روان اِنت وھد رواناں من.
نبشتہ کار:- ماهین بلوچ
دی بلوچستان پوسٹ
ماں ملک ءَ نشتگءُ زند گوازینگءَ اتاں ۔ ملک ءِ ترگ ءُ گردگ دزگُهار ءُ سنگتاں گوں همراه ءُ هال اهوال نندگ ءُ کندگ مزاک ءُ مسکراه سک باز وش ات اَنت۔مچکدگ آں نندگ ءُ سیل کنگ، مچانی پوشت ء ٹپگ ءُ کور ءُ شیپانی ترگ سک باز وش ات ۔ وش اتاں هما باریگ کہ گوں وتی همراهاں نشت ءُ دیوان کُت۔
منی لوگ ءِ پیزگاه امنچو مزنیں کہ مں ستر بچاراں نہ کُٹیت۔ چماں شانک بہ دیاں داں چم کار کن انت هلاس نہ بیت۔ بلئے اناگتی اتک یک زورگیر ءِ توپان پہ منا کہ پہ زور سرا کپت۔ ما همے زوراکیانی سبب لَڈِت ءُ اتکیں دگہ جاہ ءِ نشت ایں۔ ادا لوگ تنک انت دست ءَ شھاراں دگریا لگیت۔ نہ کہ پاد تچک کنگ بنت ، چماں شانک دیاں بگیر دیوال ءَ دگہ هچ نہ گنداں پورا جیل کانہ ءَ بندیگ انت۔
وهدے کہ منا یاد کئیت منی بازار ءِ چُک ءُ چوریگانی وانگ جہ گُڑا جهل ءَ چاراں تا گونڈواں روگ آں دیم پہ وتی وانگ جاہ ءَ۔بیگاہ ءِ وهد کئیت گُڑا جهلءَ چماں شانک دیاں گنداں گُونڈوانی کُوکار ءُ الباش ٳنت۔
لیب ءُ گُوازی اِنت۔
منی چمانی ارس دور کننت۔
کہ کدی من رواں وتی هلک ءَ وتی بازار ءِ گُونڈواں گنداں۔
وتی ونگ جاہ ءُ وتی مچکدگءَ بگنداں ۔
وتی هلک ءِ گُونڈواں بگنداں۔
ءُ وتی همسراں گوں نند ءُ نیاد بکناں۔
وتی مُلک ءُ وتی ڈل ءُ ڈن ءُ ڈگار وتی مٹ وت اَنت۔
بلے زوراکانی۔
چم مکپات۔
سلامت بات منی مُلک ءُ هلک۔
شکار ءِ وهدا پہ شکار درکپتگ انت منی کُنگریں ورناه۔
پکنک وهده پہ پکنک ء درکپتگ انت۔
کُنر ءٍ وهدا پہ کُنر چنگ ءَ. کور ءُ آپ ءُ شیپانی سیل ءُ سوادگ ءَ در کپتگ اَنت۔
وش اتاں همے دور ءُ باریگ۔
کدی کاینت پدا همے باریگ۔
