اِیسکارگانی پاھار – زِرگْوات بلوچ

176

اِیسکارگانی پاھار

زِرگْوات بلوچ

دی بلوچستان پوسٹ 

سَکّیں ساھتانی دیمپان ءُ پْرشتگیں بچکندانی شیرزال ءِ توار ءَ شال ءِ بَرپیں بالاد راڑ، راڑ کُتگ بَلئے وھد ءِ زُوراکیں ھاکم اَنگت پہ وتئی باج بَری ءِ ھاترا کرّ ءُ کور اِنت کہ اِیسکارگانی لھڑیں پاھار ءَ سرپد نہ بیت ءُ اَرسیگیں ڈیلّ ءَ بِہ گِند اِیت.

وائے پہ ریزاں بَستگ اِیں بلوچ راج ءَ کہ ایردستی ءِ پَنجگاں بے وس اِنت .گُڈ ءَ کئے مار اِیت کہ سیماء گوں زرینہ ءَ کُجام دردانی دِیگ ءَ گْردگ ءَ اِنت…………… سیماء پَرچہ گنوک اِنت زِمستان ءِ سارتیں موسم ءَ شال ءِ دَگ ءُ دْمکاں چَکرّیت…….. کئے اے گپّ ءَ پْرسیت…؟

ھما کہ پہ نام بلوچ ءِ رھدربر ءُ پاکستان ءِ پارلیمنٹ ءَ ھَوار اَنت بلوچ پُسگّانی کُشت ءُ کوش، بیگْوائی ءَ دست اِش مان اِنت کُج اَنت؟. ھر یکّے وتئی بادگیر ءُ ماڑی ءَ نِشتگ ءُ بلوچ ءِ ھونانی پُژدد ءَ ھیش ءُ نوش اَنت بلوچ زانت بلوچ ءِ بَزّگی….

مرچی پَدا! اے ھما رھسر ءُ چارراہ اِنت کہ سیما ءُ زرینہ اُوشتاتگ اَنت ،ذی سمّی ءُ مھلبو پہ وتئی کماش ڈاکٹر دین جان ءِ آجوئی ءَ سارت ءُ جَلّیں گرم ءَ گِندگ بوتگ اَنت ،کئے ءَ دِلگوش دات..؟ اے ھما دَگ اِنت کہ پَرزانہ پہ وتئی لاڑوکیں بْرات ذاکر جان ءِ آجوئی ءِ ھاترا رَوانک کش اِتگ ءُ زھرشانی کُتگ ،بَلئے کئے ءَ پسّو دات کہ ذاکر جاں کُجا اِنت.؟ کُل گُنگ ءُ بے توار اِت اَنت کہ واجہ دلگْران بیت ءُ مئے کَچکول ھالیگ….. کئے سرپد نہ اِنت کہ اے بیگْواھیں بلوچ پُسگّ کُجا اَنت؟ چیاکہ وت ھَوار اَنت اگاں کسّے وت ھَوار بِہ بیت چہ آئی ءَ اُوست ءُ اُمیت ءِ بَندگ تِلکاریں لُنٹاں پُرمھرّیں بچکندے شَکسات نَہ کنت.

بَہ کئول ءِ سیما بلوچ ! اے درد ءَ ھما زانت ءُ مار اِیت کہ منی داب ءَ پہ وتئی بیگْواھیں بَچّ ءُ بْرات، کماشانی آجوئی ءَ چو سربتگ ءَ برے شال ءُ برے کراچی ءِ شھدگ ءُ چارراھانی زیبائی اِنت.

ریاستی چانوگر اے جُست ءِ پسّو ءَ من دلجماں نہ دئے اَنت بَلئے! مھلب ءُ سمّی اے درد ءَ شر سرپد اَنت…. گْونڈلیں ھیدر جان شر زانت کہ چہ شال ءَ بگر داں اسلام آباد ءَ پںد بُرّگ ءُ زیمّیں دل ءِ چیھال چی اِنت….. پَرزانہ اَلّم اے جُست ءِ پَسّو ءَ دَنت کہ نازاکیں بْرات ءِ جُتاھی، پہ زُور ءُ تاکت گِستا کنگ چِتور گْران اِنت….؟
دگہ ھَزاراں بلوچ پُسّگ اَنگت اَست کہ پہ وتئی بیگْواھیں گوھرانی گم ءَ چانٹ ءِ دْپ ءَ نِشتگ چو مُھرگ ءَ روچاں ھِساب کن اَنت. باز ءَ پہ ودار زِندمان باھینتگ کہ آھانی تہ ءَ شبیرجان ءِ ناکوزتک ءُ بیگْواھیں سپرجان ءِ لوگبانُک گنجل بلوچ کہ اِنتزار، اِنتزار ءَ زِندگی مَرگ ءِ اَمبازاں بَبا دات…..

مروچی سیما ءُ زرینہ ءِ ھمبرائی ءَ پہ سرجمّیں بلوچ راجءَ اِمروز آس شَلّیت ءُ وشّی چہ دل ءِ دْمکاں بیگْواہ اَنت. مُلوریں بیگاہ اَنچو پِرگْوز اَنت کہ سماء نہ کپ اِیت، شپ چو کہرّیں کورُم ءَ ماندار اِیت. بَلئے! یاتانی کئوش مُدام زِرد ءِ دَریگ ءَ دَمال کنت کہ سُھب بگندئے مِستاگ بِہ گیپت ءُ ودارانی ھَتم کشّیں چِلّگ ھَلاس بِہ بیت مھرّانی پُلّ بِچکندیں گْواڑگ بِہ سْرپ اِیت…. کُج اِنت؟. کئے اِنت کہ بِہ ڈس اِیت راستی یے شُبین کُجا دست کپ اِیت ءُ دْراھیانی سپر آسر، تھاریں کِشکاں رُژناھی یے بَلّیت ءُ ھوشامیں دل سیراپ بیت.

