منی مات… یکبرے پدا اگست اِنت…!
خلیل بلوچ
دی بلوچستان پوسٹ
منی مات…! تو زانئے یکبرے پدا اگست اِنت اے ھما ماہ اِنت کہ منا چہ ترا گِستایے کُت… منا تئی دردانی ھِچ سما نیست بلے من ھمینچو زاناں یا کتابانی توکا ونتگ کہ مات ءِ مہر ءِ کساس ءَ دگہ مہر کنوک نیست… تو گُشت کنئے کہ من تئی مہر نہ مارتگ بلے برے برے من تھنا باں یا ویل یے ءِ دیمپان باں گڑا الّم ءَ تو منا گیر کائے، ءُ اگست ءِ اولی روچ ءَ بگر تاں گُڈّی روچ ءَ ھر ساھت ءُ دمان منا اگست 2014 ءِ ھما روچ گیر کئیت کہ پاکستان ءَ منی ھمگنگلیں سنگت بیگواہ کُت اَنت ءُ منی ھاترا چو ھڑکّی ایں کُچک ءِ وڑا گردگ ءَ اَت… ھمے تُرس ءَ کہ من بیگواہ مہ باں… شما منی ویزہ تیار کُتگ اَت ءُ منا دُبئی ءَ دیم دیگ ءِ تیاری اَت.
منی مات…!
ھو! ھما روچ نزاناں ترا یات اِنت یا انّاں بلے منا یات اِنت کہ سُہب ءِ سمین ءَ من وتی گُونڈیں بیگ دروازگ ءِ کَش ءَ ایر کُرتگ اَت کہ کدیں منی سنگت ءِ ھال بہ بیت ءُ من چیروکائی چہ گِس ءَ بہ تچاں…
بلے! سُہب ءِ نماز ءَ پد پِت ءَ منی بیگ دیست ءُ تو منا توار کُت کہ بیگ پرچا اِدا ایر اِنت… منا بکش منی مکہیں مات کہ من گوں تو دروگ بَست ءُ گُشت ایشی توکا منی کتاب اَنت ءُ من چہ لشکریانی تُرس ءَ اِدا چیر داتگ اَنت…
منی مات من نزاناں تو چوں منی سرا سِتک ءُ باور کُت… بلے گواچنی ءَ من سَکّ پشومان اِتاں کہ منا گوں تو دروگ بندگی نہ اَت…
بلے…! من چے بکُتیں اگست اَت ءُ اگست درد ءِ ماہ اَت، اگست ءِ درد ءَ من شرّی ءَ سرپد اِتاں، ھمے اگست اَت کہ 2007 ءَ منی ماھَل یے اَچ من جِتا کُت کہ من مدام آئی زُلفانی ساھِگ ءَ وتی مہر ءِ ھوشام پْروشتگ اَت… اگست ءِ ماھکان ءِ شپ تاں انگت منا بے تاھیر کن اَنت…
ھو! منی مات اگست اَت من زانت من ترا سرپد کُت نہ کناں ھمے ھاترا من پہ دروگ ءُ دراج چہ ترا گِستا بوھگ لوٹ اِت…
منا بکش منی مات…! اگست 2014 ءِ ھما یکیں روچ اَت کہ ساعت 10 ءَ یکبرے پدا من گوں تو دْروگ بَست ءُ وتی بیگ کوپگ ءَ
کُت ءُ رھادگ بوتاں…. تو منا جُست کُت “کُجا روَگ ءَ ئے”
گوں من دگہ ھِچ پسّو نیست اَت من ھمے گُشت کہ “بیگ ءَ ناکو ءِ گِس ءَ ایر کنیں پدا ھمودا چِہ من ءُ ناکو درکپیں کراچی ءَ ویزہ ءَ ٹَپّہ جنیں”
منی مات ھمے یکّیں جُست ءِ پسّو ءَ بِدئے کہ تو پہک ءَ انچو سادگ اَتئے کہ یکبرے پدا تو منی دْروگانی سرا سِتک ءُ باور کُت اگاں اِنّاں اگست اَت…
ھو…! منی ھیال ءَ اگست اَت…
منی مات ترا یات اِنت کہ تو گُشت “نان ءِ وَرَگ ءَ بیائے من تئی ھاترا ‘کڑاھی’ جوڑ کُتگ” ءُ من گُشت “شرّ اِنت”
منی مات تئی دست ءِ جوڑ کُرتگیں ھر چیز منا چو منی مکہیں سرڈگار ءِ کوہ ءُ جنگل ءُ دشت ءُ گیابانانی وڑا دوست اَنت… بلے…! من کڑاھی ءِ وَرَگ ءَ نیاتکاں پرچہ کہ اَگست اَت ءُ منا ھمے تُرس اَت کہ اگست چو ماھَل ءِ وڑا منی مکہیں سرڈگار ءَ اَچ من جِتا مکنت…
منی مات من اگاں ناکو ءِ لوگ ءَ بہ شُتیں ءُ پدا ناکو ءِ ھواری ءَ کراچی ءَ… الّم ءَ من دبئی ءَ سر بیتگ اتاں.
