تُنّاپیں ڈگار
زِرگْوات بلوچ
دی بلوچستان پوسٹ
بیگھّے مونجاھیں موسم ءُ گیرانی ساچیں جمبر، دیگر ءِ آزگّیں ڈیلّ ءُ رولّہ ءِ شینالّیں جلواہ گوں سرگْوات ءِ چیکو ءَ چیک ورگ ءَ اِت اَنت کہ دومی نیمگ ءَ یک، یک ءَ منی مکتب ءِ شکّل ءُ زَپتیں زھیراں پیشکانڈگ ءَ اَت . ماسٹر شاھُو ءِ داتگیں سَبَک “زمین سونا ہے” منی چمّانی نِدارگ ءُ زِرد ءِ اَنگّریں مارِشت آں دْرنگازگ ءَ اَت.
گْوش ئے من مکتب ءَ نِشتگ ءُ ماسٹر شاھُو سَبَک ءَ وانگ ءَ اِنت کہ پِت وتئی زھگاں گْوشگ ءَ اِنت گُلزمین سُھریے، اگاں شُما ایشی یے کَدر ءُ بِستار ءَ بزان اِت.
زھگ وھدے پِت ءِ گُشتنانی پَد ءَ شپ ءُ روچ جَپّاہ کش اَنت سیرکگّیں زمین مَلگُزار بیت.
ھمے مْیان ءَ ماسٹر شاھُو ءَ دِگہ بازیں پَنت، سر ءُ سوج کُرت کہ مارا ھم وتئی تُنّاپیں ڈگار سیراپ کنگی اِنت داں کسّے ءِ دَرا چولُک مَہ بَہ اِیں. بَلئے مارا نودَربَراں کئے سرپد کنت کہ ماسٹر شاھُو ءِ گِسد گْواریں دانکانی دَروَر چی اِنت؟
ھمے پیم زِندمان ءِ کاروان مَدان، مَدان ءَ دیم پہ اَبدمانیں مھرانی منزل ءَ راھی اَت کہ روچ پہ روچ منی دوزھیں جبین ءُ باتن ءَ جیڑگانی اَمبارے ودی بوت. دائم ھیالانی جَنگ ءُ چوپ ءَ پَد جوش ءُ جَبزگّانی نوکیں رنگ ءُ بْراھے تُنّاپیں ڈگار ءِ دامُن ءَ سُرک کشّان اَت ءُ پہ جوزَھاں چہ ایردستی ءِ کیز ءَ آزاتی ءِ واب گِندگ ءَ ھَوار رَجگ ءُ گوناپ دَیَگ ءَ دلگوش اَت کہ گمجتیں چاگرد ءِ کُٹّیں اَندام پہ نام بَکمَلّیں پوشاک گْورا ءَ داتگ،گْواچنیں بْرمش گُنگّیں گورِستان ءَ بُرتگ ءُ کپن، کَلّ ءُ کَسارت کُتگ اَنت.
کئے بِہ پھمّیت کہ اے کھرّانی آزمان منی سرا پرچہ لُمب اِتگ؟ کئے بِزانت کہ من وتئی جندے ھُشکاوگیں گُلزمین ءِ سرا باروٹی ءُ، باروٹی بُنکّی واھُند……..
ھمے جیڑگ، جیڑگ ءِ تَہ ءَ تُنّاپیں ڈگار ءِ پَلّوا پہ ماھکان ءِ اُوست ءَ شپ کہ ایر دَنت گمانی چَکاس کُوپگاں بیت. شَگْوستگیں یاتانی بے تْرھیں دردانی کِسّہ ھِنّی اِیں بام ءِ گیوار ءَ پَرّچان بیت ءُ ھَمُک دیم ءَ رُولھّی بوہ ءُ بُسّاں چَنڈاں کنت. ھوشامیں دِل ءِ واھشت تْرانگانی دَشت ءَ چِلّگیں ھَتم ءُ تبگْوات ءَ تِج کنت ءُ چُوڑ کشّ اِیت کہ بگندئے گورَگّیں گْوربام مارا بِہ ڈَسّیت پہ منزل ءَ. شادِھانی جمبر بُہ گْوار اِیت ءُ تُنّاپیں ڈگار سیراپ بِہ بیت.
بَلئے چے کن ئے؟ ھَمُک دیم ءَ جمبراں تَم کُتگ ءُ ناشی ءَ سر چِست کُرتگ. کُجا، کُجا کہ چَم کپ اَنت دْنز ءُ مُج، لوڑ ءُ آڈَؤر ھِچّ پہ ھِچّ میم نہ بیت.
ناگھاں دل ءَ دْرینیں ھیالے ءِ اَلوت سُبَک، سُبَک ءَ گوشاں کَپان اَت کہ اے ناشی، دْنز ءُ مُج ھما روچ ءَ بُرّیت تو زِندگ بیگ ءِ لیکّہ ءُ اَرزش ءَ سرپد بِہ بَہ ئے. اگاں نہ پہ نِندگ ءُ کمرزانی ءِ بَندگ ءَ زِرد ءِ کامہ کدی سرجَم نہ بنت کہ تو ماں وژدِلّیں نوبتانی تیھریں سَند سراں بِہ نِندئے ءُ شاتکامی ءِ نَل ءَ ساز بِہ کن ئے. بلکیں گامگیج تْرند کنگی ءُ دیم ءَ جُنزگی اِنت.
دل گوں ھمے پگر ءُ ھیال ءَ تِپاک بوت ءُ گْوشت ئے راستی یے! اگاں ما لوٹ اِیں بام ءِ گوھریں جَلشک ءِ بْرانزاں کَوار ءَ بکن اِیں تَہ جُنزگی اِنت….. چیاکہ پہ نِندگ ءُ چارگ ءَ منزل کدی آسر نہ بیت، نئیکہ تُنّاپیں ڈگار سیراپ بیت.
دی بلوچستان پوسٹ : اے نبشتانک ءِ تہا درشتان کُتگیں ھیال ءُ لیکہ نبشتہ کار ۓ جندءِ گنت، الم نہ اِنت کہ دی بلوچستان پوسٹ رسانک نیٹورک ایشانی منوک بہ بیت یا اگں اے گل ءِ پالیسیانی درشانی اِنت۔
