اُستاد سبا دشتیاری ۔… نمیرانیں کارِست – مجیب ولیؔ

348

اُستاد سبا دشتیاری ۔… نمیرانیں کارِست

مجیب ولیؔ

دی بلوچستان پوسٹ : بلوچی کالم

راجانی زندگیں مردُم مُدام پہ راج ءِ گھبودی ءُُ دیمروی ءَ جُھد کن اَنت۔ منی مُراد اد ءَ زندگیناں چہ ھما اَنت کہ آ راجی مردم اَنت۔ برے برے ھما مردُمانی بارہ ءَ مردم کہ جیڑ اِیت گُڑا ھمے مار اِیت کہ آ ربّال بیتگ اَنت۔ انّاں پریشتگ بیتگ اَنت۔۔۔۔ ناں ۔۔۔ ناں ۔۔۔۔ آ انسان بیتگ اَنت۔ پرچے کہ مستریں انسانیت ھما اِنت کہ آ پہ انسان ءَ بہ بیت۔ ھمے وڑیں مارشتاں گوں برے برے مردم سر چیر بیت۔ البت زندگیں مردُمانی کرد، زندگیں ربّالانی پگر ءُُ بنی آدم دْروشمیں پرشتگانی مارگ ، جیڑگ پرما اَنت۔ من ءَ یات اِنت کہ آ وھد ءَ من تربت ءَ دربرجاہ ءَ وانگ ءَ اِت آں گُڑا من ءَ یک لبزانکی سنگتے ءَ گْوشت کہ گُلرنگ ھوٹل ءَ مرچی گوں سباؔ ءَ گند ءُُ نندے ھست اگاں تو کائے گُڑا من ترا بر آں۔ من سبا دشتیاریؔ ونتگ اَت بلے نزّیک ءَ نہ دیستگ اَت۔ آ روچ ءَ من نزّیک ءَ دیست۔ ھما روچ ءَ آئی ءَ منی دل ءَ جاگہ کُتگ اَت۔ نزاناں آ کُجام سوب اِت اَنت کہ آئی ءِ اولی گند ءُُ نند ءَ من آئی ءِ منّوکے بوت آں۔ البت آئی ءَ زُبان ءِ بستار ءِ سر ءَ آ روچی باز گپ جت۔ آئی ءَ ’’سید ھاشمی سرشون کتابجاہ‘‘ ءِ بارہ ءَ گپ جت۔ بلے آ وھد ءَ منی لبزانکی سرپدی انچو نہ اَت کہ من آئی ءَ داں وتی ھلک ءَ ھمراہ بہ بہ آں۔ سبا اَت۔ کندیل آئی ءِ دست ءَ اَت لوگ ءَ لوگ ءَ رُژن ءِ بھر کنگ ءَ لانک بند اَت۔ آئی ءَ پہ وتی اے کار ءَ سرجمیں بلوچستان گول اِت۔ مرچی آئی ءِ جُھدانی برورد اِنت کہ ما دْرست اد ءَ یکجاہ ایں ءُُ زُبان ءِ بارہ ءَ جیڑگ ءَ ایں۔ زیکّیں روچ ءَ اگاں یکّے پٹّءُُ پول ءَ درآتکگ داں آئی ءَ نزانتگ کہ من کُج ءَ بروآں بلے سبا ؔ ءَ اے در پچ کُت۔

سبا دشتیاری ءِ ھزمت پہ ماتیں زُبان ءَ باز اَنت۔ آھانی بیان کنگ ءَ شپ روچ بہ اَنت بلے کسّہ ھلاس نہ بیت۔ ھما جاہ ءَ کہ تو سما کن ئے کہ کسّہ سرجم بیگ ءَ اِنت بلے پد ءَ سما بیت کہ ناں کسّہ نوکی بُندات اِنت۔ آ یک ایمّانداریں جُھدکارے اَت۔ پہ زُبان ءَ ، پہ راج ءَ ، پہ راجی زُبان ءَ، آئی ءِ مڈّیانی پھازگ ءَ مُدام جیڑگ ءَ اَت، کَنڈگ بُرّان اَت، راہ ءَ پچ کنان اَت۔ سبا ؔ یک سرجمیں انسانے اَت۔ ءُُ بلوچے اَت ھم۔ بلوچ ءِ زُبان ءُُ بلوچ ءِ جند ءِ گم مُدام آئی ءَ ڈنگ جنگ ءَ اِت اَنت۔ آ مُدام راہ شوھازگ ءَ اَت۔ انچو سما بوت کہ آئی ءَ پہ دل زانتگ اَت کہ من یک سپرے ءِ مساپر آں۔ آ مساپر اَت ، سپر آئی ءِ واب اِت اَنت۔ سباؔ ءِ وڑیں مردم راجانی تہ ءَ بلکیں کرناں پد ودی بہ بیت بلے بلوچ ءِ وڑیں نا زانتیں راجے تہ ءَ دو کرن ھم بہ گْوز اِیت سباؔ ودی نہ بیت۔ اے گپّ ءَ چہ منی مُراد نا اُمیتی نہ اِنت بلے راستی ھمیش اِنت کہ من وتی چاگرد ءَ گندگ ءَ آں، وتی زانتکار ءُُ وانتکاراں گندگ ءَ آں، ھمے مارگ ءَ آں کہ دنیگا سباؔ ءَ مزنیں پندے بُرّگی اَت۔ دنیگا باز کار پشکپتگ۔ دنیگا واباں مانا نہ بیتگ، دنیگا واب نیم توام اَنت۔ مرگ ءُُ زند انچو گْوش اَنت کہ دگہ زورآورے دست ءَ اَنت بلے من گْوش آں آ زورآور ءَ سباؔ ءِ چہ راج ءَ پُلَگ یک بلاھیں نا انساپے ءَ اَت۔ پہ وتیگاں وَ ابابیل ھم یزید کُت اَنت پہ مارا یک سبا ؔ یے ھم نہ اِشت۔ ھَیر کسّہ اد ءَ نہ کُٹّ اِیت۔ کسّہ روان کنت، کارست مٹ بیان بہ اَنت، ندارگ اوں مٹ بہ اَنت بلے کسّہ ھما اِنت۔

سبا ءِ بیران بیگ پہ بلوچ ءُُ زُبان ءَ اے جاوراں سکّیں مزنیں تاوانے۔ پرچے کہ سبا ؔ سیدؔ ءَ پد دومی مردم اَت کہ آئی ءَ گوں وتی راج ءُُ زُبان ء گوں جنونی مھر اَت۔ ھمے مھر ءِ آس اَت کہ سید ؔ ءُُ سبا ؔ دوئیں یکّیں راہ ءَ سپر کنان اِت اَنت۔ انگت سپر روگ ءَ اِنت۔ اُمیت ھمیش اِنت کہ اے کاروان سباؔ ءِ دیستگیں واباں مانا دنت ءُُ ھمائی ءِ سوجانی پد ءَ روان کنت داں منزل ءَ سر بہ بیت۔ سبا دشتیاری ءِ بارہ ءَ من گیشتر بس ھمے

گْوشاں کہ آ کندیلے اَت، رُژنے اَت پہ تھار شپیں راھاں۔ سبا نمیران اِنت۔