بلے…! منی مات من زانگ ءَ اتاں کہ دبئی منا وش نہ بیت، پرچا کہ من وتی ماتیں وتن ءِ بزّگی مارتگ اَت ءُ منی سر ڈگار منا گوانک جَنَگ ءَ اَت… چُشیں ساھتاں وتی سرزمین ءُ وتی ھمگنگلیں سنگتاں یلا دیگ ءُ رَؤگ پہ منا سکّ گران اَت… من اگاں دبُئی ءَ بہ شُتیں تئی جیڑہ دو ھمینکا گیش بوت اَنت…
پرچا کہ اگست اَت ءُ اگست بے ویل ءَ آسر نہ بیت.
منی مات…! چہ لوگ ءَ در کَپگ ءَ ساھتے ءَ پَد تو منا زَنگے جَت کہ “کُجائے، بیا وَرَگ تیار اِنت” من ترا پسّو دات کہ “پیداکاں”
بلے…! آ وھد ءَ چو ملنگانی وڑا منی پائنچگ گِرّ اتاں ءُ میتگ ءِ دمکاں سر جنان ءَ دیم پہ وتی مکہیں سرزمین ءِ کُنگریں بچّانی نیمگ ءَ جُنزان اتاں… روچ ءِ برانز منی دیم ءَ سوچگ ءَ اِت اَنت، من چہ ھَید ءَ میچل اِتاں
بلے…! من وش اتاں پرچا کہ منا وتی ڈیھہ ءِ ھمک چیز دوست اِنت ءُ پدا اگست اَت ءُ اگست 2006 ءِ جذبہ ھم منا گون اَت.
منی مات مرچی چار سال اِنت کہ من چہ ترا گِستا آں ءُ مرچاں اگست اِنت…
ھو…! اگست اِنت بلے من تئی مہران چہِ شموشکار نہ آں… مرچی پدا منا اگست 2014 ءِ ھما روچ گیر آیگ ءَ اِنت… دل لوٹیت ترا سرپد بکناں کہ من پرچا اے پیسلہ کُت…
من زاناں نی تو منی پگر ءَ سرپد ئے بلے اگست انگت ترا بے تاھیر کنت.
منی مات منی ھم دل لوٹیت کہ من تئی گِندگ ءَ بیا آں ءُ تئی دست ءِ جوڑ کُرتگیں وراکے بہ وراں، منا دیر اِنت کہ تئی دست ءِ جوڑ کُرتگیں وراک نہ وارتگ…
بلے…! انگت من تُرس آں پرچا کہ اگست اِنت…
منی مات…! یکبرے پدا اگست اِنت.
دی بلوچستان پوسٹ : اے نبشتانک ءِ تہا درشتان کُتگیں ھیال ءُ لیکہ نبشتہ کار ۓ جندءِ گنت، الم نہ اِنت کہ دی بلوچستان پوسٹ رسانک نیٹورک ایشانی منوک بہ بیت یا اگں اے گل ءِ پالیسیانی درشانی اِنت۔
