زمین ءِ مھروان کِپٹن
اکیل مراد
دی بلوچستان پوسٹ : بلوچی کالم
راج دوست، زمین دوست مھروانیں انسان جھان ءَ بازیں کَساسے ءَ ودی بیتگ اَنت ھمک مھروانانی وتی یک داب ءِ بیتگ آیانی چَھرگ وتی وتی پئیم ءَ بیتگ اَنت آ تُری مردمانی مھری بہ بیت یا دگہ چیزانی مھری ءِ نشانی ءَ کن اَنت
ھمے مھروانانی تہ ءَ یکے کِپٹن اَت کہ آئی ءِ ھَمک گام مھروانی ءَ کپان اِت اَنت آھمک دیوانانی تہ ءَ نِندوک اَت گڑا ھمے سماہ بیتگ اَت کہ ھشتاد سالی ءِ مھروانیں کماش ءِ نِندوک اِنت
آئی ءِ مھروانی ءِ دروشمانی تہ ءَ یک دروشمے ھمیش اَت کہ آئی ءَ ھمک دیوان ءَ آجوئی ءِ سنگر ءِ مھکم کنگ ءِ گَپ جَتگ اَت ھما دیوان ءَ کہ گپ کنگ ءَ اَت اود ءَ سنگر ءِ نِندوکیں سنگت اِت اَنت آئی ءِ مزن ءِ سکین ھوار اِت اَنت
کِپٹن ھمک دروشم ءَ مُھکم اَت آئی ءِ پِکر بہ بیت یا آئی نِزوریں بالاد بہ بیت ھمے مھکمیانی تہ ءَ یکے آئی ءِ مات، مئے درستانی مات، بزاں تُری دُریں مَلِک اَت کہ آئی ءَ کِپٹن ءِ بَڈ ءَ دست جَتگ اَت کہ من ءَ اے گمان اِنت تو یک روچ ءِ ھم ھما مھرواناں گوں ھمگرنچ بئے کہ آ پہ زمین نمیران بیتگ اَنت
کِپٹن ءِ نیزوریں بالاد ءَ کوھی ءِ زور مان اِت اَنت آئی ءِ ھَمک گپانی تہ ءَ ھمے سماہ بوھگ ءَ اَت کہ آئی ءِ ھمک گَپ ءِ پُشت ءَ یک نوکیں باندات ءِ گِندگ بوھگ ءَ اَت
“کِپٹن ءِ یات”
“یکے روچے ءَ من ءَ کِپٹن ءَ ھال کُرتگ ءُ کَندگ ءَ اَت من گُشت “ھاں ” بہ گوش ترا چون اِنت ءُ ترا چونیں وشیں ھال ءِ گون اِنت ” پد ءَ منی گپ ءِ اِیش کُنگ ءَ پد پد ءَ کَندگ ءَ لَگ اِت کہ شما وَ لوٹ اِت چوں ھما دگرانی وڑ ءَ تَچ اِت کہ مارا کُجا ناں کُجا ھال ءِ بہ رَس اِت ءُ کمے وتی دستانی ھیداں ھُشک بہ کن اِیں من گُشت بہ گوش اڑے چی بیتگ؟ یار زیکیں منی مات اِد ءَ نہ بیتگ مئے لوگ پوج ءَ گِپتگ ءُ وتی بُنجل جوڑ کُرتگ ءُ دوھمی روچ ءَ منی مات اَتکگ کہ لوگ ءَ رواں لوگ ءِ دیم ءَ پوجیاں منی مات مانبستگ کہ ترا اِد ءَ لوگ نیست ءُ ما ھمک روچ ھمے لوگ ءِ نیمگ ءَ جَنگ بوھگ ءَ ایں ھاھاھاھاھا من گُشت یار بلکیں تی مات ءَ پوج جتگ وسرا پوج چون گْوش اِت، ھاھاھاھا، اَڑے منی مات بزگ کیچ ءَ بیتگ زیکیں دوھمی روچ ءَ مئے لوگ “قبضہ ” کنگ بیتگ، من وَ زان آں اے چیز بنت جنز ءِ تہ ءَ راجی جنز ءِ کہ بندات بیتگ آئی ءِ منزلی آسری گُڈی سرانی باپُشتی انت آئی ءِ تہ ءَ مزنیں کِساسے ءَ مئے زمین ءَ گوں ھوناں جانشودگی انت اے ھما روچ ءَ کِپٹن ءِ دویں دانک اِت اَنت “
