دھرتی نا پُھل انگا ریحان جان
نوشت: لالا خان بلوچ
دی بلوچستان پوسٹ
اینو نا دے ئس کہ چلتن تینا مخ ءِ تفیسوس، آماچ ہم تینے سنج کریسوس، بولان، کابو، چٹوک، زیارت نا زیبدار آ ندارہ غاک ہم خن پٹاسُر، آواران نا سرزمین ہم شہید آتے نازیفنگ کن تیار ئس، مرگاپ نا مقدس آ جاگہ ہم شہید آتا دتر تا خوشبو ءِ خلکوسُس، توتک داسکان تینا فرزند آتیکے لیلڑی پاننگ ئس، تربت نا ڈغار تینا نڈر آتے خمب اٹ کریسہ لولی تسکہ، مچھ نا زیبا غا شار ہم تینے بیروفیسوس، گوادر نا سمندر ہم خوشی آن بے تربڑ روان ئس، مچا بلوچستان نا خل بوچ، مش جبل، پٹ میدان، سمندر ہر پارہ غان آجوئی نا دے نا خوشی و شادکامی تالان مننگ ئس۔
11 اگست بلوچستان نا آجوئی نا دے ءِ۔ داسکان دے جوان وڑ اٹ جِک ہم متوسُس، آجوئی نا شادکامی تا بنا مننگ تون دالبندین نا ڈغار آن اسے اندنو روشنائی اس گروشک تس کہ مچا بلوچستان ہبکہ مس۔ ہر اسٹ تینا وجود ءِ گیرام کرے، اسے اندونوکڑد اس ودی مس کہ ہرانا بننگ تون مچا بلوچستان نا ہر بندغ اندن بے سُد مس کہ بت اس جوڑ مس۔ دا تو آجوئی نا دے ئس۔ داتو شادکامی نا دے ئس۔
آہ! ریحان جان دا انت کریس، مچا دنیا ٹی اسے پوسکنو تاریخ ئس نوشتہ کریس۔ نی توبیرہ دھرتی کن قربانی نا فلسفہ ءِ تیتوس بلکن تینا باوہ نا حقیقی آ فرمانبردار اس جوڑ مسوس۔ نی تو جہان نا تاریخ اٹ باوہ نا فرمانبرداری نا اسے گروشک تروکو مثال اس جوڑ مسوس۔ صد سلام نا باوہ نا ہمت ءِ ہراکے تینا جغر نا ٹکر ءِ دھرتی کن ندرمننگ کن رائی کیک۔ اندن رائی کیک کہ بدن آتے بارود و بم تفیسہ اودے اندن رخصت کیک دا ساہت ءِ یخیناً لوز آتیٹی درشان کننگ مفک۔ اسے باوہ اس ہرا ہمت تون تینا مار ءِ دھرتی نا آجوئی کن اونا جون ءِ ٹکر ٹکر مننگ کن رخصت کیک۔ آئے استاد نا ہمت ءِ سد سلام، نی اسے اندونو کڑد اس دوئی کریس ہرانا مثال جہان نا تحریک آتیٹی ملپک۔ دا جہان نا اولیکو آجوئی نا تحریک ءِ کہ باوہ اس دژمن تے مردار کننگ کن اولیکو تینا مار ءِ ندر کیک۔
ہرا وخت آ کہ پھل انگا ریحان جان نا ہموعکس کنا نظر اٹ بس کہ (ہراٹی استاد اسلم پھل انگا ریحان جان نا کاٹم آن بُک ہلینگے اودے قربان مننگ کن رخصت کننگ ءِ) کنا نت تیان ڈغار کشکا، ہبکہ مسوٹ کہ دھرتی نا داخہ مجنون جوڑ مننگ کہ تینا وجود ءِ ندر کے۔ استاد اسلم بلوچ تینا ہنینا مار ریحان جان نا کاٹم آن بُک ہلیسہ اودے ہمیش کن رخصت کیک۔ قربان نا بشخندہ انگا چہرہ کن ریحان جان۔ انت لوز لکھو، امر نا بہادری و فرمانبرداری نا قصہ ءِ تالان کیو۔ تینا لغوری نا دُوتیان بیرہ خڑینک شولنگ آن بیدس ہچ اف کننتو کہ نا شان اٹ بیان کیو۔ کنکونا لغور آتیکن مرک ئسے کہ دا دھرتی نا تحریک آن مُر مرسہ خلیس ، بیم و لغوری نا زند ءِ تدیفنگ ان۔ لعنت دننگا ورنائی آ کہ ہراکے بے مسخت تدینگے، انت نن ہم تینا ورنائی آ فخر کرون ہراکہ چنکو آسودگی، شادکامی و شوشہ سیکن تینا ننگ و ناموس نا سودا ءِ کیک۔ مش مرے دننگا ورنائی ہراکہ جہان نا منہ دے نا عیاشی و آسراتی ٹی بے مسخت تدینگے۔
