بابا ڈاکٹر منان
ماھکان بلوچ
دی بلوچستان پوسٹ
ھر نیمگ ءَ گیڑویں کَوش تْرند، تْرند ءَ کشّگ ءَ اَت، سُھب چوگیمُرتگیں پُلّ ءَ اَبیتکی ءِ چَنکاں بیگْواہ اَت. منی دِل ءَ اَجبیں ھیالے ءَ سر چِست کُتگ اَت ءُ ھمے گُمان بوت کہ نزاناں اے سُھب ءِ اَبیتکی مارا کُجام نَہ وشیں اِھوال ءُ پیام ءَ سر کنت، شالا چُش مَہ بات.
چیاکہ اِد ءَ چُشیں سُھب ءُ بیگاہ نیست اَت کہ ترا اے اِھوال مَہ رَس اِیت کسّے ءِ تاسُپ ءُ چَمروکیں بَچّ، پُلّ رنگیں بْرات ءِ ژانگولیں جون دَست کپتگ، کسّے ءِ کماش ءُ لوگواجہ، سیاد ءُ وارس چِست کنگ ءُ آوار جنئگ بیتگ اَنت، کسّے ءِ کُڈک ءُ گِدان ماندارگ بیتگ اَنت. بلکیں توامیں بلوچستان اے رنگیں نہ وش ءُ نہ گیگیں جاور ءُ ھالانی اَمبار جوڑ بوتگ اَت.
پمشکا منی ھیالاں پَہ بابا ءَ اے دابیں ھیال نیاتک کہ چو زُوت ءُ اِشتاپ مارا یَلہ دَنت ءُ پمّے راہ دَربَری ءَ وتی یات ءُ گیر، پِکر ءُ لیکّہ ءِ دَرونت ءَ پَہ دَربَرگ ءُ دیم ءِ جُنزگ ءَ پَشت گیج اِیت.
بَلے بے تاھیری ءَ سرجمیں بالاد اَمبازاں زُرتگ اَت، منی چم وھدے بے دُونیں بان ءَ کپت اَنت چاراں دَروازگ ءُ تاکچہ پَہ جُستے ءَ مَھتل اَنت، میتگ ءِ ھَمُک دْمک ءُ دَر چو درآمد ءَ بیوانکی ءِ ھَساراں بَندیگ…..بَس ھَر دیم ءَ اَبیتکی ءُ بے گتیں مُلوری ءِ شار تاپ ءَ اِنت .من ھرچی وت ءَ گیگ ءُ گْوم کنگ ءِ جُھد کُت بَلے تاھیر چہ منی زِرد ءِ کَلگ ءَ دَر کپتگ اَت. من ءَ سماء نَہ اَت کہ اے بے تاھیری ءِ کھرمان ءُ لِوار سوچیں درد ءُ اَندوھ بابا ءِ زھیرانی گْرانیں بار ءَ مئے نِزوریں کوپگاں لَڈّیت.
ھمے وڑا سُھب پَہ بیگاہ ءِ نیمگ ءَ ٹِکّان اَت کہ ناگھاں اے ھال میتگ ءَ شِنگ اِت بلوچ ءِ راجی پاٹی بلوچ نیشنل موومنٹ ءِ مزن کارگُشاد واجہ ڈاکٹر منان گوں سنگتاں پاکستان ءِ دْرندگیں لشکر ءَ شھید کُرتگ.
وھدے اے ھبر منی گُوشاں کپت گُش ئے اے جھان پمن تامور ءُ میتگ چو گُنگیں کبرستان ءَ……. من چو بُتیں سریچک ءَ زَپت ءُ کُچلّیں یاتانی ساھگ ءَ مْیلانک اِتاں، ھَمُک دیم ءَ منی نگاھاں گیرانی لَگْوشتگیں ھکس آں چو کارچ ءَ زُبان کشّ اِتگ اَت…. آزمان بچیلے ءَ ماں سر ءِ نَپت ءَ نیزگ، زمین چَہ پادانی چیر ءَ دَر کپتگ اَت ءُ اَرواہ چہ باتِن ءَ سَپر کنان اَت.
اے ساھت ءَ پَہ تھترین ءِ ھُدا بُند ءَ ھزاراں ھیال وت ءَ مَٹّان اَت کہ من نزانت، من آزمان ءِ لَد ءَ گاراں یا زمین ءِ کَلّریں گیابان ءَ ……..
