آئی ءِ نام اَت بزنجو
نبشتہ کار : زاہدہ حنا
رجانک : شھید رحمان عارف
دی بلوچستان پوسٹ
ھما چراگ کہ لوگاں روک اَنت مراَنت کُشگ بنت ، بلے گوں انساناں ، گوں زبھریں ءُ زلم ءِ آماچیں مھلوک ءَ اِشک ءِ سُہریں چراگ لوگ ءِ کنڈے ءَ اِناّں سینگانی تہ ءَ روک بیت ءُ کُشگ ءَ نمرایت ۔ اے چراگ چہ یک سینگے ءَ دومی ءُ سیمی سینگ ءَ چراگ روک بیت ایشی ءِ گرمائش ، ایشی ءِ رُژن باریں چُنت سینگاں رُژن بکشان بیت ۔ ھما سینگاں کہ اے چراگ روک اِنت آ اگاں ساہ ءِ کشّگ ءَ شموشکار بہ بنت ءُ گون ھاکاں ھوار بہ بنت گڑا اے چراگ ھاکانی چیر ءَ ہم روک بیت ءُ رُژن شنگین اِیت ۔
مروچاں ھرگور ءَ یک شورئے رُستگ کہ یک استالے سِستگ ، یک چراگے مُرتگ من گشاں ، ساپ ءُ پلگاریں شیشگ ءِ پُشت ءَ دار ءِ تابوت ءَ بچار اِت ، بلوچستان ءِ آ چراگ گوں ہما شان ءَ بلوک اِنت ۔ آئی ءِ روشن کتگیں چراگ آئی ءِ چپ ءُ چاگرد ءَ اَنت ۔
گوں ما مُشکل ایش اِنت کہ مئے زھن ءُ پگر ءَ چہ انگریز ءَ ردوم زُرتگ ، آئی ءَ مارا گُشتگ کہ سپاھیگ ایوک ھما اِنت کہ آئی ءَ وردی گورا بہ بیت ، وتی اپسرانی دیم ءَ مدام دار ءَ دار بہ بیت ءُ سلامی دنت ءُ چہ ھکم سرتابی ءِ بابت ءَ آ ھیال ھم کت مکنت ۔
ھرکس ءَ گوں انگریز ءَ یا گوں کجام ہم پلوک ءُ زالمیں زوراکانی جنگ کنوکانی دپتر ونتگ ، آیانی گور ءَ آ ھم سپاھیگ اَنت کہ وردی اِش گورا نہ اِنت ، سِلاہ اِش گون نہ اِنت ءُ آیاں پلوک ، جاگیردار ءُ بنیاد پرستانی زلم ءُ زوراکی ءُ نابرابری ءِ ھلاپ ءَ تاں زند ءِ گُڈی ساھتاں جنگ داتگ ءُ اے جنگ ءِ مُز ءَ پگار ءَ بّل ، پرایاں روزگار ءِ در ہم بند کنگ بہ بنت بلے پد ءَ ھم آ پد نہ کنزاَنت ءُ سلاھاں دور نَدی اَنت ۔
مئے کِّر ءَ چُشیں سرمچار نوں باز کم پشت کپتگ اَنت ءُ ہرچی کہ اَست اَنت آ ہم آہستہ آہستہ اچ ما جتا بُوان اَنت ، مرچی ھما سرمچار ءِ مرگ ءِ سر ءَ واہ ءُ زار اِنت کہ آ دار ءِ تابوت ءَ واب اِنت ، آئی مودانی سر ءَ دھر ءَ وتی برپ بدینتگ اَنت ءُ آئی ءِ دیم ءَ مھر ءُ وپا ءِ کول ءِ موکگ ءِ تاھیر اِنت ، آئی چم بنداَنت ءُ واب گندگ اِنت پہ زبھریں مھلوک ءَ جوانیں ءُ آسراتیں روچانی واب پہ سِنگ ءُ ڈلیں راھاں پادشپاد روکاں کوش ءُ سواس ءِ واب ، کوھَنگ ءِ بریجوکیں گرمیں نیمروچاں پہ سر دَرایاں سارتیں ساھگ ءِ واب ، پہ نادراہ ءُ بزگاں وشھالی ءُ پہ ناواندھاں وانگ ءُ زانگ ءِ واب ، آ یک سرمچارے اَت ، پہ سرمچاری وتی زندے گوازینت ءَ گوں ھمے شان وپت ، پرائی مرگ ہم پہ چون زوراکی اتک آئی ءِ پگر ءُ سّسہ گوں نوآبادیاتی ءُ سامراجی زِند وڑ ءِ کینسر ءَ تمامیں اُمر ءَ جنگ اَت ءُ رکستی وھد ءَ آئی ءِ بدن گون جگر ءِ کینسر ءَ جنگ ءَ اَت ۔
