بل منا ایوکءَ جیڈاگ لوٹاں۔۔۔۔الیاس نزرءِ یاتءَ
فراز بلوچ۔
دی بلوچستان پوسٹ
ایش بَچک کِے انت؟ پجّا کارے؟ من وتی ہمراہ جُست گِپت۔کجام بچکے ھبرےءِ؟
ہما دوئیں بچک کہ آھاناں سیائیں پُوشاک گُورا اَنت دیم پہ ہاسٹلءَ روگ آں۔ مسیِتءِ دیم پہ دیمے درچکءِ کشءَ گوازگ آں۔ راستیِں نیمگے بَچک بالادءَ کُمکے کستریں۔ ایشارا من یک رندےِ واجہ صباءدشتیاری صاحبءِ ہمراہیءَ آرٹس پیکلٹیءِ دیمءَ دیستگ اتءُ سلام ءُ درھبات ہم بیتگ ات۔ ءُ نی ایش منءَ ہرجاہءَ گِندیت وش اَھت ءُ برآمد ہم کنت، چاہ ءُ چِلیمءِ سلاہءَ ہم جنت۔جوانیں ءُ مہروانیں بچکے گندگءَ کیت۔
بلے آ دُومی بارگ ءُ برز بالادیں بچک من مُدم ہاسٹلءَ روگ ءُ آھگءَ دِیستگ بلے دوچار کدی نہ کپتگ آں۔
اسلءَ زانِے من چیا جُست ءَ آں۔سنگت پّسو دات، چیا جُستءِ؟
ایش ہُمک وھدءَ بے تواریں،گپءَ نکنت، تَزبیءِ دستءَ انت۔ ءُ اگاں ایشارا کدی ہمبل ءِ ہمراہ انت گڈا بزاں ایش وتی پیمءَ انت ءُ اگاں ایوک اِنت گُڈا ایش وتی کِر ءُ کَشےِ سّماءَ نہ انت وتی دگنیا انت ءُ وتی دابءَ جُنزاں اِنت۔بلکینہ بگندے کہ گوں وتی اِیوکیءَ گپّ ءَ انت پمیشکہ ھچ نیمگہ سر چِست نہ کنت ءُ نہ چاریت ءُ اِیش ہم بیت کنت کہ بگندے عِشقءَ گُور جتگ، ہیڈ فونءِ ہم ہمک وھدءَ لُونجان انت۔ من گُشاں اِیش وانگءُ زانگے یک انچیں چاگردے کہ ادا گشتریں نودربر وتی وانگءَ چہ گیش عشقءُ مہرے آسءَ سُتکگ انت۔ اِیش جنکانی ھاترا اگاں دگہ وانگی جاھے بیتِں گہتر ات۔ ءُ منی ِنزّءَ اِیش سنگتےءِ بے تواریءِ کسہ ہم ہمیش بیت۔ نا اِیش اے عمرءَ شائر گِندگءَ کیت ءُ نا نَدکارے۔۔۔
ھاھاھاھا۔ تی سوج ءُ سَلاہ سر بباتاں۔بلے ھبرے زانے۔۔۔
من ہم تی پیمءَ چہ اے سنگتءَ آشنا نہ آں۔ ہرکسی وتی تب ءُ ابرامے۔ ہرکَسی وتی زندے بگندے آ وتی سّماءَ ایوکءَ زندگ بوھگ لوٹیت ءُ چاگردے آرا ھاجت نیست۔ ہمک بے تواِریں مردم عشقءِ لیبوک نہ انت ءُ نیکہ بیت۔
سنگتءَ پّسو دات۔
نزاناں منءَ چیا توکءَ ایش ھبر ورگ ایں کہ من ایشارا المءَ بزاناں۔ ماسلام ءُ دُرستی بباں۔
وھد میزان میزانءَ روان بیت۔ھمک وھدءَ من کہ اِیش سنگت دیست گڈا من ایش پیسلہءَ کُت نہ کُت کہ چوں ایشی گُورا بُروآں۔ بلے کجام وھدءَ کہ بیگاہ ءِ کُوشءَ گوں ڈنءَ درھتگاں مارا الم ءَ ایش سنگت دوچار کپتگ۔
یک شلءَ یک پیم ءَ ھمک وھدءَ بے توار گندگءَ اھتگ ءُ مدامی سیائیں پُچے پوش اِتگ ءُ کدی کدی بلوچ سیاہ چکیں شالءِ مانپُوِشتگ یے۔ من مدام منّت گپتگ شالءِ بیگاہءِ سارتیں کُوشےءِ کہ مارا ھُوریءَ ڈنءَ دراھگےءِ سکینءِ داتگ ءُ من اِیش سنگت دِیستگ ءُ منی دلءَ سارتیں آہءِ کش اِتگ کہ روچ ءِ المءَ کیت من چہ ایشی بے تواریءَ آشنا باں۔
