چیدگ ۔ ظہورفضل

چیدگ

ظہورفضل

دی بلوچستان پوسٹ

ھمل ءُ کمبر چہ تروزتک ءُ ناکوزتکی ءَ ابید سکیں نزیکین ءُ دوستیں سنگت بوتگاں چہ درکسانی ءَ ھمراز ھم گنگل ھم فکر ، ھمل ءُ کمبر مدام وتی پیروک ءِ ھمراھی ءَ گندگ بوتگاں اے دوئین بزان پیروک ءَ رودینتگ ءَ .

گڈا یک روچے ھمل گومن وتی درکسانی ءِ کسہے آورت کہ ،،، منا ءُ کمبر ءَ پیروک ءَ وانگ واستہ زلیل کتہ کہ ستم شمارا وانگی انت دین و دنیائی تعلیم ، پیروک ءِ واھگ بوتگ ما ڈاکٹر یہ عالم بزان ملا ، مولوی جوڈ ببئیں، گڈا پیروک ءَ اَلم کتگا کہ شما سھب ءَ اسکول ءَ بوان ءِ او بیگاہ ءَ مدرسہ ءَ ، من ءُ کمبر پیروک سرا سک زہر اتیں کہ اے گرماگی نیم روچ ، گرم ٹاک ءَ برویں مدرسہ ءَ او پدا سھب سرے پاد آھگ پووووو چو تپ ءَ توریت ،،، مَرگے اَت بلہ چے کنے مجبوری اَت

ھمک سُھب کہ پیروک ءَ فجر نماز ونت ءُ روچ ءَ وتی ٹِک دات ۔۔البج ءِ کُت ، بزگیں ماتاں مارا پہ زور پاد کت ءُ چم ششت ءُ چاہ ءُ روگنی نان ءِ دات ءُ روان دات دیم پہ اسکول ءَ ،،،، اسکول چے مئے لوگاں سک دور نہ اَت ما راھا نرونڈان داں سر بوتیں ۔
بلے من ءُ کمبر ءُ دگہ دو سے تروزتک و ناکوزتک درس ھمراہی شُتیں برے مڑاِتیں راھا برے وش اتیں ،،،،،،

ھمک روچ اسکول ءَ کہ چہ اتکیں سیاھیں اسکولی مَلیشی گُود در کتہ چمے ششت نہ ششت جلدی سبارگے کُت مُلا ءَ ظہر بانگ دات پیروک ءَ گُشت ،،،، یااللہ دیم پہ مدرسہ ءَ

پیروک وت ساری ءَ ما پُشتہ دیم پہ مسیت ءَ ما جُز دلبند سرا داشتگ تاں کہ ھق مدیاں پیروک ءَ گشت جُزاں دستہ کنے ھق دیان مدام دلبند سرے بدارے ، ما کہ مسیت ءَ شُتین سر بوتیں نماز کت ، پیروک واپس شت پہ لوگ ءَ ،،، ما دیم پہ مدرسہ ءَ پرچا کہ مدرسہ کمو چہ مَسیت ءَ گستہ اَت ، رِھلانی سرا جُز دیما کتہ ،لُڈ اِت لُڈ اِت داں عصر بانگ بوت مارا چھٹی دات ھافظ ءَ ۔

چھٹی کہ ما کت مئے ھافظ ءَ گُشت کہ عصر نماز ءَ کراس مَیست ءَ روئین ھمودا وانیں وھدیکہ مَسیت نمازی باز بنت گڈا مَسّیت آباد بیت ،،، پرچاکہ کراس مسیت ءَ نمازی کَم اتاں ھما چار پنچ بزگیں پیرین ھستہ پمیشا درسیں طالب ھافظ ءَ بُرتہ کراس مَسیت ءَ پہ نماز ءَ ،،،

مارا انچو زھر اَتک کہ یکے مارا پیروک ءَ زلیل کُتہ او یکے اے ھافظ دگہ بلاھ بَدے بُوت مئے گردن ءَ کپتہ اے کراس مَسیت انچو دُور اَت پدا ،، بلہ چے کنے مارا تُرسیت چہ ھافظ ءَ شتین گون نماز ءَ ،، برے برے ما اجازت گپت کہ واجہ مارا کار ھست لوگ ءَ پیروک ءَ گشتہ مرچی جلدی بیائے ،، برے برے ما لئکتے چیروکائی گڈا دومی روچ ءَ لٹ وارت ،،،

کِراس ءِ مسیت ءَ راھا ماکہ شُتیں گڈا مئے راہ سرا کبرستان ءِ ھستہ من مدام ھمے کبر چارتہ داں کوھنیں کبراں ، سِنگ ءِ شَکے مِک ایں بس ، نہ نامے نہ پجارے گڈا من نزانت کہ اے کئ کبراں بارین جنین ءَ مردین ءَ ؟ ھچ زانگ نبوتہ ،

