ندْر پہ زِر پھازیں پِداھیگانی نام ءَ
زِرگْوات بلوچ
گوں دِرین ءِ رنگاں بیگھّے وشبوھاں آتار اِتہ
آجوئی ءِ سَوت باگ ءِ بُلبُلاں شینزار اِتہ
دلجماں تیاب ءَ نہ مَلّیت پہ درآمد شادھے
ھملّیں بچّاں زمین ءِ پہ مڑاہ شاکار اِتہ
راستی ءِ داتگ کُلوہ گیدی ءِ دمکاں مُجیں
مھلبیں ھُوناں ڈگار ءِ دامُن ءَ پینژار اِتہ
شپ تھار زاناں پہ بام ءِ لئیکواں الھان کنت
کِسّوے راجدپتر ءِ تاکاں یلاں پلگار اِتہ
نوں ترا باور بِہ بیت زِرگْواؔت کِسّہ گْواچنیں
رھبراں مندوستی ءِ جوریں دپار اوکار اِتہ
زِر پہازیں شھیدانی نام ءَ
سرورفرازؔ
سُتکہ ءُ مِریت دُژمِن گہگیری ءِ تیران اِنت
باتیل ءِ سرا راجی داوائے نمیران اِنت
ھر کس کہ فِدائیگ اِنت قُربان اِنت وتی ڈیھ ءِ
مئے سُہریں سلامانی سانجارو ءَ زِیران اِنت
سالونک ءَ میار جلّیں سنگر پہ وفا داشتگ
سمّی ءِ گُلیں بِچکند بانوری زھیران اِنت
چُک چُک ءَ وتی ھون ءِ وشبو ءَ بھار کِشتہ
کئے گُشتہ زمیں ماتیں سردارُک ءُ میران اِنت
پادا او فرازؔ پادا ھمراھاں مکن مہتل
جنگانی سفر انگت پہ منزل ءَ دیران اِنت
اے حمل انت کہ جنگا انت
شاعر: اعظم نور
توارانت تیرء, تپنگانی گوادرء- مرچی
اے حمل انت کہ جنگا انت پہ زرء۔ مرچی
نزاناں چون بنازیناں سرمچاراں وتی
اے گلزمینء_ نہ ترسوکیں نرمزاراں وتی
دوکس مڑیت گوں بدواہ لشکرء۔ مرچی
جہان استیں داں اے راجدپترء۔ یاتاں
اے ماتی بچ پہ راجء۔ تلاہء, سوگاتاں
سراں دینتیں پہ بیواریں مادرء۔ مرچی
اے گلزمینء۔ ابید ہچ نہ چارگایاں دلء۔
اے دژمنارا وتی پیش دارگایاں دلء۔
چو گرندء۔ کپت انت پدا آئیء_ سرء۔ مرچی
پہ حقء_ ھاترا ساہء, سران باہین انت
اے دژمنء۔ چہ وتی سرڈگارا تاچین انت
بلوچء_ نام کتہ نوک ہرگورء۔ مرچی
مجید شات بیت ریحانء_ نوک بیت نامے
پہ استاد اسلمء۔ اے پرمڑاہیں پیگامے
رسیت کبرا اوں تاہیر کمبرء۔ مرچی
دی بلوچستان پوسٹ: اے نبشتانک ءِ تہا درشان کُتگیں ھیال ءُ لیکہ نبشتہ کار ئے جِندئیگ اَنت، الّم نہ اِنت کہ دی بلوچستان پوسٹ رسانک نیٹورک ایشانی منّوک بہ بیت یا اگاں اے گل ءِ پالیسیانی درشانی اِنت۔
