی ءُ ایدگہ سرھالانی پسواں چہ آئی ءِکمک ءَ گیشینت بہ کنیں۔ آئی ءَ ھم زانتگ ات کہ اشانی دوستی ءَ گرزے ھست پرچا کہ “ھسن ھان” شررنگے ات ‘ زْرنگ ات ءُ شر شریں گدئِے گْورءَ ات ءُ گیشتریں بچکانی کوشست ھمیش ات کہ گوں ھمائی ءَ دوستی بہ کن انت۔ بس دو سے استاداں آئی ءِ سر ءَ بزگ بوت ءُ آئی ءِ نیمگ ءَ دلگوش دات ‘ ۔۔ ھمے واستا آ مزنیں جھدءُ کوشستے ءَ ابید انگت ھم وتی مکسد ءَ سوبین نہ بوت۔
نوں آ دست ھورک ات ۔ ھرکس چہ آئی ءَ شزار۔سنگتاں آئی ءِ ھمرائی لج بوت ‘ جنیناں آ گْوشت ” کُمپ ءَ بہ چار۔” ، اے پیمیں گپاں آ کم سمائی ءِ آماچ کت۔
چیزے سال پیش دوجاگہ ءَ آئی ءَ گواجار برتگ ات بلے جنیناں آ کلاگ گپتگ ات ‘۔ کدرت ءَ چہ ھمے جنیناں یکے ‘زبیدہ’ ھمے ھلک پیشر آبادءَ جاہ منند ات۔
آیاں باز رندءَ یکےءَ دومی ڈیک وارتگ ات گپ ءُ رپ کتگ ات ‘ نیمروچاں وھدے کہ آ چہ وانگ جاہ ءَ واتراتگ ات گڑا ادا اتکگ ات کہ آئی ءَ بہ گندیت۔ نوں بس ھمینچو یات ات کہ آئی ءِ گبّانی سرءَ ٹکے پر ات۔
بلے وھدے آئی ءَ وتی تْرو پہ گواجارءِ برگ ءَ راہ داتگ ات گڑا ھما جنک ءَ آئی ءِ سرءَ تژن کتگ ءُ گْوشتگ ات’
” زاناں دنیاءِ درستیں مردین مرتگ انت کہ من اے کُمپ ءَ بہ گراں ؟”
ھر چند کہ آئی ءِ مات ءُ پتاں آ لٹ ءُ کٹ کت بلے آئی ءَ نہ من ات ءُ یکیں گپ ءِ سر داشت کہ ” زاناں درستیں مردین مرتگ انت؟” بلے داؤدءَ انگت گوں آئی ءَ مھر ات ءُ اے آئی ءِ ورنائی ءِ یاتگاریں وھدے ات۔ آ انگت ءَ پہ زانت یا پہ نازانتی ھلک ءَ درکپت ءُ پدءَ گْوست ءِ گپ آئی ءِ چمانی دیم ءَ پرترات انت ‘
آ سک بے بیسھی ءِ آماچ ات۔ ھمے ھاترءَ ایوک ءَ پہ ترءُ تاب ءَ درکپت ءُ چہ مھلوک ءَ وت ءَ دورئِے داشت پرچا کہ ھرکس ءَ کہ کندات یا گوں وتی سنگتے ءَ ھلوت کت آئی ءَ انچو سما بوت کہ آئی ءِ بابت ءَ گپ بوگ ءَ انت یا آئی ءَ کلاگ بندگ ءَ انت۔ آئی ءَ وتی گردن پہ جزاھے ترینت’ بدیں نگاھے چارات ءُ شت۔ راہ ءَ آئی ءِ دلگوش گوں مردماں انت ءُ گوش ئِے رپتگ ات انت کہ وتی بابتءَ دگرانی ھیالاں سرپد بہ بیت۔
جوہ ءِ کش ءَ آھستو آھستو گْوست چہ وتی دزلٹ ءَ آپ ءَ تْرینزینان ءَ روگ ءَ ات۔ آئی ءِ پگر ءُ سسا تکانسر ءُ سست ءُ سید ات انت۔