ھمے وڑیں دیمھونی بلوچ راجی جُنز ءَ ھَمگَرنچ اَنت کہ آ ھمک روچ ءِ بام ءَ سھری ءِ آشوب ءَ پَدر کنگ ءَ اَنت وھدیکہ نواب اکبر ھان شھید کنگ بیت ما دیست بلوچ راجی جُنز ءَ یک مزنیں سرشاک ءِ جَت الم مروچی اگاں نواب اکبر ھان زندگ بیتیں بیت کنت کہ آئی ءِ مزن اُمری ءَ گیشتریں کار ودی کرتگ اِت اَنت ھَنچش گُش اَنت کہ راجی جنزانی تہ ءَ کُربانی دیگ ھم لوٹ اِت ءُ زندگ بوھگ المی اِنت
اگاں تو لوٹ ئے کہ راجی جُنز مھکم کنگ بہ بیت آ مدام سبزی ءِ دروشم ءَ گِندگ بہ بیت آ جھان ءِ پَترانی تہ ءَ گِندگ بہ بیت گڑا آئی ءِ مستریں لوٹ ءُ واھگ راجی ءِ انت کہ ھمک دمان ءُ ھمک گامانی تہ ءَ راج تی ھمراھداری ءَ بہ کنت کہ ھما زمین ءِ سر ءَ نِشتگ اِنت ھما میتگانی تہ ءَ نِندوک اِنت کہ ھما میتگاں چَہ راجی سنگتانی مھروان اَنت ھما میتگانی سرجمیں مردم راجی ءِ جنز ءَ گوں مھکمی ءَ ترا وتی ھمراھداری ءَ جاڑیگ کنگی اَنت آئی ءِ زالبولاں بہ گر داں آئی ءِ نوکیں تپلانی تہ ءَ ترا ھما وڑیں اشوبی ءِ رَنگ ءُ دروشم ودی کنگی اَنت کہ آئی اھوکیں دشمن چشیں جاھاں چہ زھنی ءُ مالی دراھیں چیزانی پروشی ءِ آماچ بہ بیت آ تُری دشمن ءَ تیر ءُ تپنگ مہ جَن اَنت بلے آیانی پِکر ءُ سَسّا ءُ ھَمپنتی دشمن ءَ یک ھما وڑیں چَک پروشی ءِ آماچ کَن اَنت کہ دشمن ءِ سَد سپاھیگانی مَرگ بہ بیت آئی ءَ نہ توریت بلکیں آئی ءَ ھمے ھمسنتی ءِ سَسّا گیشتر توریناکیں آسن ءَ تورین اِت،
نواب اکبر ھان ھما کَچ ءَ سر اَت کہ آئی ءَ وتی دراھیں کَش ءُ گورانی چیز دیستگ اِت اَنت چونائیگ ءَ نواب اکبر ھان سکیں زانتکارے اَت ءُ آ ھمک چیز ءَ آشناہ اَت پمیشکا آئی ءَ وت ءَ ندریگ کُرت کہ منی ھونانی سھری اَلم بلوچ راجی جُنز ءَ مھکم تِر کُت کَن اَنت مروچی ھما نواب اکبر ھان ءِ جھد ءُ ھونانی یک مزنیں کساسے ءَ بھرے ھَست کہ بلوچ راجی جنز ءِ گاماں تُرند کنان اَنت یا بالاچ ھان بہ بیت یا کماش گلام مھمد، شیر مھمد لالا منیر ءُ ڈاکٹر منان جان، راجی جنز ءَ ھما شھیدانی ھون ھمگرنچ اَنت کہ ھمک نوکیں روچ ءَ بامی ءِ وڑ ءَ گِندگ بوگ ءَ اَنت
