“ھدا ءِ میار”
“واجہ ایسپ ءِ مھر پہ سرڈگارءَ”
اسد بلوچ
دی بلوچستان پوسٹ : بلوچی کالم
مھر پہ بھا گپت نہ بیت وا راست اِنت بلے پہ زمین ھما مرد زندگیں کہ مدام زمین ءِ واماں دیان ءُ پیداک اِنت برے برات ءَ ببا دنت ءُ چک ءَ کاریت، انگہ ساکم نہ بیت دومی چک ءَ ھم زمین ءِ زرتگیں وامانی ڈیس ءَ دنت پدا نندیت امیت کشیت۔
زمین واھندیں لھتیں انچیں مھکمیں سر کہ تو گندے اجب ھیران بہ ات کہ مھر ءِ مُھریں سانکلاں انسان چے ھداں بندوک بیت۔ بوت کنت زمین ءِ مھر چہ ھر چیز ءَ جتا ءُ بالا انت۔
واجہ ایسپ ءَ گوں شناسائی ھما وھد ءِ گپ اِنت کہ شھید گلام مھمد اولی پراں گِرگ ءُ گار کنگ بوتگ ات من مزن شاہ دربرجاہ ءِ نودر بر، بی ایس او آزات سٹ ءُ دوران ات، بلوچ وت ماں وت ھم تپاک اتنت، ھمے زمانگ ءَ بلوچ زالبولاں بیگواھیں پسگانی آجوئی ءَ شال ءَ شد ھڑتالی کیمپ اڈ داتگ ات۔ کیمپ ءَ روگ ءُ آھگ ات، بلوچانی پارٹی ءُ گل کم ءُ دراھ ھم سنت انت، وت ماں وتی ات، کس چہ کس ءَ جتا ءُ گستا نہ ات دراھ یک اتنت، منی سر ھم برے برے ھمودا کپت، نشت ءُ مردم چار ات، ما بزگیں مردم گوما دگہ چے بیت۔
بگندے من واجہ ایسپ چد ءُ پیسر ھم دیستگ ات منا یات نہ بیت البت اے کیمپ ءَ مارا شناسا کت، ما نزیک بوتاں۔
اگاں من گیشیں مہ کئیں یک ءُ دو رند ءَ ما سگریٹ ءُ گولی ءِ گِرگ ءَ یکجاہ شتگ انت۔
پدا کیمپ بند بوت، لھتیں مردم آجو کنگ بوت انت ،واجہ ایسپ ھم گوں چک ءُ مردماں ھما راھ ءَ اتکگ ات ھما راھ ءَ شت۔
پدا من تربت ءَ باز رندا دیستگ۔ ھالاتاں کہ مے وڈین مردم ترس آماچ کت انت بلکیں ما واجہ ایسپ دیستگ ءُ راھ تاب داتگ، ھرکس ءَ کہ بہ ترسیت پہ آئی ءَ ترس بلاھیں چیزے بیت۔
گلام مھمد ءِ شھادت ءَ پد پہ پرس نامی گوں سنگتاں مند ءَ شت آں من واجہ ایسپ ور ناھی ءَ دیست، ھما لاگریں مرد کہ شال ءِ سردیں ٹنٹ ءَ سیاہ ھم ترینتگ ات منی نزّا اسپیت چک ات من کہ دیست گوں بچکند گشتے شمارا مبارک بہ بیت منی ھیالاں من ھچ نہ گشت، چے گشگ بیت۔
چد ءُ پد ھم بہ گندے من تربت ءَ دیستگ یات نہ بیت بلے آسپ کہ بیگواھی ءَ رند شھید کنگ بوت ھم مرد نزور نہ ات۔ اگاں من بہ دیستیں منا امیت انت کہ مبارک باد الم داتے۔
وھد چوں گوست، چے بوت چے نہ بوت، وت بلاھیں کسہ انت انچیں بلاھیں کسہ کہ آرگ بنت نہ اش کنگ بنت۔
منی سر کہ دبئی ءَ کپت سنگتے ءَ گشت کہ آتپ ایسپ ھم دبئی اتکگ بلے بے جاگہی ءَ نہ جل اتگ سنگتاں انچو ڈالچار کتگ کہ کسہ نہ بنت آ پہ مجبوری دراتکگ ءُ پدا شتگ۔ چے دروگ چے راست مردنی منی جندا نہ دیستگ ات کہ من گوں سدک ھو بہ کئیں۔
زی پیس بک ءَ آتپ ایسپ ءِ شھید بیئگ ءِ ھال شنگ ات، آتپ ایسپ آسپ ءَ پد واجہ ایسپ ءِ دومی پسگ انت کہ زمین ءِ مھکمیں مھر ءَ ابد مان انت۔
آتپ ءِ بیرانی منا وا سک تور ات بلے آ پیریں مرد کہ جنزے ءِ ھمراہ، دو چک ءُ براتے ببائے داتگ ءُ انگہ وتی جاہ ءَ چو کنٹ ءَ مک انت اے مرگ ھم آئی ءَ نزور ترینت نہ کنت۔ اگاں کسے ءَ گوں دچار بہ کپیت انچو من زانیں مبارکی الم دنت۔
