بَرپیں شال ءُ انگّریں گْواچن
زِرگْوات بلوچ
دی بلوچستان پوسٹ
بَرپیں شال ءَ دْرد ءِ ھمک تْرمپ کہ گُلزمین ءِ دِلبند ءَ کپتگ بیگْواھیں کہولانی زھیر ءُ تھتالانی مَنجل ءَ گیش لھڑ وارتگ ءُ چوش کُتگ، بَلے بے زُبانیں واجھانی زُبان ءِ تِرک انگت نہ بُتکگ اَنت۔
بِہ گُش اے اُمیتانی بے ساھگ وتی پِریاتاں کُجام چانٹ ءِ دْپ ءَ بِہ بَر اَنت کہ گْواچن ءُ دلجمّیں پَسّوئے بِہ رَس اِیت ءُ اَنگّریں ودارانی آس دْمے سارت بِہ بیت، نَہ گِنداں……..
چیاکہ اِد ءَ ھما ھبر اَرزش کَرز اِیت واجہ ءِ رَزا بِہ بیت، اگاں نہ دگہ ھرکس وتی مھلباں بِہ شِنگینیت تاھاپیں کانیگ آپ نَہ بیت.
پمشکا اے ھبر سد در سد راست اِنت کہ گُلامیں راج ءِ نام گیپتیں ءُ متاہ پَرستیں رھشونانی زُبان وتی، بلے ھبر وتی نہ اَنت. چرایشاں اُمیت دارگ راستی یے کہ وتی جِندئے رِیپینگ ءَ اَبید دگہ ھچ نہ اِنت.
اَو اے ھَمّل ءُ کار کہ بِندات اِنت جْوانیں گامگیج ئے داں مْیان اُستمانی تَک ءُ پھناتاں گاروٹی اِیں کہول ءِ کُلوھے بِہ شِنگ اِیت ،بلے چہ ھُون واریں رستر ءَ اُمیت دارگ منزلے نَہ بُریت. پمشکا من اے ھبر ءَ گوں راستی ءَ گْوش آں کہ مئے کُل زیمیں دردانی درمان آجوئی اِنت. اگاں بلوچ پہ آجوئی ءِ ھاتر ءَ گوں نوکیں گامگیج ءُ ھمپتّی ءَ دیم ءَ دَر مہ کپ اِیت گُڑا اے زُلمانی آس کدی دمتوس نَہ بیت، بلکیں گیش ودّیت ءُ سرجمیں راج ھمے آس ءِ دْپار بیت.
پمشکا مارا مرچی چار ءُ بیچار، ھیال ءُ دلگوش گْور کنگی اِنت داں باندات ءِ ھَمُک جاورانی دیمپانی ءَ جاڑیگ بِہ بَہ اِیں ءُ شھیدانی اے کاروان پہ جُنزگ ءَ مھتل مہ بیت.
مرچیگیں جاورانی رِد ءَ اگاں ما گوں ھورت گِندی ءَ بچاریں گُڑا روچ پہ روچ، پہ بلوچ راج ءَ سکّیانی لڑ دْراج بوھان اِنت بلے ما انگت وتی بے مُرادیں کُڈک ءِ سمبھینگ ءَ گیش ءِ وت نہ اِیں.
اگاں ما مرچی ھوش ءُ گوش نہ کُت گُڑا پد ءَ اے ھبر پہ بلوچ راج ءَ چُوشیں اَرزش ئے نہ دار اِیت، بلکیں گُلامی گیش مُھکم بیت ءُ آجوئی وابے مان اِیت. گھتر ھمیش اِنت کہ مرچیگیں جاورھالانی رِد ءَ ما گوں یکمُشتی ءُ مُھکمیں شؤر ءُ سَلاھاں دیم ءَ دَر بِہ کپ اِیں داں سامراجیں چین گوں بے مُزّیں پاکستان ءَ بے سوب بِہ بیت ءُ دُگنیا ءَ اے کُلوہ بِہ شِنگ اِیت کہ اَبید ءِ بلوچ ءِ لوٹ ءُ رَزا ءَ بلوچ گُلزمین ءِ سر ءَ ھِچ وڑیں زَردار ءُ تاکت مَند گوں ناشریں پاکستان ءَ وتی لوٹ ءُ گزر، واھش ءُ اَرماناں پیلہ کُت نَہ کنت.