ہمے میانءَ من باز وھدءَ ایش سنگت دیستگ گڈا یک دلےءَ ہمے جیڈیتگ، اِیش مہرے نادرائیں مردمے ءُ دومی دلءَ گشتگ ایش کّواسءِ بگندے راجءِ گَماں چہ بے سمّا انت ءُ جیڈگ ءَ اِنت کہ منی دستءَ پرچیا ھچ بیت نہ کنت۔
یک شپءِ مزنیں سارتیءَ برفءَ پد کہ شال سرجم شِنگیتگ ات، من ہاسٹلءِ وتی کُوٹیءَ چہ ڈنءَ دراھتاں۔ برف ہم یک شلءَ رِچگ ات، ہاسٹل ءِ دیمءَ یک بچکے منی چماں کپت کہ یک پادءَ اُوشاتگ ءُ سوتءِ ہم ِپر کتگے ءُ آسمانءِ نیمگہ ابیتک ابیتکءَ چاراگ اِنت۔ کمُکے نزدیکءَ سر بیت انت تا ہمے بارگ بندیں سنگت ایں۔۔۔۔
من لہم لہمءَ وتی پاد دُور دات انت ءُ واتر بیت اِنت۔ وتی کُوٹیءَ سر بیت انت ءُ نبشتہ کُت۔ Alone in a milieu of calmness ۔ بد بختی ایش انت اے آزمانک آ شپءَ سرجم نہ بیت۔
دَرونت میگزین ءِنوکیں تاک تی کِرا بیت کنت۔۔۔ منءَ سنگتےءَ میسج کتگ اتگ ءُ جُست ءَ اَت۔
من پّسو دات۔۔۔درونت؟؟؟؟
آھی گُشت۔۔ ھئو درونت۔۔۔ ایش میگزین ءِ نامءَ من مروچی اچ ترا اِشکُتگ۔۔۔
ہاسٹلءَ جُست بِگر۔۔۔ سنگتانی گُورا المءَ بیت۔۔۔من پسّو دات۔۔۔شریں۔۔۔ چیزے روچ من اِیش تاکے شوہازءَ کپتاں۔۔۔ بلے دست نہ کپت۔ گڈا من روچءِ واجہ اے آر داد جُست گِپتگ ات۔۔آھیءَ گُشتگ اَت کہ صادقءَ چہ سوج بکن ترا المءَ رسیت۔۔۔ یا بالیءَ دوچار کپتے آھی چہ ہم جُست بکن۔
سنگتے داتگیں ڈسءِ ردءَ من صادقءِ شوہازءَ راہی بیت انت۔سر یک کؤٹیءَ کپت، کُوٹیءِ دروازگءِ سرا نبشتہ اَت،” تُوکءَ بیا،ڈّنءَ ھچ نیست”۔۔۔ کوٹیءِ دروازگءِ ٹُکگءَ پد توکءَ “بیا واجہ” ءِ توار گُشاں کپت۔ من توکءَ شُتاں۔۔۔ یک دمانءَ ہبّکہ بِیتاں۔۔
ایش ہما سنگت ایں کہ ٹیبلءِ دیمءَ نشتگ ءُ لیپ ٹاپ ءَ سر ماں سر انت۔۔ چیزے لیکِتگ ایں تاک ہم کپتگ ءُ یک کشءَ کتاب اوں اِیر اَنت۔۔سلام ءُ درھبات کنگءَ رند۔۔ من وتی نام ءُ کار گُشت۔۔۔آھیءَ گوں وتی وشتامیں توارءَ گُشت۔۔من الیاس نزر اں۔۔۔ ہئو۔۔ تی تاک ترا باندا رسیت۔۔۔ من منتواریءَ پد اجازت گِپت ءُ دراھتاں۔۔۔۔
وھد باز نا گوازتگ ات۔۔۔ اِیش ھبرءَ سرجمءَ منا ابیتک کُت۔ وھدے کمبر چاکر ءُ ہمیش نودربر کہ من گُشتگ ات مہرے آسءَ سُتکگ، دوئینانی جُون ھُوریءَ ماں گیاباں دراتکاں۔۔۔
ہئو۔۔اِلیو۔۔۔۔کمبر چاکر ءِ ھُوریءَ سنگت الیاس نزر ءِ ہم جُون دست کپتگ ات۔
الیاس نزر گلزمینءِ مہرءَ سُتکگ ات۔ آھی تواریءَ مروچی انچوک سالءَ پد منی آزمانکےءِ کارست ہم سرجم کُت۔۔۔
Alone in a milieu of calmness
دی بلوچستان پوسٹ : اے نبشتانک ءِ تہا درشتان کُتگیں ھیال ءُ لیکہ نبشتہ کار ۓ جندءِ گنت، الم نہ اِنت کہ دی بلوچستان پوسٹ رسانک نیٹورک ایشانی منوک بہ بیت یا اگں اے گل ءِ پالیسیانی درشانی اِنت۔
