بیدس نے آن مونجا اُن دلجان
تحریر: سلال بلوچ
دی بلوچستان پوسٹ
چُنکوو خت اسیٹی اُست ئٹی بھلو جاگہ اس کروکا سنگت دلجان ہرا تینا قومی آ فرض ءِ پورا کریسا تینا ساہ ءِ اندا قوم نا خوشی کن، بروکا وخت نا آسراتی کن قربان کرے، اینو باز مونجھا ءِ اُست کہ اسے مہروان ءُ بندغس ننے بلکن تیوہ غا قوم ءِ چھوری کرے ہنا، اونا اُست خواہی، مہر تینا مَٹ تینٹ ئسک۔
قوم نا ہر چُنکا، بھلا، پیر، ورنا کن تینا اُست ٹی اسے دڑد اس جاگہ تسوسُس، او قوم نا لاچاری، بزغری محرومی ءُ غریبی آنباز جوان واخف ئسک۔ اودے اندا دڑد ننا ڈغار زہری آ بننگا بے وس کرے کہ ای اینو ہرا قوم نا خدمت کے بش مسونوٹ تو دا قوم ٹی زہری قبیلہ دا وختا باز غریبی بزغری نا زمزیر تیٹی تفوکے، باز جاگہ سردار آتا دُو آن کنا دا مخلوق دے پہ دے آن پد تمنگ ئٹی ءِ، باز جاگا تینا ذاتی دشمنی تیٹی تینے نیست کننگ ٹی تینے اختہ کرینو،
دا وختا دا مخلوق ءِ کنا خواست ءِ، کنے اوفتے اسکا ہر شہید نا کلہو ءِ سر کننگ پَکار ءِ، ہر ورنا ٹی شعورودی کننگ نا خواست ءِ، اندا خواست اودے بولان آن پند خلیسا ڈکھ سگیسا، لنگڑی وبیگنی سگیسا ننے اسکان سر کرے بلکن اللہ نا ننے آ کرم اس مس کہ فرشتہ نا دروشم ئٹی ننا جھولی ٹی دلجان ءِ بِٹے ۔ ہر درخت نا ماسا، ہر خل ناپدٹی، ہر مش نا ماسا، ہر کوچہ و خشکاوہ ٹی، ہر پٹ و میدان آ او تینا ہمت ئٹ تینا بارونا جوڑا تتون دا کلہو ءِ ہر ورنا اسکان سر کننگ ٹی گَٹ دژمن آن بے خلیس تینا دا فرضءِ تینا ذمہ واری ءِ ایسر کریسا مُستی گام خلیسا بننگ ٹی ئسک۔
دشمن باز لغورءِ یا نن زہری قبیلہ کماش دودا خان نا تاریخ ءِ پدا پوسکن کرین ،تینا نت تیا تینٹ تفر ءِ خلکن۔ اونا بے مٹ آ بالاد ائسکان ناپاک دژمن ءِ سر کرین، اینو ڈکھ دا اف دلجان شہید مسک، بلکن اینو آن ہشت سال مُست دلجان شہید مننگ کن تینے اندا قوم کے قربان کننگ کن تینا چُنا، باوہ، لمہ، ایڑ و ایلم تے ہلاسس خلق آن پیشتماسس ۔ اینو ڈکھ دادے کہ نن اسے گچین ءُ استادئسے آن محروم مسون ہرا کہ بیدس چار دیوالی والا اسکول تیٹی (مش سے نا ماسا یا پٹ و میدان سے آ) شعورتننگ ئسک، جُوان و گندہ نا فرءِ پہہ کننگ ئسک، نن ہمو باوہ غان، ایلم آن و ہمو ذمہ وار آن محروم مسون۔
کنا ذات چانڑدہ سال اسکول تیٹی ہمو تربیت ءِ ہیل کتوٹ ہرادے کہ دلجان کنے کنا خلق نا تہٹی ہیل تس، تینا ساہ نا پروا ءِ کتو کنے ٹی ساہ شاغنگ کن کشکوکا پازوارءُ ریڑ ‘ریڑ مروکا پُچ آتیتون تینے کنے آ سر کرے ۔دلجان بسک امتیاز ءِ ایسک،دلجان بسک امیر جانءِ ایسک،دلجان بسک شیراءِ ایسک،دلجان بسک مجید و حئی ءِ ایسک، دلجان ٹی شہید مروکا کُل سنگت آتا اسے اسے صفت ساڑی ئسک۔دلجان اوفتا زبان ئٹ ننتون ہیت کریسا ننے تُغان ٹوہیسہ بش کرے کہ امتیاز و امیر نا دروشم ئٹی ای بسونٹ اوفتا کلہو ءِ ہیسونٹ، ببو کنتون اوار مبو دا قوم ءِ دا قوم نا ہر ورنا ءِ اندا کلہو ءِ سر کین تینا حق ءِ و تینا فرض ءِ ایسر کین ہراڑکن نن دا جہان ئٹی ودی مسنونن۔
دلجان کنا وہر ورنا نا زندہ مننگ کن تنظیم نا بقاء کن، راز آتے ڈکنگ کن، تینا ساہءِ تینا گڈیکو سُم ئٹ ندر کرے۔ او دا ذمہ واری ءِ کنا و ہر ورنا نا کوپہ آتیا تخا کہ کنے آن پد نم دا قوم ئنا آسودہ کننگ نا ذمہ وار آک ارے۔اینو نن اُرین کہ گواچنی نن ہمون کننگن؟
دلجان نا شاموز آن سوگو انگا ہمت اینو ہم ننے پُر انگا تُغ تے آن بش کیک، ننے اندا غم ءِ اُست ٹی جاگہ تننگ کن ہر وار ننا خنتا مونا بریک ۔ اگہ نن خوڑتی اُرین گڑا خیال سے ٹی گُم دلجان نا مخوانگا دروشم، پُھل انگا جوڑک، شاد آن بارنگا ہنینا ہیتاک اینو ہم اندا محسوس کرفیرہ کہ دلجان زندہ ءِ و ننا مون ئٹی ءِ۔ہوش اٹ بننگ آن گڈسنگتءِ مون ئٹی تولوک خنپرہ گڑااُست مونجا مریک، کنادروشم آن کنا مونجائی ءِ پُہہ مروکا سنگت اینو کنا خڑکا افک گڑااُست ہجم کیک روح لڑزک ولے دلجان نا تروکا کلہو اونا تروکا ہمت اونا پاروکا ہنینا ہیتاک اُست ءِ اسے وار پدا زندہ کیرہ کہ ای نمتون اوارٹ نم یکہ اسُل افیرے۔ اینو ہم پَٹ و میدان تیٹی، ہر خل نا پدآن، ہر سیخا ٹی دلجان تون تولوک کچاری کیوہ اودے تینا رہی آخنیوہ ، اوڑان اینو ہم ہیل کیوہ، اودے اینو ہم ای خنیوہ، دلجان کنتون ءِ ، دلجان کنا اُست ٹی ءِ دلجان کنے ہمت بشخانے کنے یکہ ہلیتن ءِ۔