آئی ءِ دزلٹ کہ سنگے ءَ لگ ات تہ آئی ءَ دیست کہ چہ آئی ءِ دزلٹ ءِ توارءَ یک اسپیت ءُ دْراج میدیں کچکے ءَ سر چست کتگ ءُ آئی ءَ چارگ ءَ انت ‘ گوش ئے زاناں آ مرگ ءِ کنڈ ءَ رس اتگ ھمے واستا چہ وتی جاہ ءَ نہ ٹک ات ءُ پدءَ سر ئے جھل کت۔
آ پہ جزاھے جھل بوت ءُ آئی ءِ چماں گوں ماہ ءِ رژن ءَ ٖڈیک وارت ‘ یک اجب رنگیں مارشتے ودی بوت’ انچو زانگ بوت کہ اے اولی نگاہ انت کہ سادگ ءُ مھروان انت۔ دویں چو بگبھت ءُ بے سیتیں چیز ءَ چہ بنی آدمی چاگردءَ گستا انت۔
آئی ءَ لوٹ ات کہ ھمے بے تالھیں کچک ءَ کہ وتی بد بھتیاں چہ شھر ءَ ڈن مردمانی نگاھاں چیر دیگ ءَ انت ھمیشی ءِ کرءَ بہ نندیت ءُ آئی ءَ امبازاں بہ زوریت ءُ آئی ءِ سر ءَ وتی نزّ اتکگیں دلبندءَ بہ پرْنچ ایت۔ بلے پدءَ آئی ءَ جیڑات کہ اگاں گْوزوکیں مردمے ءِ چم کپت انت گڑا آئی ءَ گیشتر کلاگ بند انت۔
روچ ایرروگ ءَ ات ۔ آ چہ یوسپ آباد ءِ دروازگ ءَ دراتک ۔ ماھکانی وتی رژن ءَ ترسناکیں شپ ءِ پر تاھیریں سرشپ ءَ شنگینگ ءَ ات۔ ۔ آئی ءَ ماہ ءَ را نگاھے چارات ۔
ناسرجمیں بان ‘ ھشتانی بانڈم ‘ انسرتگیں شھر’ دْرچک’ بانانی چت’ نیلگیں کوہ ءَ چارگ ءَ ات انت کہ آئی ءِ چمانی دیم ءَ چو سیاھیں نکابے ءَ پدر ات۔
نزیک گْوراں کس زاھر نہ ات ۔ چہ دورءَ “ابو اتا” ءِ پر زیمریں توار پیداک ات۔ آئیءَ سر پہ واری چست کت’ آ دمبردگ ات۔ چہ گم ءُ اندوھاں تکانسر ءُ چہ آئی ءِ سھریں چماں انچو زانگ بوت کہ آئی ءِ سر پہ بالادءَ گرانیں بارے ۔
داؤدءَ وتی دزلٹ جوہ ءِ کرءَ ایر کت ءُ جوہ ءِ دومی نیمگ ءَ بے پگرءُ جیڑگ ءَ یک سنگے ءِ سرءَ نشت۔ ناگت ءَ آئی ءَ دیست کہ یک جنینے آئی ءِ نزیک ءَ جوہ ءِ کش ءَ نشتگ۔ آئی ءِ دل دْریکگ ءَ لگ ات ‘ آ جنین ءَ دیم گوں آئی ءَ کت ءُ بچکندان ءَ گْوشت ” ھوشنگ ! اینچو وھد انت کجا بیتگ ئے؟”
داؤد جنین ءِ اے پیم ءَ گپ کنگ ءَ اجکہ بوت کہ آئی ءِ گندگ ءَ گوں اے جنین ءَ پرچا مرک نہ مجینتگ؟ گوش ئے زاناں دنیاءِ درستیں شادمانی آئی ءِکٹ ءَ دور دیگ بیت انت۔ آئی ءِ جست کنگ ءِ وڑءُ پیماں چہ زانگ بوت کہ آ گونائی ءَ گپ کنگ لوٹیت۔ بلے اے وھدءَ آ ادءَ چے لوٹیت؟ اراں ھانوادگے؟ بلکیں یکے ءِ مھراں بندیگ انت۔ آئی ءَ توکل کت ءُ گوں وتءَ گْوشت ھرچی بیت بہ بیت۔ گپ ءُ رپ کنوکے وَ رس اتگ بلکیں من ءَ ھاٹیگے رس ات۔ گوش ئے زاناں آئی ءِ زبان ءِ واگ چہ آئی ءِ دست ءَلگشتگ ات ‘ گوشگ ءَ لگ ات۔