آئی ءَ چہ مروچیگ ءَ نیم کرن پیش یک اَھد ءُ اکرارے کتگ اَت ، مھلوک ءِ ھکانی پچگرگ ءِ جمھوریت ءِ ھاکمی ءُ پاک ءُ پلگاریں چاگردے ءِ موکگ ءِ اَھد ءُ داں زند ءِ گُڈی ساھتاں اے اَھد ءِ سر ءَ گون مردی توکل ءَ اوشتوک اَت ، آ برصغیر ءِ ھما سیاسی سروکاں یکے اَت کہ آیاں چہ بندات ءَ بگر داں آسر ءَ چہ وتی تچکیں راہ سر نہ گردینتگ اَت ، آ نہ انگریز ءَ بھا زُرت کُت اَنت نیکہ انگریز ءِ پدریچاں ، آئی وتی رھبند ءُ اصولانی ھچبر سودا نکت ۔
آ سیکولریں پگرے ءِ واھند اَت آئی ءِ ایمان اَت کہ ابید سیکولرازم ءَ ھچ جمہوریت ھچبر وت ءَ داشت نہ کنت ، آ زالم ءُ زوراکانی دژمن اَت ءُ آئی ءَ ہرگام ءَ زالمانی دیم پہ دیمی کُت ، آئی ءِ زند ءِ مزنیں بھرے بندی جاہ ءُ زندانی ھرجان بوت ، آئی ءِ سجوئیں زند ھکّانی گرگ ءِ جہد ءَ گوستگ اَت۔
آ برصغیر ءِ ھما رُژنا پگر ءُ چہ کست ءُ کینگ ءَ پاکیں سروکاں یکے اَت کہ آیانی لوگ ءُ دلانی دروازگ پہ ھرچ ہما مردم ءَ پچ اِت اَنت کہ آئی ءَ گون لگتمالاں ءُ زیردستاں سنگتی کُت ، توری آئی ءِ سیادی گون کجام ہم ھند ءُ دمگ ءَ بہ بیت ، کجام دین یا کجام زبان ءَ بہ بیت آئی ھیال اَت کہ دنیا ءِ مستر ءَ چہ مستریں سیاسی جیڑہ گون گپ ءُ تران گیش ءُ گیوار بوت کن اَنت ، آئی ءَ پاکستان ءِ تاریخ ءِ باز نازورکیں جیڑہ گپ ءُ ترانانی دیوانانی تہ ءَ گون باز جوانی ءَ گیشینتگ اَنت ، آئی ءِ ایمان اَت کہ اگاں پاکستان ءِ وفاقی کالب ءِ تہ ءَ پاکستان ءِ وفاقی بھرانی (یونٹانی ) بستار ءَ ادا آبادیں راجانی ھکّ منّگ بہ بنت گڑا پاکستان ءَ کس زیان دات کت نکنت ، آئی ءَ آمریت ءِ وھد ءَ یک رندے گُشتگ اَت ، من پاکستان ءِ تہ ءَ بیگ ءُ راجانی سیاسی ، روزگاری ءُ گزرانی وت واجھی لوٹاں ءُ ھمے ھاتر ءَ جنگ ءَ یاں ، بلے وھدے من دیست کہ اِدا ھاکماں اے شور کتگ کہ آ مہلوک ءَ ھمے وڑا گلام دار اَنت ، ءُ مئے مردماں اے ماراِت کہ ھاکم آیاں گلام ءَ ابید دگہ ھچ بستار ءَ نہ من اَنت ، گڈا من گُڈی جنگ ءَ وتی مردمانی ھمراہ ءَ گون باں ۔