آہ! ریحان جان نی انتے داخہ زو داخو بھلو فیصلہ ئس کریس۔ نی تو داسکان ورنائی نا عمر ٹی ئسوس۔ گواچنی نی تو ورنائی نا زند اٹ گواچن آ زند ءِ دوئی کریسہ زندہ او پن اس ،اسے اندنو پن اس کہ مچا جہان نامار تیکن و اوتا باوہ غاتیکن اسے ہمت و جوزہ تروکو سبخ ئسے۔ نا ورنائی نا زند و کڑدار تاقیامت ورنا تے بے سد آ تغ آن بش کیک۔ انتئے کہ دا ورنائی نیتون ہم ئس، نی ہم تو تینا زند ءِ تینا وئی نا سنگت آتیتون مخنگ و سیر و چکر اٹ تدیفنگ کریسہ، نی ہم تو تینا ورنائی نا ساعت آتیٹی پوسکنو پُچ و چوٹ و پین گڑا نا شونک تخنگ کریسہ، نی ہم عئید آتیا تینا ہم عمر آتیتون شادکامی نا ساعت تیری کننگ کریسہ۔ آخر ہرا جوزہ ئس کہ مچا ورنائی نا است خوائی تے است آن کشیسہ داخہ در بھلو فیصلہ اس کریس۔ واقعی نی تو بادشاہ اس ئسوس، نی تو راہشون ئس جوڑ مسوس۔ نا ورنائی نا بس اسے است خوائی اس ئس ہرادے تینا جوزہ و ہمت اٹ نی پُورا کریس، او است خوائی وطن کن ندر مننگ نا ئس۔ تینا جون ءِ دا دھرتی کن ٹکر ٹکر کننگ آن زند نا اصل فلسفہ ءِ مچا جہان ٹی تالان کریس۔ تینا باوہ نا حکم آ لبیک کریسہ بشخندہ انگا چہرہ تو اونا حکم آ پُورا عمل کریس۔ نی باوہ نا مچا حق آتے ادا کریس و باوہ نا مچا آ حق آتے ادا کرے۔ بلوچستان نا تاریخ اٹ ریحان جان نا و نا باوہ نا کڑد ہمیشہ گروشک ایتک۔
اے پھل اننگا ریحان جان ننے اصل بشخپیس، نن تو لغوری ناگڈیکو درجہ نا زند ءِ تدیفنگ اُن، نن تو تینا ورنائی ءِ بے مسخت آ کڑدار تا گواچی کرینُن، نن تو آسراتی و عیاشی پٹنگن، نن داسنا ورناک نوکری کن دو خلنگ، سرکاری ءُ عہدہ سینا خواجہ جوڑ مننگ ءِ تینا زند نا مسخت سرپند مسونن، نن تو پن و شہرت نا جوفہ کن تعلیم دوئی کننگ اُن، نن تو مچازند بس کمیشن نا امتحان ءِ پاس کننگ بھلو نوکری اس دوئی کننگ ناجوفہ اٹ مچا کتاب آتے رٹہ خلنگ اٹ اختہ اُن۔ نن تو دا ورنائی ٹی شوشہ بازی ٹی اختہ اُن، داخہ لغور مسونن کہ دھرتی نا ہر ڈکھ و ویل آن بے سُد مسونن۔
قسم ہمو رب نا ہراکے دا مچا کائنات نا مالک وخالق ءِ دا دھرتی ریحان کونو ورنا تا قیامت ودی کیک۔ داسہ ہم دا دھرتی نا ورناک قومی آجوئی نا تحریک اٹ ہر میدان اٹ ندر مننگ ءُ۔ دا ننا ایمان جوڑ مسونو ، ورنا ریحان کونا عظیم آ قربانیک دے اس رنگ اتیرہ۔ اسے ریحان ئس ندر مس ہزار ریحان پین تیار ءُ دھرتی نا رکھ اکن۔ بلوچستان نا ورناک تینا استاد اسلم ءِ اصل دا احساس ءِ تفرور کہ ریحان نا جتائی آن اونا اولاد و دھرتی نا فرزند آک مُر مرور۔ استاد نا ہزار ریحان کونا فرزند آک اونا حکم آ لبیک پاننگ کن تیار ءُ۔ سد سلام ہمت ءِ باوہ استاد اسلم بلوچ نا و فرمانبرداری و بہادری ءِ مار، ورنا غا ریحان جان ءِ ۔
