پرھاد، مِھراج، رھمت، ھر سَے شھید مات آبدہ
اکیل مراد
دی بلوچستان پوسٹ
چریشی ءَ چہ زانگ بیت مات یک چُکے ءَ کجام کساس ءَ آئی ءَ رودین اِیت ءُ مزن کنت، آ ھِچ وڑ ءَ شموشگار بیت نہ کنت.
کجام درد ءُ بے وابیاں اوپار کنت، وھدیکہ کمے چک مزن بیت، مات چُک ءِ لَنکُک ءَ گپت ءُ آئی ءَ گام ءَ سِکارین اِیت.
بَلے آئی ءَ وت زندگی ءِ درد اوپار کُرتگ اَنت، بَلے پہ چُک ءَ چُشیں رنجے نہ داریت کہ آئی ءِ دیمھونیانی دیم ءَ زھگے دراتک کُرت بہ کنت.
تو اے پہ وت ءَ جیڑیتگ کہ تئی کساس یک شیر مِچیں زھگے ءَ بیتگ ءُ تئی پھزداری کَے ءَ کُرتگ؟ آ یکیں ھستی مات اِنت کہ وتی زھگ ءَ ھمگنگلیں بچانج ھمراھی ءَ گِندگ لوٹ اِیت، آئی ءِ دِل ءُ ارمانانی تہ ءَ بازیں لوٹ ھست اَنت کہ من کجام وڑ ءَ وتی زھگ ءِ زندمانی ءَ یک ایمنیں وڑے ءَ گوزگ ءَ بہ گِنداں.
ھنچیں بازیں ماتانی کردگار مئے دیم ءَ گْوستگ کہ چُش کہ یک مردے دُزی ءِ سبب ءَ گِرگ ءُ جیک ءَ بند کنگ بیت ءُ آمدگس ءَ پاھو ءِ پرمان دات کہ اے مرد پاھو دیگ بہ بیت.
پاھو ءَ چہ لھتے کلاک ءَ پد آئی ءِ زندگی ءِ گُڈی واھشت ءِ سرجم کنگ ءَ پاھو دیگ ءَ پیسر آئی ءَ را جست گِرگ بیت کہ تئی واھشت چی اِنت، گڑا جرمداریں دُز گُش اِیت کہ من ءَ منی مات ءَ پیش بدار اِت ،تاں من وتی مات ءَ بہ گنداں.
البت آئی ءِ واھشت ءِ سرجم کنگ بیت ءُ جرمداریں مرد ءَ وتی مات ءَ را گُشت کہ بیا نزیک ءَ بیا ھنچش نزیک ءَ بیا کہ من ترا سرجمیں دیدار ءَ کُرت بہ کن آں.
مات وھدیکہ نزیک ءَ اتک گڑا چک ءَ مات ءِ گْوش دپ ءَ رُپت ءُ گَٹ ءِ پات وھدیکہ جیلر ءَ گَٹ ءِ سبب جُست کُرت، گڑا جرمداریں مرد ءَ پسو دات کہ بنداتی روچ ءَ اگاں دُزی ءِ سر ءَ مات ءَ بہ داشتین اَت یا سزا بہ داتین اَنت گُڑا مروچی من اے اَزاب ءِ دیمپان نہ بیتگ اَت آں.
دنیا ءِ ماتاں چہ جتائیں کردے واھندیں مات آبدہ، مِھراج جان ءُ پرھاد جان ءِ مات ءُ رھمت ءِ لوگ بانک بزاں مشکے ءُ بلوچستان ءِ شیر زالیں بانکے ءِ نام ءَ زانگ بیت.
شیر زالیں آبدہ ھما مات اِنت کہ آئی ءَ زوت پہ زوت ءَ پہ ڈیھ ءَ بچ سالونک کُرتگ ءُ دیم داتگ اَنت، بَلے وت ءَ پروشی ءِ آماچ نہ کرتگ ھمے بچاں چہ پیسر ھم آئی ءَ وتی زندمانی ءِ ھمراہ رھمت سالہ بزاں شھید پرھاد جان ءُ شھید مِھراج ءِ پِت دوبر وابانی آھگی ءَ پہ ڈیھ ءِ دیمھونی ءَ گِندگ ءَ اتکگ.
چریشی ءَ پد ماتے ءِ واھشت ھنچش اَنت کہ آ وتی بچ ءَ وتی دستاں ھنی بہ کنت ءُ آئی ءِ مرادگیں زھگاں وت نہ گِندیت،بَلے یک ماتے وتی سرجمیں واھشتانی کُشگ ءُ ڈیھ ءِ چراگانی زندگ ءَ وتی بَچاں نمیران بہ کنت گڑا تاں ھمے سما بیت کہ آ مات ءِ بَچ مدام سالونکے ءِ واب ءَ گِندگ ءَ اُوں پرچاکہ مردم ھما زندگ اِنت کہ آئی ءَ ھمک سھت ءُ دمان یات گیجی کنت.
گڑا ھما بچ زندگ ءُ نمیرانیں دپتراں وتی ناماں نبشتگ کنائینت، وتی رند پداں مدام لپرزان نہ کن اَنت بلکیں آیانی نوکینگ ءَ ھروھد ءَ وتی کرد ءِ واھند ءَ سکین دے اَنت.
مشکے ءِ بالاد بلوچستان ءِ ھما دمگاں گوں ھمگرنچ کنگ بیت کہ آئی ءَ جھد ءِ آجوئی ءَ ھمک روچ بَچے بکشاتگ، چُشیں روچے پِر نہ گوزینتگ کہ وتی مِچلیتگیں بالاد ءَ نہ ھوشین اِیت.
سبزواگیں مشکے ءِ بالاد مدام ھونریچی ءِ اندوماں گِپتگ جھدکارانی کِرد چہ ھما جاھاں ساڑاھگ بیت کہ آ روچ ءِ ٹِک ءَ ھمگرنچیں سنگتانی ھمراھی ءَ جھد ءِ توشگ بندی ءَ کن اَنت، مروچی مشکے ءُ بلوچستان ءِ بازیں ھَند ءُ دمگاں ترا جوانیں کردارانی کرد دست کپ اَنت.
وھدیکہ رھمت شھید بیتگ اَت ،من وتی دل ءَ ھمے جیڑیت کہ اما آبدہ ءَ یک مزنیں دردے ءِ جاوراں امبازیتگ پرچاکہ یک لوگے ءِ واھند ءُ سرکماش لوگے درست اِنت.
چِد ءُ پد مِھراج جان شھید بیت، من پد ءَ سما کُرت اما آبدہ پد ءَ یک ناوشیں جاورے ءَ امبازیتگ چَریشی ءَ پد پرھاد ءِ شھیدی ءِ ھال اَما آبدہ ءَ سر بیت گڑا آ پھری ءِ درشان ءَ کنت کہ منی لوگ واجہ ءَ بِگر تاں دو بَچ ءَ وتی ھون پہ بندگیں ماتی ءَ ریتکگ اَنت، پمن ءَ اے پھری ءُ پُرشانی ءِ بیتیں من چشیں لوگے ءِ تہ ءَ نیشتگ ءُ بَچ رودینتگ، مات آبدہ ءُ آئی دیمھونی ءِ کرداں دروت
دی بلوچستان پوسٹ: اے نبشتانک ءِ تہا درشان کُتگیں ھیال ءُ لیکہ نبشتہ کار ئے جِندئیگ اَنت، الّم نہ اِنت کہ دی بلوچستان پوسٹ رسانک نیٹورک ایشانی منّوک بہ بیت یا اگاں اے گل ءِ پالیسیانی درشانی اِنت۔
