اے جنگ ءِ کسہ انت وشیں
اے جنگ ءِ دربرگ گران انت
فضل شیر بلوچ
دی بلوچستان پوسٹ : بلوچی کالم
بے زمین ءَ زندگی کنگ نہ بوتگیں ھبر اِنت، بزان زمین انسان ءِ زندگ بووگ ءِ بندات اِنت، ھئو مہر ءِ زمین ءَ زمین زادگانی درپ ھورک نہ اَنت، بلے اے اوں ھبر اِنت کہ ھرکس ءَ زمین ءِ ارزشت نزانت، وت ءَ نزانت، زندگی نزانت، وتی شوھازگ ءِ ریدگیں سواس نمب نہ جت آں، بس زندگ بووگ ءِ جنگ ءَ اِنت، جاھے زمین زیر اَت ءُ جاھے زندگی شکون دیم، انسان تہنائیانی امپستگیں کروداں دبونک ءَ پوش اَتاں، زمین زادگ زمین ءِ پد جَنَگ ءِ جنگ ءَ ھونانی گرداپاں ایربکان اتاں، جنگ ردان اَت، جنگی سوت ءُ نازینک کرتکگیں میتگانی ابیتکیں دمکاں ترانج کنگا اَتاں، آس شیدائیں بالوآنی بانزل تج بووان اَتاں، سہت ءُ دمان، کوہنیں کسہ نوکیں رنگانی چاڑاں کرار گرگ ءَ اتاں، اشکی داستان، کوہی کسہ جلگہیں شہراں درستاں زرتگ اتاں، انسان گشئے انسان بووگ ءِ جہد ءَ اتاں، من ھوار کپتاں، تو گوں کپت ئے، آ ھور بوتاں، جیڑہ تہنا زانت ءُ نازانتی انت، زانتکار زانت ءُ سوگھ اتاں کہ شکلیں جنگاں سیّت مان، بے جنگ ءَ زورگپتگیں زمین پچ گرگ نہ بیت جنگ المی انت، جنگ کنگی انت، جنگ دربرگی انت، جنگ شنگ کنگی انت، جنگ رودینگی انت، جنگی سپاھی ءَ پولات بووگی انت، دم برگی نہ انت، بوت کنت اے جنگ راجاں تباہ بکنت ءُ آباد اوں بکنت،
اے دراجیں پندے توکل ریش بنت ایمان دم برنت بلے ھر ھساب ءَ ءُ ھمک رنگ ءَ وتا دارگی انت ءُ وتی گاری شوھازگی انت، زمین ءَ زندگی کنگی انت ءُ زمین وتی کنگی انت، بلے نازانت ءُ ناپوہ پہ لب ءُ لالچ پہ نام ءُ توار ھمے رمب ءَ ھوار کپان بوتاں، زمین ءِ گم ءَ نہ پروشتگ اتاں، ادارکی تماہ ءُ واھشتانی پدگر اتاں، وھدے جنگ ءَ وتی رنگ، تب ءُ مئیل مٹ کتاں، وشنیتکانی درندگی گیش بووان بوت، نیم توام پگریں واھشتیانی آنجگ سُست بووان بوتاں، مزاریں زمین زادگاں وت ءَ پہ زمین رھن کت، ھیشی سر پہ زمین ءَ دیم ھونی کنان کتاں،
لگور پد کنزان بوتاں، دو دیمی آدینکاں داں گونڈے مدتے وت ءَ برے یک رنگے ءَ پیش داشت دژمنیں دوست بوتاں جاھے ءُ جاھے دوستیں دژمن، بلے وھد ھما بے رھمیں آمید انت کہ ھرچی ءَ پدر کنت، ادا سوچن داں بندیک گیشینگ بیت، شیر ءُ سِچ جتا جتا، بلے مرچی کہت ھمیش انت ھما دوستیں دژمن انگہ مئے آستونکاں وش واب انت، برے برے من جیڑاں ءُ دل ھدوشک دنت کہ آستونک ءَ دِرّ ءُ چاک بدے پدا گشاں گڈا اے گنجیں سیاہ مار کہ آستونک ءَ وپتگ انت چون اش بکناں، ھما دو نیمگی دوستیں دژمن کہ وت دل ءَ میر انت ءُ زانت اش کواپگ انت چو ڈھل ءَ اچ دور دور توار کن انت بلے تہ ءَ چہ کواپگ انت، اے چی زان انت زمین چی اِنت ءُ زمین ءِ بستار چی انت، اے دمبرتگیں باجو چے بزان انت کہ جنگ چی ئے ءُ جنگ ءِ چاڑ چی اِنت، اے چے بزانت انت کہ مہر زمین ءِ چتور انسان ءَ زندگ کنت ءُ زندگی وتی زمین ءَ چوں بیت، گلامی چی اِنت ءُ آجوئی چی ایں، وتی ھلک ءُ میتگانی یل کنگ ارزان نہ انت، کسانی ءِ درک ءُ دورانی جاہانی یل کنگ ارزان نہ انت، مکہیں مات ءُ آریپیں پتانی سارتیں ساھگاں چہ سر سدگ ارزان نہ انت، مہنوئیں گہار ءُ دوستیگیں براتانی یل کنگ ارزان نہ انت،
سوری منجہ آں سمبہنتگیں نوک سوریں بانورانی یل کنگ ارزان نہ انت، بلے زمین ءِ اشک ھما اشک انت کہ انسان چہ ھرچی ءَ سرگوزیت، چہ ھدا ءِ اشک ءَ اوں ھما دیم انت.