اے دَرگت ءَ مستریں سرچمّگ بلوچ راجی جُنز ءِ وتی تاکت اِنت کہ دُگنیا ءَ مجبور کنت آ پہ بلوچ ءِ گپّانی گوشدارگ ءَ ساڑی بِہ بیت. اگاں نہ ما پہ دگہ کسّے ءِ اُوست ءُ اُمیت ءَ وتی تاموریں شپ ءَ بامسار ءِ پَلّوا گِندگ لوٹ اِیں گُڑا من اے گپّ ءَ پہ سِتک گُش آں کہ اے لُنجمیں شپ کدی بامسار نہ بیت.
اَو اے ھبر ءَ ھرکس مَنّیت کہ دُگنیا ءِ ھرچی کہ راجی ءُ آجوئی ءِ جُنز بوتگاں آھاناں دومی اِستانانی کُمک ھاسل بوتگ کہ آھاں وتی منزل بُر اِتگ،بلے پہ اے کُمک ءِ ھاسل کنگ ءَ مستریں کرد ھما راجانی وتی جُھد ءُ تِپاکی بوتگ کہ آھاں دُگنیا ءُ دری تاکتاناں مجبور کُتگ کہ پہ آھانی کُمک ءَ ساجو بیتگ اَنت.
ھمے پئیم پہ بلوچ ءَ ھم اے ھَژدری اِنت کہ اول وتی تاکت ءَ توان ءُ مُھکم بِہ کنت، پد ءَ اے ھبر وت اَرزِش دار اِیت پہ دُگنیا ءُ مْیاں اُستمانی تاکتاں کہ آ تی کُمک ءَ وتی گاماں دیم ءَ شھار بِہ دنت.
بیا اِت مرچی چہ مَندوستی ءَ در راجدوستی ءِ منّانک ءَ پیش کن اِیں داں مئے راج ءِ راجی آکبت گُلامی ءِ پنجگاں آجو بِہ بیت ءُ آزاتی ءِ میزریں گُلباگ ءَ شاتکام بِہ بیت.
چو مہ بیت ما وھد ءِ اِنتزار ءَ بِہ نِندیں ءُ وت ءَ شیرکنیں ودارانی اُمیت ءَ تسلہ بِہ دَئیں کہ وھد وت پیسلہ کنت ڈُکّال ایرھت بیت ءُ بھارگاہ کئیت،گوں جوپاگ ءُ ھامین ءِ شھدیں لزتّاں شادِھانی کوھسراں کَلات بَندیں گُڑا اے ھبر ءَ پہ گْواچنی کس داشت نہ کنت کہ ما پہ اَبد چہ دُگنیا ءِ مُلبت ءَ بیگْواہ بَہ اِیں.
اَو! اَلّم ءَ ڈُکّال ایرھت بیت ءُ بھارگاہ کئیت بلے جمبرے بِہ گْوار اِیت؟
وھدے مئے دل پہ آجوئی ءِ بھاراں زَرّیت گُڑا مارا ھِید ریچگ ءُ جَپّاہ کشگی اِنت، چیاکہ دُگنیا ءِ اَندر ءَ ھچ چوشیں کارئے نگاھاں گِندگ نہ بیت کہ بیدے جُھد ءُ کوشست ءَ کسّے ءَ مُز دز کپتگ. پمشکا مارا شمارا سرجمیں بلوچ راج ءَ را پہ وتی زیبائیں آکبت ءَ وت سُرگ لوٹ اِیت. مرچی پاکستان گوں چین ءِ ھمبرائی ءَ پمّے گاروٹی ءَ لانک بستگ ءُ کتار اِنت گُڑا مارا ھم چم چارگی نہ اِنت کہ واجہ چنچو تاکتمند اِنت، بلکیں مارا ھم دُژمن ءِ بگیر ءَ اے پیشدارگی اِنت کہ پہ ڈیھ ءُ راجی ھستانک ءِ ھاتر ءَ مُرت کن اِیں بلے سر جَھل نہ بَہ اِیں. اگاں من ءُ منی راج وتی گُلزمین ءِ سر ءَ مہ مانیں بلے اے ھبر الّم ءَ مان اِیت کہ پہ وتی راجی ھستمانی ءَ بلوچ ءَ مرگ کبول کُتگ گُلامی ءُ ایردستی نہ منّ اِتگ.
بَہ کَول ءِ شاھر :
بیا مجن اے ساھتاں نازینک زُلپ ءُ مھپر ءِ
بیا کہ واھُنداں درآمد تی ڈیھ ءُ ماتیں بُندر ءِ
دی بلوچستان پوسٹ: اے نبشتانک ءِ تہا درشان کُتگیں ھیال ءُ لیکہ نبشتہ کار ئے جِندئیگ اَنت، الّم نہ اِنت کہ دی بلوچستان پوسٹ رسانک نیٹورک ایشانی منّوک بہ بیت یا اگاں اے گل ءِ پالیسیانی درشانی اِنت۔
