نمدی ئے پہ چراگ
حمل بلوچ
دی بلوچستان پوسٹ : نبشتہ
چراگ تئی زھیر ہر وھد ء- دل بندء- ایر ننداں باں من بچکنداں . گوں تو من ھچ ساھت بے کندگء- نہ گوازینتء- برے برے من زور جیڑگ ءِ جہد کنیں کہ اے ساھت ء- شپ انت نہنگام اِنت تو باریں چون بے نان اش داتا یا نہ بیگاہ ء- جتگ اش یا انا ؟ اے ٹیمبء- تو چے جیڑگء- بئے؟ بگندے ساچان ءِ ترانگاں کپتگے؟ یا بگندے جیڑگء- بہ بئے کہ در بیائیں دریاہ ءِ چارگ ء- روئیں ….
ترا دریاہ سک دوست ات
ترا یادیں پولیس والا ء- گُشت کہ دریاہ ءِ لمبء- مرو ات دریاہ مست انت..
تو کوکارے جت دریاہ ء- دور کُت
پولیس والا تئی دُمبا کپتگ ات ءُ تو جہلانکء- روان اتے ءُ گُشان اتے کہ ما دریا ءِ چُکیں …. دریا مارا پجا کاریت …
چراگ من ترا پریشانی ء- بہہ ندیست ء- من نزانیں ملور بئے چے رنگء- بئے منی چمانی دیما بس تئی کندگ پدر اَنت ….
بلے باریں ترا چنچو وھد اِنت کہ تو نہ کند اتء-؟
بلے تو چُشیں بچکے نئے کہ زندان تئی ٹہکانی شیرکنی ء- چہ زبہر بہ بیت…. منء- یاد ایں سنگتے ءِ پیروکے وفات بوتگ ات ما پُرسی اتاں ءُ سنگتے کرا نشتگ اتاں تو رس اتے کندگے جت ءُ گُشت ابووو گریبوک ءِ پیروک وفات بوتا …. پدا تیوگیں دیوان ء- کندگ ات بس کندگانی توار ات کس پیروک ءِ سما ء- نبوت دیوان ترا بڈا ات….
چراگ مرچی منی سر یک رندے پدا کلری ءِ دُعا ہوٹل ء- کپت …
دُعا ہوٹل ءِ تہا پُترتاں چم چست کُتاں تو اِت ءِ اسد ات لیوار ات من اتاں بُرز ءِ کُرسی آنی سرا نشتگ اتاں ءُ بلوچستان مئے بُن گپ ات…..
من بیھال آں من ءُ تو راہ ء- اتاں ماری پور ءِ پُھل ءِ سرا پولیس والا ء- منء- گِپت منی کیسگ ءِ پُرشتگیں گولڈ لیف ءِ سرا دنیا ءُ جہان ءِ ریسرچے کُتاں ءُ پدا مارا یل ء- یے کُت تو دنیا ءِ کُوپگ کُتاں کہ تو چو جنگلی پسائے ترا پولیس والا گردگ نئیل انت پدا اسد ءُ لیووار مئے دیما اتکاں اسد منی لانکی چادر ءُ مری والا چوٹ دیستاں یک رندے پدا تئی ءُ اسدی بُن گپ منی لانکی ات کندگ ات گپ ات کوکار ات بلوچستان ات سیاست ات … بلے مرچی ھچ نیست ابیدے پھل ءِ سرے پولیس والا ء- کہ منء- پنچ سال ء- پد ھمے جاگہ ء- گِپتے چراگ باور بکن من ارس بوتاں کش ء- چار ات رکشہ ھالی ات من تہنا اتاں اے رندی تو گوں نہ اتے ءُ نئے کہ اسد ءُ لیوار ودارء- اتاں…..
چراگ پروندوشی زالبولے من اسپیتال ء- دیست بیمار ات داخل ات من جُست کُت تو کُجے مردمے ءِ؟
گُشتے جاؤ ءِ ….
منی چم پُر بوتاں منی چمانی دیما تئی مات ات منء- جُستء- ات کہ تو نصیر ء- زانے من ھمائی ءِ مات اوں ھما کہ بیگواہ اِنت . کاشیں پُٹ انتے اوتھل ء- ونتگے.. گُل ء- ٹپے پِر انتے ءُ دیمے دنتان ءِ سروکے پروشتء- دنتان ءِ شمگے پچ ایں …..
پدا دمانے ء- پد من بیھال باں وتء- گوں دلگوش باں کہ تو زندان ءِ تہا منی ترانگء- بکپے چے جیڑے؟
لگورے؟
چپورتے؟ کوہء- انت؟ شپ ءُ روچ وابے نیست کار ء- انت پہ بلوچستانء-؟ کُشگ بوتا؟ سرنڈرے کُتء-؟ یا ھمے جیڑے کہ من سک گمیگ بئیں ..؟
چراگ تو تئی گُڈی وائس انگت منی کرا ایں ….
“” جان بیا مزنیں شہر ء- ترا چاریں پتو منی چم کور انت “””
چراگ من مزنیں شہر ءِ ہوٹلے ءِ بالکینی نشتگ اوں شپ انت ہر نیمگ ء- مزنیں ماڑی انت موٹل انت من زانگء- اوں کہ تو ھمے شہر ء- منء- چہ دور نئے ھمے گواتء- من ساہ زورگء- اوں ھمیشی ء- تئی دم پُر بوھگ ء- اِنت …. من ترا توارا اوں بلے تئی جواب منی گُشاں کپگء- نہ ایں …. ءُ احسام ء- بگو تئی شعرانی دفتر ءِ ودار اِنت عزتء- سلام کن بگو کوھنیں گپاں دل ء- مکن پہ دل پتو زھیر کنت …منی پسہ ء- زوت بدئے کہ من سر گِتگ آں…..