ھمے مْیان ءَ من گوں وت ءَ گیروش اِتاں کہ مات ءَ گْوانک جَت ماھو، بے بَلاہ ترا ھَیر اِنت گُش ئے اے دُگنیا ءَ نَہ ئے، چون اِنت ترا؟
من پہ پَچامّیں دِلے مات ءِ پَسّو دات کہ ماتی من ءَ ھَیر اِنت بَلے دِگہ ھَبرے کہ سرجمیں بلوچستان پرسیگ ءُ ھر بلوچ ءِ دِل ءَ آس مانداران اِنت. گوں اے پَسّو ءَ مات ھم بیچارگ ھَبکّہ ءُ ھیرانگی ءِ جنگل ءَ ویل بوت ءُ پْرس اِتے ماھو زانہ ھبر چی اِنت؟
من گُشت ماتی! دُژمن ءَ وتی چم ءُ دیم سْیاہ کُتگ اَنت ، بابا ڈاکٹر منان گوں سنگتاں شھید کُتگ. تو مُدام گُشت واجہ ڈاکٹر منان ءِ دیوان ءَ ھرکس بِہ نِند اِیت آ پَہ گپّانی گوشدارگ ءَ سیر نَہ کنت……
چاراں مات ءِ چم اَرسیگ بوتاں ءُ ھمے گُشتے ماھو ،واجہ گوں سنگتاں زِندگ اِنت. راستے واجہ ءِ بے وھدیں روگ پَہ بلوچ راج ءَ درد نَہ سَگّیں تاوانے بَلے شھید پَہ اَبد نمیران اَنت. آھانی پِکر کہ مئے ھمراہ اِنت من کدی نَہ گُش آں آ چما گِسر کپتگ اَنت، بلکیں آ مَدام مئے ھمسپر ءُ ھمراہ اَنت دیم پَہ مُرادانی ھُونکّیں مَنزل ءَ.
پَرے ھبر ءَ کُھت مَہ بو! درد اَلّم ءَ بیت بَلے راھے اَنچیں کہ بے مََٹّیں سرانی نْدر ءُ کُربان بُوّگ ءِ لوٹ ءَ کنت. اگاں ما پَہ وتی راج ءُ کَوم ءِ ھاترا اے دابیں لوٹ ءُ گزرانی پیلو کنگ ءُ کُربانی دَیَگ ءَ جاڑیگ بوت اِیں گُڑا دُژمن زُوت چَہ مئے ڈیھ ءُ گُلزمین ءَ ولگْوج بیت.
ترا واجہ ءِ اے ھبر یات نَہ اِنت کہ مُدام گُشتے “ایردستی یَک بَلاھیں ھُوپ ءُ نادْراھی یے اِیشی ءِ اِلاج آجوئی اِنت “اگاں ما لوٹ اِیں کہ مئے زھگ ءُ پَسائندگ آجوئی ءِ مُراداں بِہ بنت گُڑا پَہ ھر وڑیں کُربانی ءِ دَیَگ ءَ ساجو بُوّگی اِنت.
ماھو! بَس مارا وت ءَ مُھکم کنگی اِنت کہ واجہ ءُ کُل شھیدیں پُسّگانی رَندپداں شُت بکن اِیں ءُ لَگور مَہ بَہ اِیں، چیاکہ سَکّیں ساھت ءُ چَکّاس دیم ءَ اَنت.
چَہ مات ءِ اے ھَبراں منی توکل ءُ ھاٹیگ بود کنان ءُ ساہ کشّان اَت کہ مات راست گُش اِیت، راستے کہ بابا ءِ روگ پمّا نَہ بَلکیں پہ سرجمیں بلوچ راج ءَ تورناک اِنت بَلے پہ ڈیھ ءُ گُلبوھیں سرڈگار ءَ نْدریگ بوتگیں سر دائمی نمیران اَنت. مرچی بابا ھر بلوچ پُسّگ ءِ توار ءُ دِل ءِ دِریکگّانی پیام اِنت کہ گْراں مُلّیں آجوئی ءِ ھاترا گِھمَرد ءُ مَزن شانیں بالاد نْدربنت.
بَلے! اے ھَبر ءَ کدی پِراموش نَہ باں، ھر سال ءِ اَولّی ماہ کہ وتی گُڈّی سیمسراں سر بیت تَہ بابا ءِ تْرانگاں نوک کنت ءُ آزگّیں ٹپّاں گیش واد پِر شان اِیت.
بُگش بے بَزّگیں سوز ءِ جِتائی
گم ءُ رنج ءِ من ءَ دیمپاں کئے ءَ کُت
شاھر :ناکو مُراد ساھر
دی بلوچستان پوسٹ : اے نبشتانک ءِ تہا درشتان کُتگیں ھیال ءُ لیکہ نبشتہ کار ۓ جندءِ گنت، الم نہ اِنت کہ دی بلوچستان پوسٹ رسانک نیٹورک ایشانی منوک بہ بیت یا اگں اے گل ءِ پالیسیانی درشانی اِنت۔
