زَرگُل ءِ زند ۔ سخی ساوڑ بلوچ

زَرگُل ءِ زند

نبشتہ کار: سخی ساوڑ بلوچ

اولی بَھر

دی بلوچستان پوسٹ

دوھزار پانزدہ ءِ مولمان(مارچ) ءِ ماہ ءَ من کیچ ءَ سرکاری نادراہ جاہ ءِ جنرل وارڈ ءَ کار اَت آں. منی کار ءِ وھد سُھب ءِ نُھ ءِ ساھت تاں نیمروچ ءِ دو ءِ ساھت اَت. ھمے وڑ ءَ یک سُھبے ءَ من وتی کارجاہ ءَ سر بوت آں، کارجاہ ءِ اِسٹاپ روم پچ کرت، پرچاکہ من مدام کارجاہ ءَ وت ءَ را پہ وھد ءُ ساھت سر کرتگ کہ من گیش ءَ چہ گیش ڈاکٹری دربہ برآں پمیشکا من ھر وھد ءَ مھلہ نادراہ جاہ ءَ شُت ءُ اتک آں۔ پمیشکا منی مستر ءَ بزاں بوس ءَ من ءَ اِسٹاپ روم ءِ کلیت داتگ اِت اَنت کہ تو مھلہ وتی کارجاہ ءَ کائے گُڑا اِسٹاپ روم ءَ پچ کن ءُ درستیں نادراھانی بی پی( بلڈ پریشر) ءَ بچار ءُ پد ءَ ما نُھ ءُ نیم ءَ یا دہ ءِ ساھت ءَ کا اِیں. من سک گَل اَت آں کہ من ءَ منی کارمستر ءَ بلائیں زمہ واری یے داتگ من سھب ءَ مھلہ کایاں اِسٹاپ روم ءَ پچ کناں ءُ پد ءَ مزنیں گپ ایش اِنت کہ نادراھانی بی پیانی چارگ ءُ سِکگ ءِ گیش موہ رس اِیت ءُ من وتی کار ءَچہ سک گَل اَت آں.

من مدامی زیارت ءِ سر ءَ تاں نادراہ جاہ ءَ پادانی ءَ اتک آں پرچاکہ من ءَ دگہ اُولاکے نیستگ اَت ءُ بازار ءِ نیمگ ءَ دگہ سیاد ءُ وارسے نیستگ اَت کہ من ھمد ءَ نزیک ءُ گْوراں بدار آں ءُ کیچ ءِ اے لیوار ءَ وت ءَ بہ رکین آں. ھیر من مدام سُھب ءَ مھلہ چہ گِس ءَ درکپت آں نیم ساھتے یا چِل دمانے ءِ دوری ءَ نادراہ جاہ ءَ اَت.

من اِسٹاپ روم پچ کُرت ءُ نادراھانی درمانانی پاھل چارگ ءَ لگ اِت آں کہ باریں زی بیگاہ ءَ یا شَپ ءَ دگہ نوکیں نادراھے اتکگ کہ اِنّاں.

من چار اِت تاں نادراھانی پاھلاں چہ دو پاھل گیش اِنت من ھمے پاھل چاران کرتاں باریں ھمے نوکیں نادراہ کَے کَے اَنت ءُ ساری ءِ نادراھاں چہ کسّے موکل دَیگ بوتگ کہ اِنّاں۔ من چار اِت یک نادراھے موکل دَیگ بوتگ ءُ دگہ دو نوکیں نادراہ اتکگ یک زالبولے ءُ یک مردینے ءُ مردین نادراہ ءِ نام لال مھمد اَت ءُ زالبول نام زَر گل اَت.

من میز ءُ کُرشیاناں شَرّ کرت ءُ درستیں نادراھانی پاھل ءُ بی پی آپریٹر زُرت دیم پہ نادراھانی بی پی ءِ چارگ ءَ ءُ اے وھد ءَ جنرل وارڈ ءَ سَے زالبول ءُ دو مردین نادراہ داکل اَت ،من ایدگہ نادراھانی بی پی چار اِت آں ءُ پنچومی کمرہ ءَ شُتاں کہ نادراہ ءِ بی پی ءَ چاراں. وھدے کہ من کمرہ ءِ دَر ءَ را دِکّہ دات ءُ ٹُک اِت تاں تَہ ءِ نیمگ ءَ ھچ چِڑاک ءُ گوھاد نیستگ اَت۔ من چار اِت کس دَر ءِ پچ کنگ ءَ نہ اِنت ،گُڑا من دَر ءَ را دِکّہ دات ءُ کمرہ ءِ تہ ءَ پُترتاں، تاں دگہ کَس نیست ءُ یک نادراھے تَھت ءِ سر ءَ وپتگ ءُ چادر ءِ پِر دَیوک اِنت ءُ چوں کسانیں زھگے ءِ کَد ءَ گِندگ بُوگ ءَ اِنت، من توار جَت کہ تئی ایدگہ مردم کجا اَنت؟( پرچاکہ ایدگہ نادراھانی ھمراھی ءَ اَلّم کھول ءِ مردم گون بنت بَلے اے نادراہ ءِ مردم گِندگ بُوگ ءَ نہ اِت اَنت)تاں کمو وتی جاہ سُر اِت ءُ من ھیران اَت آں کہ باریں چونیں گونڈویے کہ ایشی مردم گِندگ بُوگ ءَ نہ اَنت ءُ من اے ھم جیڑگ ءِ تہ ءَ شُت آں بوت کنت ھمے زھگ ءِ ماس یا ایدگہ ھمراھے کینٹین ءَ پہ چاھے گِرگ ءُ ورگ ءَ ءُ پہ نادراہ ءِ واستا چیزے گیت ءُ کار اِیت کہ نادراہ ءِ پد ءَ درماناں دَیگی اَنت.

من پد ءَ توار جَت کہ پاد ءَ من تئی بی پی ءَ چاراں ،گُڑا وتی چادر ءِ دور کرت ءُ گُشت ئےِ ڈاکٹر تو ئے.

جی ھو من آں

وھدے کہ نادراہ ءَ وتی چادر دورت کرت من ھبکّا ءُ ھیران بوت آں ءُ منی چمّانی ارس یل بوتاں

روان اِنت