” بانک ! تو ایوک ئے ؟ من ھم ایوکاں ‘ داھمی ایوکاں ! سجھیں امر ایوکی گوازینتگ۔۔۔۔۔۔” ۔ دنیگا آئی ءِ گپ آسر نہ ات انت کہ جنین ءَ وتی دیم ترینت ءُ گوں وتی چمانی اینک ءَ آ چارات ءُ پدءَ درائینت ” تو کے ئے ؟ من گْوشت بلکیں ھوشنگ ئے ‘ آ دائمءَ کیت ءُ گوں من کندیت ءُ لیب کنت۔”
داؤد ءَ گڑی گالردءَ سر کچ نہ وارت ‘ بلے آئی ءَ اے گپ ءِ ودار ھم نہ ات۔ مدتے گْوستگ ات کہ گونائی ءَ جنینے ءَ گپ نہ کتگ ات۔ سارتیں ھیدانی تْرمپ آئی ءِ بالادءَ شیپ گپت انت ءُ پہ واری یے گْوشت ئِے’
” بانک ! من ھوشنگ نیاں ‘ منی نام داؤد انت۔”
جنین ءَ کندان ءَ پسو دات’
” من ترا نہ گنداں منی چم درد کنگ ءَ انت۔ بلے ۔بلے ۔ داؤد ۔۔۔۔۔۔ کمپیں داؤد” ( آئی ءَ لنٹ گٹ چت انت) گوش ئے زاناں آشنائیں گالوارے آئی ءِ گوشاں کپگ ءَ انت’
” من زبیدہ آں من ءَ پجّا کارئے؟”
آئی ءَ مھپرانی پیچ کہ آئی ءِ دیم ءِنیم ئِے اندیم کتگ ات چنڈات انت ءُ داؤدءَ آئی ءِ گبّانی سرءِ نشان دیست۔
چہ گم ءُ اندوھاں آئی ءِ گینّ پر نہ بوگءَ ات ءُ بالادءَ آسےلگ ات۔
ھیدانی تْرمپ چہ آئی ءِ پیشانیگ ءَ شیپ گراں بیت انت۔ آئی ءَ وتی چپ ءُ چاگردءَ چار ات کس نیست ات۔ ابو اتاءِ آواز چہ نزیک ءَ پیداک ات۔ دل انچو دْریکگ ءَ ات کہ دم پر نہ بوگ ءَ ات۔ ھچ ئِے نہ گْوشت ءُ تتران ءَ چہ وتی جاہ ءَ پاد اتک’ آ جیسک ءَ جتگ ات۔ وتی دزلٹ ئِے چست کت ءُ جنان ءُ پروشان چما راہ ءَ کہ اتکگ ات واتر بوت ءُ گلوتگی گالوارے ءَ گوں وت ءَ گْوشگ ءَ لگ ات’
” اے زبیدہ ات ! من ءَ میم ئِے نہ کت۔۔۔۔۔۔۔ ھوشنگ بلکیں آئی ءِ دشتار انت یا آئی ءِ مرد انت۔۔۔۔۔ چے زاناں ؟ ” اناں ۔۔۔۔۔۔ چو نہ انت۔۔۔۔۔۔ من ءَ ھچ جیڑگی نہ ایں ! ۔۔۔۔۔۔ اناں من ھچ کت نہ کناں ۔۔۔۔۔۔ آ کپان ءُ پرشان ءَ داں ھما کچک ءِ کرءَ سر بوت کہ آئی ءَ راہ ءَ دیستگ ات’ نزیک ءَ نشت ءُ آئی ءِ سرئِے وتی نزّ اتکگیں دلبندءَ پْرتک بلے کچک مرتگ ات۔