زَرگُل ءِ زِند
نبشتہ کار: سخی ساوڑ بلوچ
پنچمی بَھر
دی بلوچستان پوسٹ
چارمی بھر
ھمروچ منی ماس منی ناکو ءِ لَٹانی دیمپان بیت، منی ماس ھرچی سوگِند وارت کہ من ھچ سرپد نہ اوں، اے دْرستیں تئی جَن ءِ دْروگیں ءُ پُھتام اَنت، من ءَ در پہ در کنگ لوٹ اِیت.منی ناکو گْوش اِیت مراد بی بی( منی ناکو ءِ جَن ءِ نام) چُشیں مردمے نہ اِنت، منی جَن اِنت من آئی ءَ شرّ زاناں ءُ من ءَ آئی ءِ گپّانی سر ءَ سَد درسد سِتک ءُ باور اِنت. تو منی براس ءِ مرگ ءَ پد یاری گِری بِنا کرتگ، تو چے گْوشتگ زاناں اِد ءَ گیرت مندیں بلوچ مُرتگ اَنت کہ ھرچی تئی دل لوٹ اِیت تو ھما وڑ کن ئے؟
منی ماس ھم منی ناکو ءِ گپّانی پسّہ ءَ دنت کہ زاناں بلوچ زالبولاناں وتی گیرت ءِ سُد ءُ سما نیست ءُ زاناں مرداں زالبولانی گیرت ءِ پھریزگ ءِ زمہ واری زُرتگ؟ مارا ھم وتی گیرت ءُ ازت ءُ کھول ءِ مردمانی پکر ءُ سما ھست ءُ مروچی تو وتی جَن گپّانی پُشت ءَ من ءَ ازاب کنگ ءَ ئے. گُڑا اے بیر کدی گار نہ بیت، یکروچے ھمے ازاب تئی ھم زھگ ءُ پدریچانی سر ءَ کا اَنت.
یکرندے پَد ءَ منی ناکو منی ماس ءِ لَٹ دیگ ءَ بنا کنت کہ تو یکدیم ءَ پہ وت یارے دارے داشتگ ءُ دومی دیم ءَ تو منی گوں اے وڑ ءَ گپ کن ئے .تو انچو وتی بستار ءَ دیم ءَ مہ گْوز، تو ھما دینو ءِ جنک ءِ بادشاھے ءِ جَنک نہ ئے.
یک روچے منی ناکو وتی جَن مراد بی بی ءَ گْوش اِیت. مراد بی بی اے کپ پکّا اِنت کہ منی نشار ءَ پہ وت یارے داشتگ ءُ تو پہ وتی چم دیستگ کہ منی نشار گوں یک مردے ءَ گون اِنت یا تو پہ گمان اے گپّاں کنگ ءَ ئے؟
اناں اناں نزرمھمد( منی ناکو ءِ نام ) من چوں تئی گْور ءَ دْروگ بنداں. من زاناں تئی گْور ءَ ساری ءَ باز دْروگ بستگ، من کہ چیزے سرپد مہ باں گُڑا چوں چُش گْوش آں ءُ من اے ھم نہ لوٹاں کہ تئی اے کھبگیں نشار ءِ وجہ ءَ تئی چمّ میتگ ءِ دْرستیں مردمانانی دیم ءَ جھل ءَ بہ بنت کہ نزر مھمد ءِ نشار ءَ پہ وت یارے داشتگ ءُ نزر مھمد ءَ ھچ توار نہ کرتگ یا اللہ مہ کنت باند ءَ روچ میتگ ءِ تہ ءَ تئی چم جھل ءَ بہ بنت. گُڑا من ءَ چوں شات بیت ءُ پد ءَ میتگ ءِ مردم گْوش اَنت کہ نزر مھمد ءِ چمّانی تہ ءَ بلوچیت ءِ آپ مان نیست، نزر مھمد بلوچے نہ اِنت، گُڑا تو وش ئے باند ءَ روچ مردمانی تہ ءَ تو بَنّام بِہ بَہ ئے.بَلے من ترا گپّے گْوش آں، باند ءَ روچ ءِ چہ رزوائی ءَ چہ گِھتر اِنت کہ تو وتی نشار ءَ بوڑ کُش ءِ زھر بہ دئے شرتِر اِنت ءُ پد ءَ مردم ھمے سرپد بنت کہ وتی مرد ءِ مَرگ ءِ اُوپار ئےِِ کرت نہ کرتگ مرتگ، تو چے گْوش ئے ھمے وڑ کنگ چون اِنت( مراد بی بی منی ناکو ءَ گیش راہ ءُ دَر پیش دار اِیت کہ بِل ئے کہ گِراناز ( منی ماس ءِ نام)در پہ در بہ بیت پرچاکہ کہ منی پِس ءِ زند ءَ منی ماس ءَ را منی ناکو ءَ سک اِزت داتگ ءُ سمبال اِتگ ءُ پد ءَ منی پِس ءُ ناکو ءَ گوں وت ءَ ساہ بھر اِش کرتگ ءُ مراد بی بی ھمے تْرس ءَ بوتگ کہ نوں شے مھمد( منی پِس ءِ نام) مرتگ گراناز ءُ زھگ منی مرد ءِ زر ءُ مالاں ور اَنت منی مرد وار ءُ نیزگار بیت)؟
اناں مراد بی بی اے وڑ ءَ شَر نہ اِنت من گْوش آں یکبرے منی جِند سرپد بہ بیت کہ باریں منی نشار ءِ یار کے اِنت ءُ چِد ءُ پد مردم وڑے چار اِیت.
