بے وسی و لاچاری!
نبشتہ : عبدالواجد بلوچ
دی بلوچستان پوسٹ : بلوچی کالم
منی میتگ ءِ ہمک کرّ و گورا ہر روچ جاتوگ و رسترانی کوکار و جگّا ات بازارءِ گونڈل و زھگ چہ اشانی بیم ءَ پہک رنجگءَ اِتاں۔شپانی واب و آرام ءَ چہ میتگءِ مھلوک چٹ زبہراتاں۔یک روچے بازارے کلیں مھلوک یک جاہ بیتاں و سوڑگءَ رند گہرام ءِ کستریں زھگ جیہندبلوچ(کہ مزنیں شہرے شہدربرجاہ ءَ وانگءَ ات پرے زیتاں اتکگ ات وتی بازارءَ)ءَ درّاہینت کہ مئے واستہ المی انت کہ ما کل بروئیں بازارءِ کماش میر چاکر خان کرا اے بابتءَ گپ و رپ بکنیں کہ اے جاتوگ و رسترانی شیطانی و کارزوالیاں چہ مئے چمّانی واب و آرام شتگ انت وما چہ مال و دلوتاں زبہر انت کہ اے رستر ہمک روچ یک مردمی یے پس و شنکء ِ دست جن انت۔گڑا جیہند ءِ سوج و پنتاں چہ رند بازارے کماشیں مردم کل یک جاہ بیت انت دیم پہ بازارے معتبر چاکر خان ہلکءَ میتگ ءِ مردم وھدے واجہ چاکرءِ کرّا سربیتاں و وتی عرض اش ایر کت گڑا میر چاکرءَ بازارءِ مردم دلجم کت انت کہ شما بے پکر مکن ات من اے رستراں سرے پر کناں۔
وھدگوزان ات میتگ ءِ مھلوکانی پریشانی و جنجال گیشتر بوھان ات انت میر چاکرءِ داتگیں بھیسہ و کرار اں وتی گڈی پاس جتگ ات مھلوک پہک تکانسر اتاں کہ اے رسترانی سلکاریاں چہ ما چوں برکھ ایں۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔جیہند وتی ہلک ءِ یک و تہناہیں واندہ ات آئی ءَ وتی بازیں وس و واکے تاچینت مزنیں شہرے کلیں وزیر و گزیر کہ چہ اشانی میتگ ءَ ووٹ گپتگ اش کل گوشت انت و وتی جیڑہاں چہ سرپدی دات انت کہ مئے میتگءَ بلاھیں وبال ءِ کپتگ اے رستر مارا برباد و تباہ کن انت اشاں چیزے بکن ات بلے انچو سما بوھگءَ ات کہ ادا ہر یکے کور و کرّ انت کسّ ءَ گریب و بزگرانی لاچاری و بے وسیءِ گم پر نیست۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔جیہند سک پریشان ات یک روچے اچانک وتی شہدربرجاہ ءَ چہ دراتک و دیم پہ بس اڈہ ءَ شت پہ اشتاپی گاڑی گپت و رہادگ بیت دیم پہ وتی ہلکءَ۔۔۔۔۔بازارءِ رسگءَ پد آئی ءَ کلیں نوک بروتیں نوجوان یک جاہ کت انت و پیریں کماشانی دیم ءَ درّاہینت کہ ما و شما بازارے کماش ہم گپتگ بلے ہچ پہ ہچ و من مزنیں شہرءَ شمے دستے و ووٹاں چہ سوبمند بوھوکیں وزیر و گزیر کل گپتگ انت ہشکیں بٹاک و پیتاری ءَ من دگہ ہچ ندیستگ۔۔۔۔
نی من اے پکر کتگ و وتی گڈی گشتانک ءَ شمے دیما ایر کنگ لوٹاں کہ مناں اجازت بدی ات من لہتے نوجوانانی ہمراہیءَ درکپاں اے رستراں پہ سرے براں تاں وھدے اشانی نسل گار مبیت من واتر نکناں وتی ہلکءَ اے منی وقول انت کہ من مرچیگءَ رند یک رسترے و جاتوگے وتی میتگءِ نیمگءَ آیگءَ نئیلاں۔
کماش و ماتانی نیک دعائیاں رند جیہند گوں وتی ہمبلاں درکپت ماں جنگل ءِ نیمگءَ۔۔۔۔۔ہما روچءَ کہ جیہند گوں سنگتاں چہ میتگءَ درکپتگ ات اے رسترانی ہلاس کنگءَ پہ ہما روچ ءَ چے بازار آسودگ ات پرچہ کہ رسترانی دیم گوں تمردیءَ جیہند و آئی سنگتاں داشتگ ات۔۔۔۔۔۔۔۔۔کساس ہفتگءِ گوستگ ات بازارءِ مردم چہ رستراں رکھتگ اتاں بلے جیہند گوں وتی سنگتاں بیگواہ ات۔۔۔۔۔۔۔بازارءِ لہتے کماش دیم پہ جنگلءَ رؤگ ءَ اتاں کہ جیہند و سنگتانی ھالءَ گریں کہ بیبلاہی دگے وئیلءِ نبیتگ نوجوان گار انت۔گڑا کماش کمے راہ کپتگ اتاں تہ دیستءِ کہ جیہندءِ سنگت پیداک انت بلے آہاں انچولگت کہ جیہند زاہر نہ ات گڑا نزیکءَ رستاں سنگتاں دراہینت کہ جیہند ءَ مارا چہ رستراں رکھینت بلے وت۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔اے ہون واریں رسترانی گوما تمردیں جیہندءَ یک و تہنا جنگ داتگ کلیں رستر و جاتوگ کشت و گار کتگ انت ءِ بلے وت ہم نمیران بیت۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔ہماہیں کہ جیہندءَ ماں وتی میتگءِ آسودگی واستہ وتی جان ندر کت چہ ہما وھدا میتگ بازار آرام انت چہ اے رستراں۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔بے وسی و لاچاری کسّی نصیب ءَ مبات۔۔۔۔۔بلے ہمت تئی نصیب ءَ بدل کنت۔
