ھیروینی ءُ سُھر ءِ تھت
نبشتہ: اِمُل بلوچ
دی بلوچستان پوسٹ
منا کِساس پانزدہ سال ءَ بُرز اِنت کہ من تریاک، ھیروین ءُ نوں شیشہ ءِ کشگ بندات کتگ۔ یک روچے من ءُ منی سنگت پیشیم ءِ ٹاک ءَ وتی میتگ ءِ پُشتی نیمگ ءَ مچکدگ ءِ تہا ناکو اُزمان ءِ بانڈم ءَ شُت آں۔ منی سنگت کہ نامے ابراہیم اِنت بلے میتگ ءَ براہُک ءِ نام ءَ نامدار اِنت۔۔۔۔ ما شُت آں بانڈم ءِ تہا اے روچ ءَ منی سنگت ءَ گُشت مروچی مارکیٹ ءَ نوکیں تامے اتکگ ءُ من ھما زرتگ۔ آئی چہ وتی کیسگ ءَ دو سِرنج کش اِت گُشی اے نوکیں تامے مردم ءَ بال دنت۔ نشتگیں جاگہ ءَ مردم دو دو روچ ءَ واب بیت۔۔۔۔۔۔ داں آئی اولی سر ءَ گُشت کہ تو منا پیسر ءَ بجن پدا گُڑا دومی ءَ من ترا سِرنج ءَ جناں۔ من گپ زُرت ءُ آرا دست ءِ رگ ءَ جت کہ سرنج پاس بوت۔ من گُشت نوں منی باری اِنت آئی سرنج دست ءَ کت بلے اے وھد ءَ آرا نشہ ءَ وتی دنیا ءَ بُرتگ اَت ءُ کوچنڈگ ءَ اَت۔ آئی سِرنج زُرت ءُ منی دیم ءَ اے وھد نیم ءَ ڈاکٹری ءُ نیم ءَ نشائی ءِ داب ءَ نِشتگ اَت۔۔۔۔۔ دست ءِ لرزگ ءَ اِتاں سر ءِ چنڈگ ءَ ات کہ آئی منی چپین دست زُرتءُ اے دیم آ دیم چار اِت ۔ وس ئے کُت منی دست ءِ رگ زاھر نہ بوت آں پدا راستیں دست ءِ ھم چار اِت پدا اُوں آئی رگ نہ دیست آں۔ پدا گشیت اڈے یار اے تئی چونیں رگ اَنت کہ دست ءِ سرءَ زاھر نہ بنت بیا باریں تئی پاد ءِ سر ءَ کُوشست ئِے کن آں۔ آئی زُرت ءُ منی پاد وتی دیم ءَ کُت داں کمیں چارگ ءَ پد سرنج ءِ جک دات منی پاد ءِ تہا ھدا بزانت آئی رگ ءِ دست یا نا منا سرنج ءِ جت گُڑا۔۔۔۔۔۔ منی سر ساھتے ءَ رند چنڈگ ءَ لگ اِت پدا ساھتے ءَ رند منی دل بد بوت ءُ من ھلٹی کُت ۔داں ھمے ھُلٹی آنی نیام ءَ من کپت آں ءُ منی چم تہار بُوھان اِت آں۔ منی سنگت ءَ منا دیست کہ من زمین ءِ سر ءَ کپتگ آں گُڑا منی سنگت ءَ وتی چلّی ئیں چادر چَنڈ اِت ءُ وتی جان کش اِت۔۔۔۔۔ ھمے ساھت ءَ ملکلموت اتک منی سرون ءَ گُش اِیت نوں بس اِنت ترا اے جہان ءَ نِندگ نوں رواں کہ تئی بُنکّی جاہ ءَ۔۔۔۔۔۔۔۔۔ھمے گڑ ءُ منجانی مْیان ءَ ملکموت ءَ منی ساہ گِپت۔۔۔۔
اے سرجمیں روچ ءَ منی کُنٹ ھمے بانڈم ءِ تہا کپتگ اَت داں اے دگہ روچ ءَ لہتین گونڈو مچکدگ ءَ لیب ءَ اتک ءُ ایشانی تہا یک گونڈوے پہ پیشاپ ءَ ھمے بانڈم ءِ تہا اتک۔ ایشی منی کُنٹ کہ دیست کوکارے جت ءُ تگ ءِ زرتاں شت میتگ ءَ ،میتگ ءِ مردم ھال داتاں کہ بانڈم ءَ لاشے کپتگ۔ میتگ ءِ مردماں ناکو انور ءِ ھَر گوں ھَر گاڑی ءَ زُرت ءُ اتکاں منی کُنٹ ئے رند ءَ۔ ایشاں منی کُنٹ زُرت ءُ دیم پہ لوگ ءَ شُت آں لوگ ءِ مردماں زندگی ءَ منا ھما کمبل ءِ دست جنگ ءَ نیشتگ ءَ ھما کمبل اِش چیر گپت ءُ منی کُنٹ ھمے کمبل ءِ سر ءَ ایر اِش کت۔ سرجمیں لوگ مردم ءَ پُر بوھگ ءَ اَت، ھما مردماں کہ منی زند ءَ زانتگ منا زاہ ءُ بد گشگ، ڈوبارگ مروچی ھما منی توسیپ ءَ دم برگ ءَ نہ اِت اَنت۔ ھمُک زالبول کہ کئیت آ چہ اُود ءَ ھاموش اِنت انچو کہ گِس ءِ دیم ءَ پتریت جنت چیھالے ءُ پریات ءُ گَریوگ ءَ بندات کنت، داں دم نہ برتگ منی توسیپ ءَ کنت۔ مردم گریوگ ءَ توسیپ ءَ اِت آں داں دو کلاک ءَ پد مئے میتگ ءِ دو کماش اتک ءُ ایشاں زالبول یک کِر کت اَنت۔پدا منی کُنٹ زرت ءُ شود ءِ سرا بُرت۔ میتگ ءِ پیش امام ءَ منی جان شُشت، کپن مانپوشت ءُ وشبوے جت ءُ تھت ءِ سرا ایر کت ۔ تھت پدا لوگ ءِ دیم ءَ ایر کت پہ منی گڈی دیدار ءَ۔۔۔۔۔۔میتگ ءِ زھگ ءُ زالبولاں یک یک ءَ منی دیدار کت ۔ نیم ساھت ءَ پد میتگ ءِ مردیناں منی کُنٹ زرت ءُ دیم پہ کبرستان ءَ رھادگ بوت آں۔ لہتیں زالبول ایشانی دُمب ءَ کپت کہ مہ بر مئے دیدوک ءَ ما ابید ایشی ءَ چوں زندگ باں، بلے اے زالماں کسے ءِ گوش نہ داشت ءُ منا برت اِش دیم پہ کبرستان ءَ۔۔۔۔۔۔ من ایشانی مہر دیست آں منا سِتک بوھگ ءَ نہ اَت کہ منا اِنچو مہر دے آں۔ یک رندے دل ءَ گُشت برو ھدا ءِ کِرّا ھدا ءَ وا وا بکن بِلے پدا منا زندگ کنت، چیاکہ اے مردم ابیدء منی ءَ تباہ ءَ اَنت۔۔۔۔۔۔۔ کبرستان ءِ رسگ ءَ رند جنازہ وانینگ بوت پدا منا برت ءُ کل اِش کت۔۔۔۔۔
کل کنگ ءَ رند سے پرشتہ اتک جستءُ پرس بوت ۔پدا گُڑا پرشتہ ءَ وت ما وت گپ ءُ تْران بندات کت، بازیں شور ءُ سلاہ ءَ پد منا گشگ بوت تئی گناہ باز نہ انت لہتیں حقوق اللہ ھست ءُ حقوق اُلھباد نیست۔ گڑا حقوق اللہ ءَ ھاوند ترا ماپ کنت تو بھشت ءَ ئے۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔
چم بند بوتاں ساھت ءَ پد من گنداں من بھشت ءَ اوں شراب پروٹ ہرچی منی دل گشیت منی دیم ءَ بنت آ حورانی گپ کنگ نہ بیت۔۔۔۔۔ من گوں شراب ءُ شربت ءَ گلائش اتاں داں رم ءِ حور اتک ایشانی دست ءَ انگور اتاں، انار اتاں، شراب اتاں ۔۔۔۔۔ایشاں منا برت شوکیں ماڑی ءِ تہ ءَ سُہر ءِ تھت ءِ سرا تچک کت یکے انار پاٹو کنگ ات منا دپ ءَ دئیگ ات یک انگور منا دپ ءَ دئیگ ات منی دیم ءَ نشتگیں حور شراب پمن شر کنگ ات آئی شراب شرکت ءُ منا دات ءَ گلاس چہ منی دست ءَ لگشت گلاس ءَ تیلنگگ ءِ جت من پچ لرزیتاں داں من چاراں من وتی لوگ ءِ دیم ءَ واب بوتگ ءَ ءُ واب ءِ گندگ ءَ بوتگ اوں ۔۔۔۔۔
ھمے ساھت ءَ نوک سہب ھم بوھگ ءَ اَت من جیڑگ اتاں جنت چوں وش ات کاش کہ من راستی ءَ جنت ءَ بوتیناں اگاں جنت ءَ نبوتگ اتاں آ حور شراب شربت درس منا مہ رستیناں ھمے سُہر ءِ تھت ءِ سرا من تچک اتاں ھما تھت منا بہ رست اِنت۔ منی عیش ات داں من چاراں من و تھت ءِ سرا وپتگاں من پاد اتکاں وتی نپاد دور چگل دات ءُ تھت بڑ ءَ کت چہ لوگ ءِ دیم ءَ درآھگ اتاں منی برات زھگ ءَ منا دیست ایشی کوکار کت اللہ ءِ کہ ناکو ءَ تھت زرتگ ءُ روگ ءَ اِنت منی براس ءَ اے گپ اِش کت دراتک چہ لوگ ءَ منی رند ءَ کپت۔ من ءُ منی براس من دیم ءَ آ منی پشت ءَ چو خرگوش ءُ تازی ءِ پیم ءَ میتگے دمکاں تچان اَت ایں۔۔۔۔۔۔۔۔
دی بلوچستان پوسٹ: اے نبشتانک ءِ تہا درشان کُتگیں ھیال ءُ لیکہ نبشتہ کار ئے جِندئیگ اَنت، الّم نہ اِنت کہ دی بلوچستان پوسٹ رسانک نیٹورک ایشانی منّوک بہ بیت یا اگاں اے گل ءِ پالیسیانی درشانی اِنت۔