ھاکمی ءِ دوداں نابلدیں پگار واریں گلام ءُ نوکر شاھی ءَ مہلوک ءِ دولت ءِ لٹ ءُ پُل ءَ بس نہ کرتگ بلکیں روبرکتی سامراج ءُ زردارانی دَلاّری ءَ مئے ملک اِش وڑ وڑیں جنگی اھد نامگانی تہ ءَ مانگیشینتگ ءُ ایشی ءِ آزاتی ءُ وت واجہی ءَ را بے مانا کتگ ءُ اشتگ اِش ، پاکستان ءِ بستار ماں دری دنیا ءَ یک آزات ءُ وت واجہیں ملکے ءَ چہ کپتگ ءَ سامراج ءِ کاسگ چٹ جوڑ بوتگ ءُ پاکستان زند ءُ زاھری ءَ مگربی سامراج ءِ نوآبادیت ءِ دروشم ءَ بدل بوتگ۔
اے مرد وھدے زندے گڈی ساھتاں دمانے ہوش ءَ اتک گڑا آئی ءَ گُشگ بوت کہ چہ حکومت ءِ نیمگ ءَ تئی میّت ءَ گون بالی گراب ءُ ھیلی کاپٹر ءَ برگ ءِ سَلا جنگ بوتگ ، اے ھبر ءِ اشکنگ گون آئی ءَ گڑی ساھاں اے پیشکش رد کُت ءُ گشت ،،
منی میّت ءَ گوات ءِ کوپگ ءَ مدیت ، منی تمامیں زند پادشپاد ءُ سردریں ہما مردمانی ھاترہ گوستگ منی میّت ہم ھمے راہاں چہ بگوازیت کہ ایشانی سر ءَ منی مردم گوزاَنت ، ھما سڑک کہ پُرشتگ اَنت ، کنڈ ءُ کلونڈاَنت اے منی وتن ءِ سر ءَ زالمیں ھاکمانی نا انساپی ءِ جتگیں ٹپ اَنت ، وھدے ایشانی سر ءَ بیمار سِٹ ءُ کپاں ںسگّ اَنت ءُ گوزاَنت ، چہ درد نیم مرگیں جنین آدم وھدے اے سڑکاں گوست کن اَنت ، گڑا منی بےجانیں لاش ءَ چہ اے سپر ءِ سکیاں چے بوت کنت ؟
منی گُڈی سپر بزگانی میان ءَ اشانی ھیدانی وشیں بو ، ایشانی مھر ءُ بےتاھیریانی میان ءَ بہ گواز اِیت من ءَ پرچی چہ ایشاں زبھر کن اِت۔
آ راج ءُ مُچی ھچبر پروش وارت نکن اَنت کہ آ ، آئین ، جمہوریت ءُ انسانی ھکانی واستہ جنگ کنوک ءُ جمہوریت دژمنانی میان ءَ پرک ءُ گستائی ءَ زان اَنت ، زوراک ءُ گون زوراکاں جنگ کنوکانی جنازہ ءِ پرک ءُ پیر ءَ زان اَنت ، مئے مہلوک اے پرک ءُ پیر ءَ زان اَنت پمیشکا آئی ءِ جنازہ مہلوک ءِ کوپگان ءُ مہلوک ءِ آہ ءُ پریاتاں گون چست بوت ، آ ھچ ملک ءِ وزیر سفیر ءُ صدر نہ اَت ، آئی ءِ بچ ءُ زامات مزنیں اپسر ءُ اُگدہ دار نہ اَنت آئی جنازہ ءِ جلوس ءَ بھر زورگ ءِ واستہ ماں روتاکاں لکھانی کلدار ءِ جار چاپ نہ بوت اَنت ، دسبندی کنگ نہ بوت ، آ مہلوک ءِ چمانی روک ءُ دلانی چراگ اَت ،پمیشکا ھزارانی لکھانی مردم ارس گواران ءَ ھاک پہ سر اتک اَنت ءُ آیانی زبھریں ءُ مھربانیں دستاں نال سنگین زمین ءِ دلبندءَ اے سُہریں چراگ گون مزنیں اّزت ءُ شرپ ایر کُت کہ ایشی ءِ نام اَت میر غوث بخش بزنجو،،،
ماھتاک بلوچی کوئٹہ
ماہ ستمبر 1989
دی بلوچستان پوسٹ: اے نبشتانک ءِ تہا درشان کُتگیں ھیال ءُ لیکہ نبشتہ کار ئے جِندئیگ اَنت، الّم نہ اِنت کہ دی بلوچستان پوسٹ رسانک نیٹورک ایشانی منّوک بہ بیت یا اگاں اے گل ءِ پالیسیانی درشانی اِنت۔