پمشکہ من گْوش آں اُوستانی سِستگیں اُوتاگ ءِ گِرھن دَیَگ آجوئی اِنت کہ سُھر دْپیں باندات ئے مانزمان مَستریں لیک اِنت. چیاکہ مارا آجوئی ءِ ھر جُنزانی تہ ءَ اے ھبر گِندگ ءَ کئیت کہ زُوراکاں پہ وتئی ھاکمی ءِ بَرجم دارگ ءِ ھاترا اے دابیں ھَمل کُتک. مرچی پاکستان ھم پہ بلوچ ءِ ایردستی ءَ ھمے کارپدانی دیم ءَ بَرگ ءَ روچ پہ روچ گُلائیش اِنت.

من اے گپّ ءَ کدی دلجم نہ باں کہ پاکستان وتئی اے ناشریں کارپداں یلہ کنت ءُ بلوچ راج ءِ بیگْواھیں پُسّگاں چہ زِندان ءَ آجو کنت، بلکیں آ لوٹ اِیت کہ تئی نام ءُ نِشان پَشت مہ کپ اِیت. بَلئے اے ھبر مئے توکل ءُ ھاٹیگ ءِ کوپگان اِنت کہ ما پاکستان ءِ اے بَدّیں واھشت ءُ اَرمان ءَ چِتور ھاک ءُ جَس کُت کن اِیں. وھدے ما پاکستان ءِ زُلمانی دیم ءَ میلانک بَہ اِیں گُڈ ءَ پاکستان نہ گیدی یے ھِچّ تاکت مئے دیم ءَ ڈنگر دات نہ کنت.

اگاں کسّے وتا بلوچ گْوش اِیت! مرچی سیما ءُ زرینہ ءَ ھَوار بیگْواھیں ھر بلوچ پُسّگ ءِ کہولانی چہ درداں سرّیچ اِیں دانک آئی دل جَکسین اِیت. ،بَلئے اے کُلیں درد ءُ دورانی دَرمان آجوئی اِنت. اگاں ما پہ آجوئی ءَ یکمُشت مہ بَہ اِیں پاکستان ءِ اے رنگیں کارِست مئے سرا کدی نہ چُٹّ اَنت، بلکیں داں گُمساری ءَ مُدام یک شَلّ ءَ آھن ءِ جمبر گْوار اِیت. سبزتگیں اُمیتامی دَر ءُ دَروازگ بَند کنگ بَہ اَنت. گُڈ ءَ مارا کسّے چو ریڈانڈین ءِ داب پہ اَبد چہ دُگنیاے مُلبت گار ءُ گُمساری سرجمیں داشت نہ کنت. گھ ھمیش اِنت کہ مارا وتئی سر ءُ چِٹ مرچی گِرگی اِنت تہ باندا مھلب ءُ سمّی، سیما ءُ زرینہ ءِ ھمبرائی ءَ دِگہ ھزارانی کِساس ءَ بلوچ پُسّگ دَگ ءُ چارراھانی پانگ بَہ اَنت ما گوں ھَوادگیں دانکاں سر جَھل بِہ بَہ اِیں.

مرچی وھد ءِ لوٹ اِنت کہ سرجمّیں بلوچ راج یکمُشت ءَ پاد بئیت سیما ءَ ھَوار کُل بیگْواھیں پُسّگانی توار ءَ وتئی بکنت ءُ گوں آجوئی ءِ جُنز ءَ ھمگام بِہ بیت. چیاکہ بیدے آجوئی ءَ اے ایردستی ءِ شَرتگ ءُ توپان مارا کُلّاں مانپتائیت ءُ بارت کہ کس مئے سوج ءَ نہ دَنت.
اے دَرگت مَستریں ڈُبّہ ءُ ذمہ واری ھما رھشون آجوئی لوٹوکیں گَلانی بیت کہ اے نہ گیگیں جاوراں مارا پہ بلوچ راج ءَ چے کنگی اِنت. یکمُشت ءُ تِپاکی ءِ سنگر ءَ نِندگی اِنت یا وتئی واجھی یے پاگ مُھر دارگی اِنت. اے سلاھ ھماھانی دست اِنت کہ تْرند رَواجیں وھد ءِ گاماں چون ءُ چے پئیم ھَمگام بَہ اَنت. وتا گوں مْیان اُستمانی سیاست ءِ رنگاں چِتور رَج اَنت ءُ راجی باندات ءَ واناک کن اَنت داں دُگنیاے کرّیں گوشاں بلوچ راج ءِ توار بِہ کپ اِیت ءُ ک ریں چم پہ گِندگ ءَ ساجو بِہ بَہ اَنت.

اَے بلوچاں اِتھاد
پہ وشیں روچاں اِتھاد

دی بلوچستان پوسٹ : اے نبشتانک ءِ تہا درشتان کُتگیں ھیال ءُ لیکہ نبشتہ کار ۓ جندءِ گنت، الم نہ اِنت کہ دی بلوچستان پوسٹ رسانک نیٹورک ایشانی منوک بہ بیت یا اگں اے گل ءِ پالیسیانی درشانی اِنت۔