جنگ تباھی ئے انچو گشنت بلے من گشان جنگ زندگی ایں، جنگ لئیبوکے، جنگ ھلاس نہ بووکیں کرارے، وھدے پہ زمین بہ بیت، پہ زندگیں کردے بہ بیت.
ھئو ھمے جنگ ءَ گوں کپتگیں لہتے انچیں کردار ھست کہ نزان انت ما چے کنگائیں ءُ پرچہ اے جنگ ءِ بہر بوتگیں، زمین ءِ ارزشت کہ ھدائی انت تہ سما نیست اشاں ءُ نہ تہ ءَ زندگیں مردمءِ ھست اش کہ بہ ٹوھینیت ءُ بگشیت پسہ اش بہ گیپت کہ جنگ چی ایں؟ ءُ زمین ءِ ارزشت چی انت؟ جنگ ءِ کسہ وَ سک وش انت بلے چو سرپد نہ انت کہ یاگی سنگرانی گلیں مہرانی بندی بنت، یک جہدکارے ءُ بازاری مردمانی تہ ءَ زمین ءُ آزمان ءِ تپاوت بیت، چرسی، بنگی، شرابی، کبابی، نوابی، ءُ یک زمین ءِ ملنگیں تراول پادے ءِ تہ ءَ دگری بہ بیت، یک کوہ گولے کہ دائم پہ دژمن ءِ دکّ جنگ ءَ پند برگ ءَ انت، ھید ءُ ھون ریچ انت، پادشپاد ءُ لنگڑ انت، سرد، گرم، روچ، شپ نہ چاریت دائم جنزان انت، یکے شراب ءُ کباب انت، ناچ ءُ ڈسکو انت، آپ ءُ لاپ انت شہیدانی نام ءَ کٹیت ءُ وارت جنگ روزگارے کتگ پہ وت، پدا ھمے مردم جہد ءِ مستریں ھیرو وتا بکنت گڈا اے زوالی یے نہ انت دگہ چی اِنت؟ پہ جنز ءَ پہ راج ءَ پہ زمین ءَ؟
راہ رئو مدام دیم ءَ روت پشت رئو ءُ دم بروک دائم ھنر کنت، مکر پندل سازیت، کردھدابندانی کردارکشی ءَ کنت بلے ھمے بے سما انچو اوں سرپد نہ انت کہ انسان چہ وتی کرداراں زانگ بیت، کردار انسان ءَ زندگ کنت کشیت ھم، ھئو ھمائی کہ منزل ءِ سر بووگءِ ارادہ کتگ ءُ سر گپتگ الم پہ منزلے سر بیت من جزماں کہ ھمک بندات ءَ را یک آسرے (منزل)ھست.
گڈسرا پدا لہتیں ترپشیں دانک پہ ھمایاں کہ مدام وتی پاداں وت تپر جنگ ءَ انت مکن اِت چو کہ دژمن شادان انت چہ شمے چرے کار ءُ کارپداں، اے نودساچیں سنگراں یل مدے ات کہ شہیدانی سہرچکیں ھوناں چہ سیر آپیں سنگرانی آسمی پل دائمی گیمرنت.
بلوچستان آجو بات
