بلوچ راجی دوزواھ “شھید چیرمین دوست مھمد”
نبشتہ کار :- مقتوم بلوچ
دی بلوچستان پوسٹ : بلوچی کالم
اَنچوش کہ شما سرپدءِ 25مئی 2017 ءِ روچ پہ مارا یک نہ وشیں روچءِ زانگ بیت ہمے روچءَ مے بازارءِ سر کماش بلوچ کومءِ درد وار بزان شھید چیرمین واجہ دوست مھمدءِ شھیدی روچ زانگ بیت
25مئیءِ مگربءِ وھدءَ مارا مے کومءُ بازاراں اے نہ وشیں ھال کہ سر بوت مے بازارءَ گُشءِ تہاریءَ مانشات کسانیں زھگءُ زالبول کماشءُ ورنا کُل ھیران ءُ ابکا بوت اَنت کہ اے چون بوت زالمیں وھدا سکیءِ وھدءُ پاساں چا مارا مے درد واریں کماشءِ پُلیت
چیرمین واجہ دوست مھمد ہما استی ءُ درد واریں مردماں گوں شمار بیت کہ آیاں سکیءِ وھدءَ وتی راج ءُ کوم وتی کوپگاں زُرتگ ءُ درد یک کساس ماریتگ اَنت ۔
وھد کہ گوزان بوت بلوچ راج گوں یک بلائیں رستریں پوجیءَ دیم پہ دیم بوت بلوچ راجءِ اے جنگ بلوچستانءِ ہرچ ھندو دمگءَ تالان بوت گومازی ھم بلوچسانءِ ھندو دمگاں چہ یک انچیں ھندو دمگءِ زانگ بیت کہ ھودا پاکستانی پوجءِ زوراکیاں ارچ لوگ متاسِر کُتگ ۔ چہ آء لوگاں یک ءِ شھید چیرمین واجہ دوست مھمدءِ لوگ اِنت
شھید دوست مھمد ءُ آئی ءِ پیملیءِ ھُدا مُرزی میرحمل بیت شر ھُدا مرزی میر چاکر بیت یا واجہ حسن ءُ اشرپ ایدگہ کماش اشان وتی بازارءُ ھندو دمگانی گریبءُ بزگانی مدت ءُ کمک ارچ سکیءِ وھدا کُتگ ۔
یکءِ چہ گوادرءَ اتکگ پہ گومازیءِ جہمنندیءَ یا دشتءُ کیچءَ اے واجہ آں گریب زمینءُ جاگا داتگ اَنت پرچا کہ آء وھدا کار روزگار نہ بوتگ تمپءِ دمگ گومازی چا کشتءُ کشاریءَ مشور بیتگ ۔
گُڈا انچوش کہ من بُرزا گپءَ تاں کہ پاکستانی پوجءِ زُلمءُ زوراکی بلوچستانءَ ھوار گومازی ھم زُلمءِ آماچ اَت ۔ وھدے کہ گومازیءَ پوج اَتکءُ کیمپ جنت گُڈا ہمے کیمپ ہروچ بلوچ سرمچارانی دستءَ وڈ وڈیں شکست وارت ۔ پوج وڈ وڈیں زُلم کنت بلے جنگ ھوشتگءِ نامءَ نہ زانت گُڈا پوج مجبور بیت زوراکی کنت ءُ میتگءِ کماش شہید چیرمینءَ لوٹیت کہ بیا ما تئی کان ءُ کاریزاں سرجما بار دین مَچ ءُ شاہراں آس دین ۔ اگاں تو سرمچار نہ داشت اَنت گُڈا شہید چیرمین گو رستریں پوجءَ پہ مردی جواب دنت کہ اے جنگ نی دارگءِ وڈا نہ اِنت ناکے منی دستءَ نی اے جنگ دارگ بیت اے جنگ پورائیں راجیءِ جنگ اِنت ۔ ترا ھرچی کنگی اِنت تو بہ کن بلے پہ جنگءِ ھتم بوگءَ اے وڈیں حرکت ترا نُکسءُ بلوچ راجءِ تحریکءَ گیش پاھیدگ دی اَنت ۔