ھمے وڑ ءَ وھد گْوزان بیت. گُڑا مراد بی بی ءَ وس واس بیت. من گراناز ءَ چوں چہ اے گِس ءَ دَر پہ دَر بہ کناں ، یکروچے مراد بی بی وتی براس ءِ زھگ ءَ را وتی شور ءَ کنت تو چُش کن شپ ءِ نیم ءَ بیا مئے گِس ءَ گِراناز ءِ کُڈوک ءِ دپ ءَ گوں ھلوت ءَ گِراناز ءِ نام ءَ بگر ءُ من ھمے وھد ءَ وتی مرد ءَ پاد کناں کہ تئی نشار ءِ یار اتک ءَ وھدے منی مرد کہ پاد کیت. تو بتچ چہ اِد ءَ پد ءَ ترا کار نیست، مراد بی بی ءِ براس ءِ زھگ ھم وتی تْرو ءِ سر ء تَل بیت.گُڑا مراد بی بی ءِ براس ءِ زھگ شپ ءِ نیم ءَ کیت منی ماس ءَ کُڈوک ءِ دپ ءَ منی ماس ءَ توار کنت گراناز او گراناز من اتکگ آں، وھدے منی ماس سما کنت کہ اے کے اِنت کہ من ءَ اے نیم شپ ءَ توار کنگ ءَ اِنت. منی ماس چہ کُڈوک ءَ دَر آیگ ءَ بیت ءُ مراد بی بی منی ناکو ءَ چہ واب ءَ پاد کنت، زوت کن کہ تئی نشار ءِ یار اتکگ. گُڑا منی ناکو بچک ءِ رَند ءَ کپ اِیت بَلے بچک روت ءُ گار بیت، نوں منی ناکو کیت کہ منی ماس ءَ را لَٹ دیگ ءَ بنا کنت کہ من ءَ ساری ءَ شک بوتگ، بَلے نوں من چم ء وت دیستگ کہ تئی کار اتکگ ءُ نوں ھچ نیمون مہ کن بُہ گْوش کہ تئی یار کے اِنت؟
منی ماس یکبرے پد ءَ پریات ءُ زاری کنت، ھدا ءُ پیرانی سوگِنداں وارت کہ من نہ زاناں کے بوتگ کہ منی کُڈوک ءِ دپ ءَ اتکگ من ءَ توار ئےِ کرتگ .بَلے اے ھُدا ءُ کُران کہ من ھچّ ءَ سرپد نہ اوں.یکبرے پَد ءَ منی ناکو منی ماس ءَ را توسین اِیت.
سھب ءَ مھلہ منی ناکو منی ماس ءَ را گْوش اِیت، وت ءَ تیار کن .من ترا تئی پِس ءُ براسانی ءَ برآں ءُ سر کناں، نوں گوں من چِد ءُ دیم اُوپار کنگ نہ بیت کہ من یک کھبگیں زالبولے ءَ را وتی گِس ءِ تہ ءَ جاگہ بہ دے آں ءُ من ءَ وتی ھُدا مرزی ئیں براس ءِ کبر شات نہ بیت کہ باند ءَ روچ تئی سِلکاری ءُ کھبگی ءِ پُشت ءَ آئی ءِکبر ءَ مردم ھراب بہ گْوش اَنت ءُ من وت ءَ میتگ ءِ تہ ءَ رسوا کرت نہ کناں ءُ چوں مہ بیت تئی سِلکاریانی وجہ ءَ منی بلوچیت ءُ منی پِس ءُ پیروکانی کبر بنّام بہ بنت ءُ من یک گیرت مندیں بلوچے آں.
روان اِنت
دی بلوچستان پوسٹ: اے نبشتانک ءِ تہا درشان کُتگیں ھیال ءُ لیکہ نبشتہ کار ئے جِندئیگ اَنت، الّم نہ اِنت کہ دی بلوچستان پوسٹ رسانک نیٹورک ایشانی منّوک بہ بیت یا اگاں اے گل ءِ پالیسیانی درشانی اِنت۔