منا یاتیں من دست ٹال کُت ءُ کمبر ءَ جُست کت ،، کمبر آ دراجیں کبر کئ انت ؟ ، منا گُشت ءِ کہ دستہ ٹال مکن کبرستان نیمگا ، دست ٹال کنئگ شَر نئے دستہ موچ کن

من دست مُچ کتہ جُست کت بلہ منا نگُشتے گون کہ اے پیلانی کبریں

پدا دگہ روچے ھم انچو من جُست کت ،، بلہ بھ نگشتے گون داں من بزانان اِش ،،،،،، ھچے نگشت منا روک روک ءَ چاریت ءِ گڈا ما رھادگ بیتیں دیم پہ مسیت ءَ ۔۔

گُڈا بازیں مُدّت ءُ وھدے گوست ما لَڈاتیں چہ آ ھلک ءَ دیم پہ کیچ ءَ اتکیں

وھدے کہ ما کیچ ءَ اتکین ھما اسکول ھما مدرسہ مئے گُٹ ءَ لوپ تاں ، گنتری ھمیش ءَ کہ گرماگ چھٹی اں ما سُھب ءُ بیگاہ مدرسہ ءَ ونت ، عمر مستر بوان داں کہ ما مزن بوت ءُ روست ءُ ورنا بوتیں اسکول ءَ چہ گوست ءُ سربوتیں کالج ءَ پہ وانگ ءَ او مدرسہ ءَ قرآن شریف نازرہ ونت ءُ یل دات ،

گڈا منا یات بی یک روچے من ءُ کَمبر موٹر سائیکل ءَ سوار دیم پہ کیچ ءِ بازار ءَ روگائین بلہ من مدامی ٹوھیں روڈ ءَ شتگاں دیم پہ بازار ءَ ،

اے روچی کمبر منا گشی کہ یک روڈ ءِ بازار تہی نیمگا روت مرچی ھمائی ءَ رویں ، من گشت کہ تو منا سوج دیاں کن ءُ من روان باں ، آھی منا سوج دیاں ءُ من جُنزاں داں ھمے راہ سرا یک کبرستان ءِ مئے دیما اتک کہ روڑ کش ءَ اَت ، منی چم کپتاں بلے پدا من گون وتی سائیکل چلائینگ ءَ دلگوش تان داں کمبر منی کوپگ پریتک ءُ منی گوش کرا گُشت ءِ ۔۔۔۔۔سُلو کن سُلو کن ،،،، من ھیران بوتہ چے

بوت کمبر ءَ ،،،، من سئیکل سُلو کت ءُ گُشت ،،ھاں چے بوت ترا ؟

کمبر ۔۔۔ آ کبر ءَ گندے مزنیں گُنبُدے بَستگ ءِ
من گشت ،،، ھو

کمبر ۔۔۔ زانے اے کبر کئی انت

من گُشت ،، انا ۔۔۔ کئی اِنت ؟

کمبر ۔۔ ھمل اے کبر شھید فدا احمد ءِ کبر اِنت ، شھید فدا زانے نہ ؟

من گُشت ،، ھو یار شھید فدا ءَ کئے نازانت تو بی

کمبر ،،، من مرچی پمیشا ترا گشت کہ اے راھا رویں کہ منا ترا اے بامردے کبر پیشدارگی اَت ۔۔۔۔۔

اے وھدا من سئیکل اُوشتارینتگ اَت ءُ گپ ءَ تیں او من ھم کبر نیمگ ءَ شر چارگ تاں ءُ شھید باروا جیڑگ ءَ اتاں کہ راجی جھدکارانی کرد واقعی آھاں زندگ کنت ،، داں منی زھن ءَ ھما وتی کراس مَسیت راھے کبرستان ءِ یات اتک کہ من جُست کتگا کمبر ءَ کہ آ کبر کئ اِنت اے کبر کئ اِنت ۔۔۔ بلہ بھ منا پَسہ ندات ۔۔۔ نو من زانت کہ چیا ۔۔۔ پرچا کہ کمبر وت نزانت کہ آ کئی ءُ چونین مردمانی کبر تاں بے نام ءُ بے نشان تاں ۔۔۔۔۔

مرچی کہ ڈارک اے مِکیں چیدگے دیست زانت ءِ کہ اے کردے واھند ءُ جھدکار ءِ بوتگ پمیشا بے منی جُستہ اے چیدگ ءِ نامے گپت کہ اے پلاں جھدکار بوتگ ، بےکِرد انسان مبات ،، راست ءِ کہ کِرد انسان ءَ نمیران کنت ءُ مدام آھی چیدگ مِک بیت و ھرکسی جاہ کاریت ۔۔۔