پاکستان بار بار شہید چیرمینءَ را دھمکی دنت بلے شھید ءِ گپ ہما بَنت کہ اول سرا بیتگ اَنت ۔ شھیدءِ زھگانی شھید کنگءِ گرگءُ برگءِ دھمکیءَ دنت بلے شھید چو کوھا مِک بیت ۔ وتی ءُ وتی میتگءِ مردماں ھمے درس مدامی داتگءِ کہ اگاں منی میتگءَ نندے اگاں کار شری شمے دستءَ نہ بیت کار ھرابی ہم من اِش مکن آں ۔ من وت یک روچءِ شہید چیرمین دیوانءَ نندوک باں شہید گپءَ لگیتءُ گُشیت کہ بلوچ کومءِ بد نسیبی اِنت کہ شھید چیرمین گلام مھمدءُ شہید نادل گچکی ءُ دگہ بازیں سروکءُ زانتکار یک پہ یکءَ روان اَنت ۔
سرکارءَ شہید چیرمین واجہ دوست مھمدءِ ھرکت دوست نہ بیت اَنت شھیدءِ دارگءِ ھاترءَ شھیدءِ ورنا ایں زھگ مے بازارءُ وتی لوگءِ بانداتءِ چراگ شہید تاھر جانءَ سرے آم گومازیءِ اسپتال ءَ تیرانی آماچ کن اَنت ءُ شہید کن اَنت ۔
بلے شھید واجہ چیرمین ھوشتگءِ نامءَ نزانت بازار مردم گُشاں کہ شہید تاھر جان دلاراں شہید کُتگ بلے واجہ چیرمین اے گپءَ رَد کنت ءُ گُشیت کہ تاھر جان سرکارءَ شہید کُتگ سرکار بلوچءِ پوشاک تہا کیت ءُ مارا جنت کہ ما بلوچ پدا وت مہ وت جنگءُ چوپ بہ کن اِنت بلے مارا گوں آم مردمءُ بازاری آں دشمنی نیست سرکار ھرچی کنت بہ کنت ما رَد ورگءِ وڈا نا اِنت ۔
من شہید چیرمین شَر دیستگ اَت کہ چونیں مردمی اَت بلے سکی ۓ وھدا ھم من شر زانت کہ چیرمین مے بازارءِ سرکماشیءِ لاہک اِنت ہم ۔ پرچا کہ پہ بلوچءَ نیکیں نیتءِ داریت ءُ وت ہم جگر بُریں انسانی اَت ۔ گُڈا وھد گوازان بوت سرکارءَ انگت مے میتگ ءُ بازار وتی کُت نہ کُت اَنت پہ آسانی پدا مجبور بوت کہ داں شہید چیرمین واجہ دوست مھمدءَ شھید مہ کن آں چو بازار دارگ نہ بیت نا چیرمین ءِ جند پہ منارا وتی کومءُ بازارءَ کار بندیت ۔
گُڈا شہید وتی بیماریءِ سلسلہءَ تربت تا کراچی بس سپر تہا بیت گُڈا دشت کنچتیءِ کراسءَ سرکارءُ سرکارءِ داشتگیں کُچک مے بازارءِ واجہیں کماش واجہ چیرمین دوست مہمدءَ گو وت بر اَنت پدا 25مئی 2017 شھیدءِ لاش مارا دستءَ دیگ بیت ۔
ایدگہ روچءَ شہید واجہ چیرمین زمینءِ میار کنگ بیت ۔ من کہ شھید ءِ گُڈی واب جاھے کشا ھوش توک اتاں من دیست بُرزین ءُ کماشین مردے شہید چیرمین واجہ دوست مھمدءِ شہیدءَ اپسوز ورگءِ اِنت ھو مھلوکءَ سرپدی دیگءَ اِنت مردم باز اتکگ اَت گپ اِش کنگ نہ بوت اَنت من بس ہمے شر اِش کُت کہ گومازیءُ تمپ مردماں کمے وھدءِ تہا چیرمین دوست مہمدءِ کمیءِ ترانگ کپ ایت ۔ مندءِ مردماں شہید چیرمین واجہ گلام مھمدءِ کدر نہ زانت مرچی شَر واجہ چیرمین گلام مھمد ءَ یاد کن اَنت ۔ ءُ تمپ ءُ گومازیءِ مردماں چیرمین دوست مھمدءِ کدر نزانت بلے وھد کیت شما چیرمین دوست مھمدءِ کمیءَ محسوس کن اِت ۔
من کہ مردم جُست کُت اَنت کہ اے واجہ کہ اِنت چو گپءَ اِنت گُشی مندءِ نامی ایں مرد کار میجر بارام اِنت بلے دگہ یکیءَ ہم ہمے وڈ گُشگءَ اَت من نہ پہمیت بلے زانت کہ مارا چونیں مردمیءَ مرچی یل کُتگ۔
