سَمّی ءِ شیپگیں گُمان
حنیف بلوچ
دی بلوچستان پوسٹ
سمّی ھیال ءِ شیپگیں دل ءِ برمشاں آژناہ نہ بوت۔ وابے دیست ایڈیسکگاں پَچ لرزتاں بام ءِ استال شینکانی آ دیم ءَ درا بوت دست ءُ دیم شُشت اَنت تاں ملا ءَ بانگ دات نماز وانگ ءَ دست بست اَنت۔ پادینکانی توار گُوشانی کش ءُ پھنات آں شلیک اِتاں چم نزکُتاں بلکیں گُمان آ دست بیت ءُ ھدا وت ءَ دروشمے دنت۔ چو نہ بوت سمّی ءَ شپ کنجلیں چم شیپگیں پونز،بُروان کمان،ملگور ءِ تناب گوناپ داتگیں رک بچکندگاں ھبرپرمات سمّی آژناہ بوتگیں وابے مِنزل ءَ شون دنت۔
بازارے سرجمیں مہلوک ءَ سرپہ سرجاہ ءَ دور داتگ ءُ وش وابیانی ملاریں کوش ءَ مہلب آتار اَنت بازار ءَ گستا کبڈّ ءِ درچک زامُر ءَ پتاتگ ءُ گوں وت پیوند کتگ اَت۔ دمے بالا کُت کہ مھپرانی سارتیں کوش وشبواں کجام دمکانی باھوٹ کنت ،سری بازار کور ءَ آدست کبلہ ءِ نیمگ ءَ کپیت۔
شپ وتی سیمی پاس ءَ رِیزان اَت جبین ءَ نِشتگیں مردک ءَ گوانک جت تو وت ءَ کساس کن ءُ گاماں بازار ءِ کعبہ ئیں بالاد ءَ شہار شپ ءَ یک پاسے پشت گپتگ زمانگ چے گشیت ءُ تئی پسو چے بنت ،اسپیتیں پُٹانی سرا رھم کن زندگی ءِ گُڈی بھراں ھیا ءِ دامن ءَ گرھنگ کن پنچ وھد ءِ نمازی ھاجیءُ سوپی شپ ءِ سےپاسءُچارپاساں کئ پَرتگاں پوہّ پوہّ کنت مہلبانی وشبواں گسرکپ گس ءَ پیریں ذال ءِچم ترا گوں شبرھیں باوست آں زند ءِ گُڈی روچانی اِناناں بے اِنان اِنت۔
سِکیں آں دل موم اَت ءُ وت ءَ شرمسار سرپد بوتگیں من گس ءَ شُتاں تاں اھدانی ھدیرھیں شُبیں {پیرزال} ءَ پادبرمش آں جاہ سِر اِت ھیر اِنت؟ شپی ترا چی اِنت کجا شُتگ ءِ چار ساھت سرجم اِنت بیگواہ ءِ من گُشت بلکیں سمدی زھگ ءِ آروس ءَ بوتگ ءِ؟
من،،کجام سمد؟۔ شِر ءُ شرمساریں من سمد زانت بلئے وت ءَ پہ گنوکی جت
زال،،سمد ءِ ھیدری زھگ ءِ آروس اِنت دوشے دُزوکی بوتگ انشپی ھنّی بندے شپ اِنت نہ گندے میتگ زبادءُ مہلب آں آتار اِنت۔تو زاناں سرپد نہ بوتگ ئے
من،،ھان اِنہ شریں اللہ ھیر بہ کنت جنک کئ زھگ اِنت؟۔
ذال،،غفور ءِ مِرزائی
من،،ھاں جنک ءِ نام کئ اِنت.
ذال،، سمو اِنت۔
من،، بچک کئ اِنت کئ زھگ اِنت؟
ذال،،ساجد اِنت ھدابکشی بچک اِنت مشکت ءَبوتگ ھمیش اِنت ھپت ءُ ھشت روچ بیت آتکگ۔
من،،ھاں شریں بلئے ساھبدادی بچک اھمد غفوری زامات نہ بوتگ پہ سمیءُاگاں من ءَ یات بہ بیت غفوری جنک ھمے یکین اِنت.
ذال،،اؤ !بلئے اھمد بزگ بےھال ءُ بےمالے غفور ماھے پیسر گُشتگ آروس کن اگاں نہ مارا رزا دے گڈا اھمد رزا داتگ۔
من،، چو بُگش وپس بےوھد اِنت کماشیں دل ءَ دلمانگیں گنسارتی کش اِت ءُ دراج کش بوت ملا ءَ بانگ دات دل ءَ نہ اَت بلئے پہ نادلکشی دست ءُ دیم شُشت ءُ پہ مسیت ءَ ترمبُزان بوتاں۔
پُرشتگیں پچکندانی باپُشت ءَ چہ وتی کش ءَ نشتگیں کماش ءَ پُرس اِت عصا ھال کن اِشکنگ ءَ آدیمے بازار ءَ آروسی سوج اِنت چے گُشئے مردم پہ گوشت ءُ موشت ءِ ورگ ءَ مہ روت۔
عصا،، سوپی جان مارا کسی بُلوٹیت ما روگ ءَ دل ئے دات، بےلوٹگءَ مردم کجام آپ ءُ دپ ءَ بروت سنگ تاں وتی جاگھ ءَ اِنت گران اِنت اگاں نہ مردم سُبک بیت۔