نوک بنا بیتگیں جنز ءِ شھیدانی کِسہ بہ بنت یا گوستگیں جنزانی کِسہ بہ بنت ھمک کِسہانی تہ ءَ تر ءَ ھما زانتیں شھیدانی کِرد دَست کَپ اَنت کہ آ ھمک دمان ءَ تر ءَ جیڑگ پَرماہ اَنت ھمک دمان ءَ تر ءَ یک سرجمیں آشوبیں سنگتے ءِ واھند کُرت کن اَنت
مروچی ھمے راجی جنز ءِ سرشانیں بالاد اِنت کہ ھما سنگتانی گون ءَ ھمگرنچ اِنت کہ آ ما بِہ نہ دیستگ اَنت بہ گندے راجی جنز مہ بیتیں مروچی ما اے مردمانی تہ ءَ دوچاری نہ بیتگ اَت یا اے مردم ما نزانتگ اِت اَنت بلے ھما شھیدانی بامردی بیتگ کہ آیاں اے راجی جنز ءِ بُن ھِشت ایر کرتگ ھما رھشون کہ مروچی زندگ ءُ زندگ بات اَنت ھمانی بامردی ءِ انت
اے مئے وشبھتی اِنت کہ مروچی مئے جنز ءِ رھشونی ءَ ھما مردم کنگ ءَ اَنت کہ آ وت ءَ سرجمیں راج ءِ بروبرے ءَ چارگ ءَ اَنت ڈاکٹر بہ بیت یا واھد کمبر بہ بیت یا اُستاد اسلم بہ بیت یا گلزار بہ بیت یا براھمدگ بہ بیت یا مھران بہ بیت یا ھمل بہ بیت یا کریمہ بہ بیت چیرمین ھلیل بہ بیت یا کمال بہ بیت درستیں بامردانی بامردی اِنت کہ آ مروچی راجی جنز ءِ سرشونی ءَ کَنگ ءَ اَنت
ھمے وڑیں بامردانی بامردی نیتگ کہ مروچی ھمک سنگتانی تہ ءَ یک ایماداریں جھدے ءَ وتی گام ایر کُرتگ اَنت شھید کِپٹن جھانگیر ءِ وڑیں بامردی ءَ ھمے جاہ ءَ وتی مھکمی پَدر کُرتگ کہ آئی ءِ کپتگیں لاش درستیں گَپاں کنگ ءَ ایں کہ آئی ءِ ھمک جسم ءِ آزاہ ھمے گواھی ءَ دیگ ءَ ایں کہ زمین ءِ راستیں پُسگے ءِ بوھگ ءَ تر ءَ گوں ایمان ءَ جاڑیگ بوھگی اِنت ترا گوں مُقلسی ءَ تیار بوھگی اِنت کہ ھمے مھکمیں مردمانی تہ ءَ یکے کِپٹن جان پنام ءِ جھانگیر اَت کہ آئی ءَ وتی ھمک جسم ءَ سابت کرت ءُ پیشداشت کہ من یکے مقلسی ءَ ترا گوں مڑیت کُرت کن آں آئی ءَ داں گڈی وھد ءَ ایمانداری ءَ وت ءَ ندریگ کرت پہ زمین ءُ چورویں بَچاں
کَپٹن بَس تی یات اَنت پَشکپتگ اَنت تو اگاں واتر بہ بئے ترا چہ باز ما سکیت کُرت کن ایں ترا سلام تی جھد ءَ سلام
