امیر آ ڈیہہ ئنا غریبی
نوشت: یارجان زیب
امیر آ ڈیہہ بلوچستان ہراکل ءِ مالدار کرے، ہرانا سینہ ءِ چیریسہ اینو چین کروڑ آ روپی تا خواجہ مس ہرانا سینہ ءِ ٹپی کریسہ اینو قوم پرست آ خواجہ غاک لکھ آ روپی نا گاڑی ءُ بنگلہ غا تیٹی زند ئنا ہر عیاشی ءِ کننگ ءُ، ہرانا خنتے ٹپی کریسہ اینو گوادر ءِ غیر آتیا سودا کننگ ءُ. آئے! او وطن مچا جہان نا غریب آ ڈغار مس. افسوس دا ہیت ئنا اف کہ غیر اینو ننا سیندک نا خیسن تے تینا وطن آ رائی کریسہ ننے پین غریب کننگ ءِ، نا کہ افسوس دا ہیت آ کین کہ اینو گوادر غیر آتا دوٹی ءِ ہراوڑ او خوائے ہمو وڑ بہا مریک۔ افسوس دا ہیت آ بریک کہ تینے دا وطن نا چنا پاروکا ہمو قوم پرست آک ہرادو ہراتینا سرداری، نوابی، میری و خانی ٹی ننا وطن ءِ غیر آ سودا کننگ ءُ، ہر وہیل نا ایسری جنگ مرے یا مف ولے ہر وہیل نا ایسری ہیت و گپ ہم اف۔
اسے پارہ غا نن دہشت گردی نا خلوکُن کہ اینو بلوچستان اَٹ کاروبار نا پن اف تو ایلو پارہ غا نواب و میر آتا علاقہ غاک ءُ کہ اینو ہم جنگل نا نظام ننے ٹکر کننگ ءِ. تعلیم و ہنر شعور بیرہ بلاتا چناتا میرات اف نا مروئے. نزوری ننا ءِ کہ توار بڑز کپنہ، چڑا میر آتا رنداٹ رائی اُن غریب آ وطن نا باتی تے دیر ملپک، اِرغ اف، جان جوڑی نا ہچو بندوبست اس اف ہمو وطن نا تینے راہشون پروکاک 86 لکھ نا گاڑی تے پیشن آن خوائفرہ، کسءِ سبی نا بلا میدان تیٹی سیخا دو بفک، نوشکے نا ریک آتیا فکر تغ کِن الپک تو کس ہمو باسنی ٹی’اے، سی’ گاڑی تیٹی تولوک ءِ اُراتے تینا محل کرینے، جنت و دوزخ نا تینے خواجہ سرپند مریرہ۔ غریب باسنا دے آ تینا چناتیکہ اِرا وخت نا اِرغ کِن خوار ءِ تو دا خواجہ غاتے اے، سی نا یخ آ تہو اَٹ ہم باسنی کیک.
اسے پارہ غا سمندر نا خڑکا گوادر نا ملاسی ءِ. تربت اَٹ ظلم ئنا ہد ءِ، ایران آ سودا کروکا سیستان نا غم ءِ، شال ئنا دتری آ تہو ئنا باسن آ تہوش ءِ، مستونگ نا ملاسی ءِ مچھ ءَ نا گرم آ مُد اَٹ کاریم کروکا مزور تا ڈُکھ ءِ، چاغی ٹی مروکا ایٹم نا اثرکو، پنجگور، مشکے، آواران نا خیسنا عکس ءِ تو ایلو پارہ غا ننا لیڈر آتا خن تیٹ بیرہ دبئی نا بنگلہ غاکو، بلابلا گاڑی کو، تینا امیر آ چناتا امیر آ بروکا وخت ءِ، اوتے وطن نا ملاسی بدحالی، دتر نا پِر نظر بفک اوتا خنتیٹ بیرہ ہمو پیسہ غاکو ہراکہ کفن تا سودا مننگ آ اوتا بینک اَٹ کارا، افسوس کنا بلوچستان کل ءِ پیسہ غاتا خواجہ کرے ولے تینٹ غریب ءِ. سوج ارفنگ نا خواست ساڑی ءِ.
’’ببو کینک زرس ہمت
عقل بشخن ملی تیٹی‘‘
